لارنژیت (التهاب حنجره )

[^Venus^]

لارنژیت
(انگلیسی: Laryngitis)، به التهاب حنجره گفته می‌شود. لارنژیت می‌تواند موجب بدصدایی یا از دست دادن موقتی صدا به دلیل تحـریـ*ک تارهای صوتی شود. اگر لانژیت کمتر از ۳ هفته طول بکشد، لارنژیت حاد نامیده می‌شود و اگر بیشتر از ۳ هفته طول یکشد به آن لارنژیت مزمن می‌گویند. لارنژیت مزمن معمولاً در میان‌سالی رخ می‌دهد و در مردان شایع‌تر از زنان است.

لارنژیت

تصویر آندوسکپی از حنجره‌ای که به دلیل برگشت اسید معده ملتهب شده است.
لارنژیت می‌تواند به دلایل عفونی یا غیر عفونی رخ داده باشد:

عوامل غیر عفونی

• بازگشت اسید معده به مری
• آلرژی
• سرفه‌های بیش از حد، استعمال دخانیات و مصرف الـ*کـل
• التهاب ناشی از استفاده بیش از حد از تارهای صوتی
• استفادهٔ طولانی‌مدت از کورتیکواستروییدهای استنشاقی برای درمان آسم
• سوختگی‌های حرارتی یا شیمیایی
• ترومای حنجره، مخصوصاً پیامدهای ناشی از لوله‌گذاری نای

عوامل عفونی

• لارنژیت ویروسی می‌تواند به‌وسیلهٔ عواملی چون ویروس سرماخوردگی،ارتومیکسوویریده، ویروس‌های پاراآنفلوآنزا، آدنوویروسها، ویروس کرونا و ویروس سین‌سیشیال تنفسی به وجود آید.
• لارنژیت باکتریایی، می‌تواند به‌وسیلهٔ این عوامل به وجود آمده باشد: استرپتوکوک پیوژنز، استرپتوکوک پنومونیه، باکتری دیفتری، موراکسلا کاتارالیس، باسیل آنفلوآنزا،باسیلوس آنتراسیس و باکتری سل. عفونت‌هایی که به‌وسیلهٔ باکتری رخ می‌دهند معمولاً ناشی از عفونت‌های ویروسی قبلی هستند.
• لارنژیت‌های عفونی که توسط قارچ‌هایی نظیر کاندیدا و کریپتوکوکوس به وجود آمده‌اند.

لارنژیت گاهی ممکن است به سـ*ـینه‌پهلو منجر شود.


تأثیر دود سیگار
دود سیگار و سایر دخانیات باعث تحـریـ*ک لارنژیت می‌شود و روند بهبودی و ترمیم این بیماری را نیز مختل می‌کند. دود سیگار موجب متورم و پرخون شدن مخاط حنجره می‌شود و در نتیجه کیفیت صدا نیز تغییر می‌کند.



نشانه‌های بیماری

ساختار اندام حنجره

• بد صدایی یا بی صدایی
• خشکی، سوزش و درد گلو
• سرفه که هم عامل لارنژیت و هم از نشانه‌های آن است.
• دشواری در بلع
• احساس تورم در حنجره
• نشانه‌های سرماخوردگی و آنفلوآنزا، مانند سرفه
• تورم غدد لنفاوی در گلو، قفسهٔ سـ*ـینه، یا صورت
• تب
• خلط خونی
• تنگی نفس، به‌ویژه در کودکان
• افزایش بزاق دهان

علائم بیماری

در مراحل اولیه اریتما (سرخ‌شدگی پوست) و تورم در دریچهٔ نای، چین آری اپیگلوتیک،غضروف آریتنوئید و چین‌های وستیبولار مشاهده می‌شود. در مراحل بعدی تارهای صوتی و بخش‌های سابگلوتیک پایین گلو نیز درگیر می‌شوند. ترشحات چسبنده‌ای بین تارها و منطقهٔ آریتنوئیدی وجود دارند. گاهی و به‌ویژه در زمانی که از تارهای صوتی، بیش از حد کار کشیده شده باشد، خونریزی‌های زیرمخاطی دیده می‌شوند.


درمان

• استراحت دادن به صدا و تارهای صوتی در درمان لارنژیت مهم است.
• استنشاق بخور روغن کاج یا اوکالیپتوس به نرم شدن ترشحات کمک می‌کند.
• برای کاهش سرفه‌ها، شربت‌های سـ*ـینه و مسکن‌های سرفه تجویز می‌شود.
• برای حنجره‌ای که به‌شدت ملتهب شده است، یک مرطوب‌کنندهٔ هوا یا دستگاه بخور برای مرطوب کردن هوایی که توسط بیمار تنفس می‌شود، توصیه می‌شود.
• چنانچه عامل لارنژیت، بازگشت اسید معده به مری باشد، یک مهار کنندهٔ H2 (مانندرانیتیدین یا مهارکننده‌های پروتون پمپ مانند امپرازول به‌منظور کاهش ترشحات اسید معده تجویز می‌شود.
• اگر لارنژیت بر اثر سوختگی حرارتی یا شیمیایی به وجود آمده باشد، برای درمان آن از داروهای استروئیدی استفاده می‌شود.
• در التهاب حنجرهٔ ویروسی، نوشیدن مایعات کافی، مفید و مؤثر است.
• اگر عامل لارنژیت، عفونت باکتریایی یا قارچی باشد، برای درمان آن از آنتی‌بیوتیک یا داروهای ضد قارچ استفاده می‌شود. در باقی موارد، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها تأثیری ندارد.
• چنانچه بدصدایی یا از دست دادن صدای بیمار، به‌دلیل وجود گره در تارهای صوتی باشد، پزشکان معمولاً عمل جراحی یا گفتاردرمانی را پیشنهاد میکنند

• خروسک
• اپی گلوتیت
• عفونت دستگاه تنفسی فوقانی
• تفاوت نشانه‌ها و علائم در بیماری‌ها