ShAdMeHr_AgHiLi
کاربر نگاه دانلود
از روزی که سخنگوی دولت اعلام کرد بدهی دو باشگاه پرسپولیس و استقلال پرداخت می‌شود تا سرخابی‌ها مشکلی برای حضور در لیگ قهرمانان آسیا نداشته باشند، ناگهان موج بزرگی از مخالفت‌ها در قبال این تصمیم شکل گرفت؛ جریانی که حالا به بهارستان هم رسیده است. دیروز نماینده صومعه‌سرا در مجلس در همین رابـ ـطه گفته: «دولت نمی‌تواند از پول بیت‌المال بدهی‌های پرسپولیس و استقلال را بدهد؛ لازم باشد ورود می‌کنیم.» در این میان ذکر چند نکته ضروری به نظر می‌رسد.
* برخی از آقایان طوری صحبت می‌کنند که انگار پرسپولیس و استقلال از همان ابتدا «مقروض» به دنیا آمده‌اند و شکل غده‌های سرطانی هزینه‌بر و ناکارآمد را داشته‌اند. این در حالی است که دو قطب فوتبال ایران سال‌های طولانی است که با کمترین امکانات، بیشترین سرویس اجتماعی را به مردم می‌دهند و حداقل آنها را به شکل سالمی سرگرم می‌کنند. در کنار این، سرخابی‌ها می‌توانستند دو غول صنعتی سودده هم باشند و از نظر اقتصادی نیز به ثمربخشی برسند، اما فقدان سازوکارهای اصولی مانع از تحقق این مهم شده است. نماینده محترم صومعه‌سرا اجازه بدهد دیگر برای هزارمین بار نگوییم که خلأ حق پخش تلویزیونی و کپی‌رایت چه بر سر این دو باشگاه آورده و این گره‌های قانونی اتفاقا فقط در «مجلس» می‌تواند رفع شود. شما در این مسیر چه کرده‌اید که حالا کمک مالی به سرخابی‌ها را هم قدغن می‌کنید؟
* متاسفانه برخی از نمایندگان مجلس عادت کرده‌اند با انگیزه نشان دادن حمیت و تعصب‌شان به اهالی حوزه انتخابیه، در ریزترین و غیرمرتبط‌ترین مسایل مربوط به فوتبال هم دخالت کنند؛ درست مثل نماینده ارومیه که اخیرا در تذکر به وزیر ورزش خواهان رفع فوری محرومیت مهدی کیانی شده و یا همین آقای زمانی عزیز که گفته محرومیت استقلال از حضور تماشاگران را در مجلس پیگیری می‌کند! با این وجود جالب است که دوستان از وظیفه اصلی مجلس برای قانون‌گذاری و اصلاح زیرساخت‌های توسعه اقتصادی ورزش طفره می‌روند و کاری نمی‌کنند که تیم‌های بزرگ مملکت روی پای خودشان بایستند.
* نکته کلیدی در مورد بدهی‌های پرسپولیس و استقلال این است که ریال به ریال آنها را مدیران منتخب دولت به پیکره دو باشگاه تحمیل کرده‌اند. مگر سرخابی‌ها در این سالیان تحت تملک مردم بوده‌اند؟ خود دولت برای آنها مدیر گذاشته و حالا هم باید تاوان سوءمدیریت منتخبانش را بدهد؟ به عنوان مثال بازگرداندن پرسپولیس به دوران ماقبل رویانیان خودش یک عزم ملی می‌خواهد. خب رویانیان را چه کسی آورد؟ دولت وظیفه دارد آنچه را در پرسپولیس و استقلال ویران کرده، دوباره احیا کند و آنها را از زیر صفر به صفر برساند. پس از آن خودش می‌داند که با مدیران خرابکارش چه برخوردی داشته باشد. اگر خواست آنها را منفصل کند و به حاشیه براند و اگر نخواست، مثل همه این سال‌ها به آقایان ترفیع درجه بدهد!
* پرسپولیس و استقلال جمعا چقدر بدهی دارند؟ 100میلیارد؟ 200میلیارد؟ حالا از شما خواهش می‌کنیم فقط یک جستجوی ساده اینترنتی انجام بدهید و بودجه نهادهای فرهنگی را در سال96 ببینید. آنجا اسامی و ارقامی را مشاهده خواهید کرد که دود از سرتان بلند می‌کند، اما دولت هرگز از تخصیص اعتبار به این نهادها و موسسات منع نمی‌شود. همه ممنوعیت‌ها برای پرسپولیس و استقلال است. حتی باشگاه‌های کم‌هوادار صنعتی هم از الطاف دولتی بهره‌مند هستند، اما سرخابی‌ها باید فلک شوند. در یک قلم، بودجه صداوسیما در سال جاری چیزی حدود هزار و 336میلیارد تومان بوده است. خب دوستان عزیز در مجلس جواب بدهند که مردم غیر از تماشای فوتبال و برنامه‌های مرتبط با آن، کدام تولید رسانه به اصطلاح ملی را با عشق و اشتیاق دنبال می‌کنند؟ سهم پرسپولیس و استقلال از این سالی هزار و خرده‌ای میلیارد چقدر است و چرا نباید با تخصیص یک‌بیستم بودجه یک سال تلویزیون به این دو باشگاه، یک بار برای همیشه آنها را نجات داد؟ حالا بماند که پخش مستقیم مسابقات این دو تیم چقدر برای صداوسیما پولسازی می‌کند.
* بالاخره یک روز پرسپولیس و استقلال باید به بخش خصوصی واگذار شوند. آیا برای آن روز لازم نیست دولت بدهی‌های این دو باشگاه را صفر کند؟ آیا می‌شود این باشگاه‌ها را با مقدار بدهی نامعلوم فروخت؟ هرچند در حال حاضر مجلس نه بودجه دولتی به آنها اختصاص می‌دهد و نه مالکیت‌شان را از دولت می‌گیرد. مطابق قوانین همین کشور اگر خانواده‌ای به بچه‌اش غذا ندهد، بهزیستی سرپرستی آن را می‌گیرد، اما ظاهرا داستان بچه یتیم‌هایی به نام پرسپولیس و استقلال فرق دارد!
* اخیرا بررسی‌هایی انجام شده که نشان می‌دهد بیشتر نمایندگان مجلس حتی از حدود قیمتی گوشت و مرغ و نان و سایر مایحتاج ضروری مردم اطلاع ندارند. به نظر می‌رسد سطح آگاهی بعضی از دوستان از احساسات و عواطف ملت هم همین‌مقدار است؛ جایی که آنها نمی‌دانند می‌شود پول را به جای ناکجاآبادهای فرهنگی که هیچ‌وقت ثمرات و نتایج‌شان روشن نمی‌شود، خرج فوتبال کرد و در این جامعه رخوت‌زده و کسل، حداقل هفته‌ای چند ساعت سرخوشی به وجود آورد
* برخی از آقایان طوری صحبت می‌کنند که انگار پرسپولیس و استقلال از همان ابتدا «مقروض» به دنیا آمده‌اند و شکل غده‌های سرطانی هزینه‌بر و ناکارآمد را داشته‌اند. این در حالی است که دو قطب فوتبال ایران سال‌های طولانی است که با کمترین امکانات، بیشترین سرویس اجتماعی را به مردم می‌دهند و حداقل آنها را به شکل سالمی سرگرم می‌کنند. در کنار این، سرخابی‌ها می‌توانستند دو غول صنعتی سودده هم باشند و از نظر اقتصادی نیز به ثمربخشی برسند، اما فقدان سازوکارهای اصولی مانع از تحقق این مهم شده است. نماینده محترم صومعه‌سرا اجازه بدهد دیگر برای هزارمین بار نگوییم که خلأ حق پخش تلویزیونی و کپی‌رایت چه بر سر این دو باشگاه آورده و این گره‌های قانونی اتفاقا فقط در «مجلس» می‌تواند رفع شود. شما در این مسیر چه کرده‌اید که حالا کمک مالی به سرخابی‌ها را هم قدغن می‌کنید؟
* متاسفانه برخی از نمایندگان مجلس عادت کرده‌اند با انگیزه نشان دادن حمیت و تعصب‌شان به اهالی حوزه انتخابیه، در ریزترین و غیرمرتبط‌ترین مسایل مربوط به فوتبال هم دخالت کنند؛ درست مثل نماینده ارومیه که اخیرا در تذکر به وزیر ورزش خواهان رفع فوری محرومیت مهدی کیانی شده و یا همین آقای زمانی عزیز که گفته محرومیت استقلال از حضور تماشاگران را در مجلس پیگیری می‌کند! با این وجود جالب است که دوستان از وظیفه اصلی مجلس برای قانون‌گذاری و اصلاح زیرساخت‌های توسعه اقتصادی ورزش طفره می‌روند و کاری نمی‌کنند که تیم‌های بزرگ مملکت روی پای خودشان بایستند.
* نکته کلیدی در مورد بدهی‌های پرسپولیس و استقلال این است که ریال به ریال آنها را مدیران منتخب دولت به پیکره دو باشگاه تحمیل کرده‌اند. مگر سرخابی‌ها در این سالیان تحت تملک مردم بوده‌اند؟ خود دولت برای آنها مدیر گذاشته و حالا هم باید تاوان سوءمدیریت منتخبانش را بدهد؟ به عنوان مثال بازگرداندن پرسپولیس به دوران ماقبل رویانیان خودش یک عزم ملی می‌خواهد. خب رویانیان را چه کسی آورد؟ دولت وظیفه دارد آنچه را در پرسپولیس و استقلال ویران کرده، دوباره احیا کند و آنها را از زیر صفر به صفر برساند. پس از آن خودش می‌داند که با مدیران خرابکارش چه برخوردی داشته باشد. اگر خواست آنها را منفصل کند و به حاشیه براند و اگر نخواست، مثل همه این سال‌ها به آقایان ترفیع درجه بدهد!
* پرسپولیس و استقلال جمعا چقدر بدهی دارند؟ 100میلیارد؟ 200میلیارد؟ حالا از شما خواهش می‌کنیم فقط یک جستجوی ساده اینترنتی انجام بدهید و بودجه نهادهای فرهنگی را در سال96 ببینید. آنجا اسامی و ارقامی را مشاهده خواهید کرد که دود از سرتان بلند می‌کند، اما دولت هرگز از تخصیص اعتبار به این نهادها و موسسات منع نمی‌شود. همه ممنوعیت‌ها برای پرسپولیس و استقلال است. حتی باشگاه‌های کم‌هوادار صنعتی هم از الطاف دولتی بهره‌مند هستند، اما سرخابی‌ها باید فلک شوند. در یک قلم، بودجه صداوسیما در سال جاری چیزی حدود هزار و 336میلیارد تومان بوده است. خب دوستان عزیز در مجلس جواب بدهند که مردم غیر از تماشای فوتبال و برنامه‌های مرتبط با آن، کدام تولید رسانه به اصطلاح ملی را با عشق و اشتیاق دنبال می‌کنند؟ سهم پرسپولیس و استقلال از این سالی هزار و خرده‌ای میلیارد چقدر است و چرا نباید با تخصیص یک‌بیستم بودجه یک سال تلویزیون به این دو باشگاه، یک بار برای همیشه آنها را نجات داد؟ حالا بماند که پخش مستقیم مسابقات این دو تیم چقدر برای صداوسیما پولسازی می‌کند.
* بالاخره یک روز پرسپولیس و استقلال باید به بخش خصوصی واگذار شوند. آیا برای آن روز لازم نیست دولت بدهی‌های این دو باشگاه را صفر کند؟ آیا می‌شود این باشگاه‌ها را با مقدار بدهی نامعلوم فروخت؟ هرچند در حال حاضر مجلس نه بودجه دولتی به آنها اختصاص می‌دهد و نه مالکیت‌شان را از دولت می‌گیرد. مطابق قوانین همین کشور اگر خانواده‌ای به بچه‌اش غذا ندهد، بهزیستی سرپرستی آن را می‌گیرد، اما ظاهرا داستان بچه یتیم‌هایی به نام پرسپولیس و استقلال فرق دارد!
* اخیرا بررسی‌هایی انجام شده که نشان می‌دهد بیشتر نمایندگان مجلس حتی از حدود قیمتی گوشت و مرغ و نان و سایر مایحتاج ضروری مردم اطلاع ندارند. به نظر می‌رسد سطح آگاهی بعضی از دوستان از احساسات و عواطف ملت هم همین‌مقدار است؛ جایی که آنها نمی‌دانند می‌شود پول را به جای ناکجاآبادهای فرهنگی که هیچ‌وقت ثمرات و نتایج‌شان روشن نمی‌شود، خرج فوتبال کرد و در این جامعه رخوت‌زده و کسل، حداقل هفته‌ای چند ساعت سرخوشی به وجود آورد
