MILAD_A
کاربر نگاه دانلود
یافته های جدید نشان می دهد مردمی که 5000 سال پیش در زینکون زندگی می کرده اند برای اولین بار پیش از پیدایش برنج در این منطقه، زراعت را امتحان کرده اند.
باور فعلی باستان شناسان این است که پیدایش برنج در کنار رودخانه یانگ تسه بوده که کشاورزی را در جنوب چین پدید آورده است.
شواهد ارگانیک کمی که در منطقه تحت مطالعه وجود دارد، باستان شناسی گیاهان سنتی را عملا غیرممکن می سازد.
امروزه با استفاده از روش جدید آنالیز سنگ های آسیاب قدیمی، باستان شناسان به شواهدی مبنی بر مقدم بودن پیدایش زراعت بر کشت برنج در منطقه دست یافته اند.
این شواهد نتیجه دو سال تحقیق هو بارتون از مدرسه باستان شناسی و تاریخ قدیم دانشگاه لیسستر و دکتر ژیائویان یانگ از موسسه علوم جغرافیایی و تحقیقات منابع طبیعی آکادمی علوم چین در پکن بوده است.
دکتر بارتون، استاد زیست باستان شناسی دانشگاه لیسیستر می گوید: کشف ما کاملا غیرمنتظره و بسیار هیجان انگیز است. ما روش به نسبت جدیدی به نام آنالیز نشاسته های قدیمی را برای آنالیز رژیم غذایی بشر اولیه به کار بـرده ایم. با این تکنیک می توان نکاتی را درباره رژیم غذایی بشر در گذشته به دست آورد که با هیچ روش دیگری قابل حصول نبوده است.
در این روش از یک نمونه سنگ های آسیاب مقدار بسیار کمی از رسوب به هم چسبیده محصور در ترک ها و چاله های موجود در سطح سنگ آسیاب را استخراج کردیم.
از این مواد مقداری نشاسته حفظ شده توسط همکاران چینی مان در پکن استخراج شد. نمونه های نشاسته در چین و آزمایشگاه لیسستر و آزمایشگاه پسماند دانشکده باستان شناسی و تاریخ باستان مورد بررسی قرار گرفت.
تحقیقات نشان می دهد چیزهای بسیار جذاب تری نسبت به آنچه تاکنون فکر می شده در مناطق گرمسیری جنوب چین در 5000 سال پیش در جریان بوده است.
حیات مواد ارگانیک به خصوصیات شیمیایی خاص خاک بستگی دارد؛ بنابراین تا زمانی که نمونه برداری انجام نشود نمی توان درباره نتیجه اظهار نظر کرد. ما در زینکون در حقیقت یک کشف تاریخی انجام دادیم.
نشاسته ها بخوبی محافظت شده و مقدار زیادی از آنها موجود بود. برخی دانه های ریز نشاسته که موفق به یافتن آنها شدیم گونه هایی بودند که ما احتمال پیدا کردنشان را در سنگ های گرد آسیاب می دادیم؛ اما کشف برخی گیاهان و دانه های دون دون مانند شاه بلوط تازه و ریشه های درختان سدر و خرما در این منطقه کاملا غیرمنتظره و هیجان انگیز بودند.
انواع گوناگونی از نخل های گرمسیری حجم قابل توجهی از نشاسته را در خود ذخیره می کنند. این نشاسته را می توان از داخل تنه درخت استخراج کرده و پس از شستن و خشک کردن آرد کرده و البته خورد. این آرد غیرسمی است و مزه خاصی ندارد؛ اما ماندگاری بالایی داشته و در تمام طول سال قابل دسترس است.
بسیاری از جوامع نواحی گرمسیری بویژه در برونئی، اندونزی و هند شرقی هنوز از آرد درخت نخل استفاده می کنند.
دکتر بارتون می گوید: حضور دست کم دو و احتمالا سه گونه از نشاسته های گرفته شده از نخل ، درخت موز و ریشه های گوناگون این احتمال را که این گیاهان در نزدیکی محل اسکان بشر رشد کرده اند، تقویت می کند.
امروزه گروه هایی که به رشد نخل های وحشی وابسته اند، پیوسته از یک مجموعه درختان نخل به مجموعه دیگری در حال کوچ هستند. گروه های غیرمهاجر که از نخل ها برای نشاسته آن استفاده می کنند و در کنار روستا ها ساکن هستند، پیوسته از منبع محافظت می کنند.
همان طور که باستان شناسان اکنون فکر می کنند، کاشت این درختان در منطقه ژینکون نشان می دهد زراعت در اینجا با آمدن و پیدایش برنج به این منطقه نیامده؛ اما یک سیستم بومی کشت گیاهان احتمالا از اواسط دوره هولوسین (دوره ای از دوران زمین شناسی که ما اکنون در آن زندگی می کنیم) در محل رایج بوده است.
استفاده از برنج محلی در این منطقه آرام و تدریجی بوده و بر خلاف دیگر مکان ها یک تغییر شکل سریع از زراعت محسوب نمی شود.
یافته های پژوهشگران ممکن است نشان دهد که چرا این وضع حاکم بوده است. مردم احتمالا مشغول کشت دیگر انواع غلات بوده اند و برنج را که در منطقه وجود داشته نادیده گرفته؛ ولی به عنوان یک گیاه کم اهمیت تر در طولانی مدت مدنظر داشته اند.
پژوهش های بعدی به بررسی صخره هایی در مکان های نزدیک به مکان مورد بررسی خواهد پرداخت تا مشخص شود این الگو در امتداد ساحل تکرار شده یا خیر.
