...zαнrα...*
کاربر نگاه دانلود
در سال ۱۹۰۰ میلادی ، قیامی تحت عنوان باکسرها توسط سازمان سری چینی به نام انجمن مشت‌های هماهنگ ، در شمال چین آغاز شد. هدف اصلی شورشیان ، مقابله با نفوذ روزافزون غرب و ژاپن در چین بود.
غربی‌ها به این شورشیان ، باکسرها (مشت‌زنان) می گفتند؛ زیرا، این افراد با انجام دادن حرکات موزون و هماهنگ ، تصور می کردند که می توانند در مقابل آتش تفنگ و توپخانه ، مقاومت کنند. باکسرها اقدام به قتل عام خارجی‌ها و چینی‌های مسیحی نمودند و همچنین ، سفارت‌خانه‌های خارجی را غارت کردند.
گروهی از باکسرها
طی دو ماه از ماه ژوئن تا آگوست سال ۱۹۰۰ ، شورشیان ناحیه‌ی خارجیان در پکن را محاصره کردند. سرانجام ارتشی بین‌المللی مرکب از نیروهای آمریکایی ، بریتانیایی ، فرانسوی و ژاپنی ،به این غائله خاتمه دادند. مطابق پروتکل باکسر که در سال ۱۹۰۱ از سوی دولتهای غربی به دولت چین تحمیل شد ، حکومت این کشور مجبور به پرداخت ۳۳۰ میلیون دلار به عنوان غرامت گردید.
پیش‌زمینه‌ی قیام باکسرها
در پایان قرن نوزدهم ، دولت مرکزی چین به منتهای ضعف و ناتوانی رسیده بود. دولتهای خارجی که به تازگی ژاپن نیز به آنها پیوسته بود ، امتیازات تجاری فراوانی از دودمان چینگ کسب کردند. در جنگ‌های تریاک (۱۸۳۹-۱۸۴۲ و ۱۸۵۶-۱۸۶۰) و همچنین جنگ چین و ژاپن (۱۸۹۴-۱۸۹۵) چینی‌ها به دلیل ضعف نیروی نظامی ، متحمل شکست‌های سنگینی شدند.
خارجی‌ها چین را میان خود تقسیم می کنند
در پایان دهه ۱۸۹۰، یک انجمن سری چینی به نام سازمان مشت‌های هماهنگ، حملاتی سازماندهی شده به خارجی‌ها و چینی‌های مسیحی ترتیب دادند. اعضای این گروه ، تمرینات نظامی خاصی انجام می دادند که به باورشان ، آنها را از آتش توپخانه و مسلسل حفظ می کرد. با آنکه اعضای این گروه از اقشار مختلف جامعه بودند ، اکثریت آنها دهقانان اهل ایالت شاندونگ بودند. مردم این ایالت سالهای متمادی با بلایای طبیعی همچون سیل و قحطی دست و پنجه نرم می کردند.
در دهه ۱۸۹۰ ، دولت چین امتیازات تجاری فراوانی در این ایالت به دولتهای خارجی واگذار کرده بود. مردم ایالت شاندونگ ، وضعیت نامساعد زندگی خود را ناشی از ورود خارجیان به این منطقه می دانستند.
قیام باکسرها ؛ سال ۱۹۰۰
در سال ۱۹۰۰، قیام باکسرها به شهر پکن نیز کشیده شد. پایتخت چین شاهد قتل‌عام‌های فجیعی از سوی باکسرها بود؛ اهداف کامل مشخص شده بود: چینی‌های مسیحی، مبلغان مسیحیت ، سفارت‌‌های خارجی و حتی ایستگاه‌های راه آهن.
در ۲۰ ژوئن ، باکسرها ناحیه خارجی‌های پکن را محاصره کردند. روز بعد ، ملکه سی‌چی – که بعد از مرگ شوهرش ، فرمانروای بلامنازع چین شده بود – از این قیام اعلام پشتیبانی کرد و به دولتهای غربی و ژاپن ، اعلان جنگ داد.
ملکه سی چی
بلافاصله دولتهای خارجی ارتشی بین‌المللی تشکیل دادند تا هم با دولت چین و هم با شورشیان مقابله کنند. طبق آمارهای آن زمان، صدها تبعه خارجی و هزاران چینی مسیحی به دست باکسرها کشته شدند.
در ۱۴ اوت ، ۲۰ هزار سرباز از هشت کشور مختلف (اتریش-مجارستان، فرانسه، آلمان، ایتالیا ، ژاپن ، روسیه ، بریتانیا و آمریکا) وارد پکن شدند تا به اتباع خارجی کمک کنند.
ارتش بین‌المللی برای مقابله با باکسرها
پایان کار باکسرها
قیام باکسرها رسماً در ۷ سپتامبر ۱۹۰۱ با امضای پروتکل باکسر به پایان رسید. طبق مفاد عهدنامه، باکسرها و مقامات چینی – که در شورش مشارکت داشتند – مجازات شدند. دولت چین تا دو سال بعد از سربازگیری منع شد و همچنین ، مجبور به پرداخت ۳۳۰ میلیون دلار غرامت گردید.
دودمان چینگ که در سال ۱۶۴۴ میلادی تاسیس شده بود ، با قیام باکسرها تضعیف شد. در سال ۱۹۱۱ ، انقلاب چین به وقوع پیوست و به سقوط دودمان چینگ ، پایان دو هزار سال امپراتوری در این کشور و تاسیس جمهوری منجر شد.
غربی‌ها به این شورشیان ، باکسرها (مشت‌زنان) می گفتند؛ زیرا، این افراد با انجام دادن حرکات موزون و هماهنگ ، تصور می کردند که می توانند در مقابل آتش تفنگ و توپخانه ، مقاومت کنند. باکسرها اقدام به قتل عام خارجی‌ها و چینی‌های مسیحی نمودند و همچنین ، سفارت‌خانه‌های خارجی را غارت کردند.
گروهی از باکسرها
طی دو ماه از ماه ژوئن تا آگوست سال ۱۹۰۰ ، شورشیان ناحیه‌ی خارجیان در پکن را محاصره کردند. سرانجام ارتشی بین‌المللی مرکب از نیروهای آمریکایی ، بریتانیایی ، فرانسوی و ژاپنی ،به این غائله خاتمه دادند. مطابق پروتکل باکسر که در سال ۱۹۰۱ از سوی دولتهای غربی به دولت چین تحمیل شد ، حکومت این کشور مجبور به پرداخت ۳۳۰ میلیون دلار به عنوان غرامت گردید.
پیش‌زمینه‌ی قیام باکسرها
در پایان قرن نوزدهم ، دولت مرکزی چین به منتهای ضعف و ناتوانی رسیده بود. دولتهای خارجی که به تازگی ژاپن نیز به آنها پیوسته بود ، امتیازات تجاری فراوانی از دودمان چینگ کسب کردند. در جنگ‌های تریاک (۱۸۳۹-۱۸۴۲ و ۱۸۵۶-۱۸۶۰) و همچنین جنگ چین و ژاپن (۱۸۹۴-۱۸۹۵) چینی‌ها به دلیل ضعف نیروی نظامی ، متحمل شکست‌های سنگینی شدند.
خارجی‌ها چین را میان خود تقسیم می کنند
در پایان دهه ۱۸۹۰، یک انجمن سری چینی به نام سازمان مشت‌های هماهنگ، حملاتی سازماندهی شده به خارجی‌ها و چینی‌های مسیحی ترتیب دادند. اعضای این گروه ، تمرینات نظامی خاصی انجام می دادند که به باورشان ، آنها را از آتش توپخانه و مسلسل حفظ می کرد. با آنکه اعضای این گروه از اقشار مختلف جامعه بودند ، اکثریت آنها دهقانان اهل ایالت شاندونگ بودند. مردم این ایالت سالهای متمادی با بلایای طبیعی همچون سیل و قحطی دست و پنجه نرم می کردند.
در دهه ۱۸۹۰ ، دولت چین امتیازات تجاری فراوانی در این ایالت به دولتهای خارجی واگذار کرده بود. مردم ایالت شاندونگ ، وضعیت نامساعد زندگی خود را ناشی از ورود خارجیان به این منطقه می دانستند.
قیام باکسرها ؛ سال ۱۹۰۰
در سال ۱۹۰۰، قیام باکسرها به شهر پکن نیز کشیده شد. پایتخت چین شاهد قتل‌عام‌های فجیعی از سوی باکسرها بود؛ اهداف کامل مشخص شده بود: چینی‌های مسیحی، مبلغان مسیحیت ، سفارت‌‌های خارجی و حتی ایستگاه‌های راه آهن.
در ۲۰ ژوئن ، باکسرها ناحیه خارجی‌های پکن را محاصره کردند. روز بعد ، ملکه سی‌چی – که بعد از مرگ شوهرش ، فرمانروای بلامنازع چین شده بود – از این قیام اعلام پشتیبانی کرد و به دولتهای غربی و ژاپن ، اعلان جنگ داد.
ملکه سی چی
بلافاصله دولتهای خارجی ارتشی بین‌المللی تشکیل دادند تا هم با دولت چین و هم با شورشیان مقابله کنند. طبق آمارهای آن زمان، صدها تبعه خارجی و هزاران چینی مسیحی به دست باکسرها کشته شدند.
در ۱۴ اوت ، ۲۰ هزار سرباز از هشت کشور مختلف (اتریش-مجارستان، فرانسه، آلمان، ایتالیا ، ژاپن ، روسیه ، بریتانیا و آمریکا) وارد پکن شدند تا به اتباع خارجی کمک کنند.
ارتش بین‌المللی برای مقابله با باکسرها
پایان کار باکسرها
قیام باکسرها رسماً در ۷ سپتامبر ۱۹۰۱ با امضای پروتکل باکسر به پایان رسید. طبق مفاد عهدنامه، باکسرها و مقامات چینی – که در شورش مشارکت داشتند – مجازات شدند. دولت چین تا دو سال بعد از سربازگیری منع شد و همچنین ، مجبور به پرداخت ۳۳۰ میلیون دلار غرامت گردید.
دودمان چینگ که در سال ۱۶۴۴ میلادی تاسیس شده بود ، با قیام باکسرها تضعیف شد. در سال ۱۹۱۱ ، انقلاب چین به وقوع پیوست و به سقوط دودمان چینگ ، پایان دو هزار سال امپراتوری در این کشور و تاسیس جمهوری منجر شد.
