BARANA.R
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/10/29
- ارسالی ها
- 2,921
- امتیاز واکنش
- 20,204
- امتیاز
- 746
- سن
- 23
این بهشت، جزیره بورنئو است و ساکنان آن همواره در قایق زندگی می کنند.
بورنئو جزیره ای در جنوب شرقی آسیاست. ساکنین این جزیره، باجاوها، صبح و شب را به کشتیرانی مشغولند و از راه ماهی گیری امرار معاش می کنند. به همین دلیل است که به انها لقب کولی های دریایی را داده اند. البته، امروزه برخی از آنها برای زندگی آسانتر، به سواحل کوچ کرده اند. اما در همان حین که باجاوها ماهی های خود را در بازارهای کوچکتر به فروش می رسانند، همگان را با دانش شگرف خود از اقیانوس ها شگفت زده می کنند.
رهان، عکاس فرانسوی، چند روز را با این کولی های دریایی گذرانده است. هر چند زندگی مردم این منطقه، هیچ اشتراکی با زندگی امروزه ما ندارد اما رهان می گوید تا آخر عمر، صلح و آرامش این منطقه را در قلب خود احساس خواهد کرد؛ منطقه ای که حیات و زندگی مردم آن، در گرو آب است.
باجاو ها، توسط کشورهای همسایه به رسمیت شناخته نمی شوند.
این نوع زندگی، انتخاب خود آنهاست. آنها خود انتخاب کرده اند در این بهشت کوچکشان بمانند.
افراد قبیله خواندن و نوشتن نمی دانند.
باجواها نمی دانند چند سال دارند.
مفهمومی به نام زمان برای آنها دارای معنی است اما خیلی به آن اهمیت نمی دهند. تنها زمان حال است که حساب می شود.
وظیفه ی هرکس در قبیله در هر سنی که باشد کمک به پیدا کردن ماهی و ماهی گیری است.
زنان قبیله بچه های خود را در این آلونک ها به دنیا می آورند. بسیاری از باجاوها در سرزمینشان به دنیا می آیند، زندگی می کنند و می میرند.
کودکان روز خود را در قایق ها می گذرانند؛ یاد می گیرند چطور شنا کنند و شیرجه بزنند. البته کودکانی که به سن هشت سالگی رسیده اند، باید شروع به ماهی گیری کنند.
بورنئو جزیره ای در جنوب شرقی آسیاست. ساکنین این جزیره، باجاوها، صبح و شب را به کشتیرانی مشغولند و از راه ماهی گیری امرار معاش می کنند. به همین دلیل است که به انها لقب کولی های دریایی را داده اند. البته، امروزه برخی از آنها برای زندگی آسانتر، به سواحل کوچ کرده اند. اما در همان حین که باجاوها ماهی های خود را در بازارهای کوچکتر به فروش می رسانند، همگان را با دانش شگرف خود از اقیانوس ها شگفت زده می کنند.
رهان، عکاس فرانسوی، چند روز را با این کولی های دریایی گذرانده است. هر چند زندگی مردم این منطقه، هیچ اشتراکی با زندگی امروزه ما ندارد اما رهان می گوید تا آخر عمر، صلح و آرامش این منطقه را در قلب خود احساس خواهد کرد؛ منطقه ای که حیات و زندگی مردم آن، در گرو آب است.
باجاو ها، توسط کشورهای همسایه به رسمیت شناخته نمی شوند.
این نوع زندگی، انتخاب خود آنهاست. آنها خود انتخاب کرده اند در این بهشت کوچکشان بمانند.
افراد قبیله خواندن و نوشتن نمی دانند.
باجواها نمی دانند چند سال دارند.
مفهمومی به نام زمان برای آنها دارای معنی است اما خیلی به آن اهمیت نمی دهند. تنها زمان حال است که حساب می شود.
وظیفه ی هرکس در قبیله در هر سنی که باشد کمک به پیدا کردن ماهی و ماهی گیری است.
زنان قبیله بچه های خود را در این آلونک ها به دنیا می آورند. بسیاری از باجاوها در سرزمینشان به دنیا می آیند، زندگی می کنند و می میرند.
کودکان روز خود را در قایق ها می گذرانند؛ یاد می گیرند چطور شنا کنند و شیرجه بزنند. البته کودکانی که به سن هشت سالگی رسیده اند، باید شروع به ماهی گیری کنند.
