°º¸кยzɠยภº°
کاربر نگاه دانلود
نوعی شترسان اهلی بومی آمریکای جنوبی است که مدتهاست به طور گسترده از سوی اینکاها و دیگر بومیان رشته کوه آند به عنوان حیوان بارکش و گوشتی استفاده میشود. ارتفاع بدن این حیوان تا شانه‌هایش بین ۱۱۰ تا ۱۳۰ سانتیمتر است وزن آن به۱۲۰ تا ۱۵۰ کیلوگرم میرسد.
لاما برخلاف شترها فاقد کوهان است و بمانند اکثر حیوانات خانگی پوست آنها دارای ترکیب رنگهای متفاوتی چون سفید، قهوه‌ای، سیاه میباشد.
فرم پاها و لبهای این حیوان بمانند شتر است. از لاما در علم پزشکی همانند دلفین برای تراپی بیماران استفاده میشود و این حیوان قادر است تا ۳۰ کیلوگرم بار را حمل کند. امروزه دامنه پرورش و نگهداری لاما به خارج از آمریکای جنوبی کشیده شده و در حال حاضر در آمریکا و اروپا این حیوان برای پشم و گوشتش پرورش داده میشود. نوع وحشی این حیوان گواناکو نامیده میشود.
لاما نژادی از شتر است که در مناطق آمریکای جنوبی زندگی میکند ارتفاع بدن این حیوان تا شانه هایش بین ۱۱۰ تا ۱۳۰ سانتیمتر است وزن آن به۱۲۰ تا ۱۵۰ کیلوگرم میرسد.
لاما برخلاف شترها فاقد کوهان است و بمانند اکثر حیوانات خانگی پوست آنها دارای ترکیب رنگهای متفاوتی چون سفید، قهوه ای ، سیاه میباشد. فرم پاها و لبهای این حیوان بمانند شتر است.
لاما ها حیوانات بسیار صرفه جوی هستند و زنجیره غذایی آنان تشکیل شده از علفها ، گلها ، شکوفه ها ، قارچها و گل سنگها میباشد.
قدمت تاریخچه وجود لاما به سه هزار قبل از میلاد مسیح باز میگردد . هنوز بدرستی قابل اثبات نمیباشد که از نظر نژادی آبا و اجداد آن به چه حیوانی باز میگردد ولی آنچه قدر مسلم است لاما ترکیبی از نژادهای گواناکوس (Guanakos) و آلپاکوس (Alpakas) و ترکیبی از ویکونیاز (Vikunjas) میباشد که همگی بارور میباشند.
مردمان آمریکای جنوبی( اینکاها ) از این حیوان به عنوان باربر استفاده مینمایند. شیر و پشم و گوشت این حیوان از اهمیت ویژه ای برخوردار است و از چربی آن برای ساختن شمع استفاده میگردد.
در حال حاضر در سرزمین آمریکای جنوبی تعداد ۱۰ میلیون راس لاما توسط قبایل مختلف نگهداری میگردد و تمدن قوم اینکا بدون لاما غیر قابل تصور است.
فاتحان اسپانیایی بعد از ورود خویش به قاره آمریکا بدون در نظر گرفتن و تحقیق پیرامون اهمیت این حیوان مفید اقدام به شکار آنها برای استفاده از پوست و گوشتش نمودند و بدنبال آن با وارد نمودن اسب و گوسفند به پرورش گوسفند که از نظر کیفیتی پشم و گوشت دارای اهمیت کمتری بود پرداختند.
با ورود راه آهن و اتومبیل امروزه در قاره آمریکای جنوبی این حیوان اهمیت خویش را از دست داده است.
امروزه دامنه پرورش و نگهداری لاما به خارج از آمریکای جنوبی کشیده شده و در حال حاضر در آمریکا و اروپا این حیوان برای پشم و گوشتش پرورش داده میشود.
از لاما در علم پزشکی همانند دلفین برای تراپی بیماران استفاده میشود و این حیوان قادر است تا ۳۰ کیلوگرم بار را حمل کند.
لاماها در حرکات رفتاری روزانه خویش برای اعمال قدرت و نشان دادند درجه قرار گرفتن در گروه به پرتاب آب دهان خویش میپردازند که بسیار با دقت هدف را نشانه گیری کرده و معمولا به هدف اصابت مینماید. البته آب دهان لاماها قابل شستشو با آب و بی خطر است.
با توجه به اهمیت اقتصادی لاما و مقاوم بودن آن در سخترین شرایط کوهستانی کویری و سرمای شدید و آسان بودن و قابل دسترس بودن سبد غذایی آن بنظر میرسد که پرورش لاما در ایران بسیار راحت و نسبت به پرورش گوسفند کم هزینه تر خواهد بود.
امید است که در آینده نه چندان دور پیشکسوتان و علاقمندان به لاما با واردات انبوه این حیوان اقدام به پرورش آن در ایران بنمایند.
لاما برخلاف شترها فاقد کوهان است و بمانند اکثر حیوانات خانگی پوست آنها دارای ترکیب رنگهای متفاوتی چون سفید، قهوه‌ای، سیاه میباشد.
فرم پاها و لبهای این حیوان بمانند شتر است. از لاما در علم پزشکی همانند دلفین برای تراپی بیماران استفاده میشود و این حیوان قادر است تا ۳۰ کیلوگرم بار را حمل کند. امروزه دامنه پرورش و نگهداری لاما به خارج از آمریکای جنوبی کشیده شده و در حال حاضر در آمریکا و اروپا این حیوان برای پشم و گوشتش پرورش داده میشود. نوع وحشی این حیوان گواناکو نامیده میشود.
لاما نژادی از شتر است که در مناطق آمریکای جنوبی زندگی میکند ارتفاع بدن این حیوان تا شانه هایش بین ۱۱۰ تا ۱۳۰ سانتیمتر است وزن آن به۱۲۰ تا ۱۵۰ کیلوگرم میرسد.
لاما برخلاف شترها فاقد کوهان است و بمانند اکثر حیوانات خانگی پوست آنها دارای ترکیب رنگهای متفاوتی چون سفید، قهوه ای ، سیاه میباشد. فرم پاها و لبهای این حیوان بمانند شتر است.
لاما ها حیوانات بسیار صرفه جوی هستند و زنجیره غذایی آنان تشکیل شده از علفها ، گلها ، شکوفه ها ، قارچها و گل سنگها میباشد.
قدمت تاریخچه وجود لاما به سه هزار قبل از میلاد مسیح باز میگردد . هنوز بدرستی قابل اثبات نمیباشد که از نظر نژادی آبا و اجداد آن به چه حیوانی باز میگردد ولی آنچه قدر مسلم است لاما ترکیبی از نژادهای گواناکوس (Guanakos) و آلپاکوس (Alpakas) و ترکیبی از ویکونیاز (Vikunjas) میباشد که همگی بارور میباشند.
مردمان آمریکای جنوبی( اینکاها ) از این حیوان به عنوان باربر استفاده مینمایند. شیر و پشم و گوشت این حیوان از اهمیت ویژه ای برخوردار است و از چربی آن برای ساختن شمع استفاده میگردد.
در حال حاضر در سرزمین آمریکای جنوبی تعداد ۱۰ میلیون راس لاما توسط قبایل مختلف نگهداری میگردد و تمدن قوم اینکا بدون لاما غیر قابل تصور است.
فاتحان اسپانیایی بعد از ورود خویش به قاره آمریکا بدون در نظر گرفتن و تحقیق پیرامون اهمیت این حیوان مفید اقدام به شکار آنها برای استفاده از پوست و گوشتش نمودند و بدنبال آن با وارد نمودن اسب و گوسفند به پرورش گوسفند که از نظر کیفیتی پشم و گوشت دارای اهمیت کمتری بود پرداختند.
با ورود راه آهن و اتومبیل امروزه در قاره آمریکای جنوبی این حیوان اهمیت خویش را از دست داده است.
امروزه دامنه پرورش و نگهداری لاما به خارج از آمریکای جنوبی کشیده شده و در حال حاضر در آمریکا و اروپا این حیوان برای پشم و گوشتش پرورش داده میشود.
از لاما در علم پزشکی همانند دلفین برای تراپی بیماران استفاده میشود و این حیوان قادر است تا ۳۰ کیلوگرم بار را حمل کند.
لاماها در حرکات رفتاری روزانه خویش برای اعمال قدرت و نشان دادند درجه قرار گرفتن در گروه به پرتاب آب دهان خویش میپردازند که بسیار با دقت هدف را نشانه گیری کرده و معمولا به هدف اصابت مینماید. البته آب دهان لاماها قابل شستشو با آب و بی خطر است.
با توجه به اهمیت اقتصادی لاما و مقاوم بودن آن در سخترین شرایط کوهستانی کویری و سرمای شدید و آسان بودن و قابل دسترس بودن سبد غذایی آن بنظر میرسد که پرورش لاما در ایران بسیار راحت و نسبت به پرورش گوسفند کم هزینه تر خواهد بود.
امید است که در آینده نه چندان دور پیشکسوتان و علاقمندان به لاما با واردات انبوه این حیوان اقدام به پرورش آن در ایران بنمایند.
