DENIRA
کاربر نگاه دانلود
اشتغال مادران به کار یا تحصیل
چند نکته را باید مورد توجه قرار داد.
برخی از فعالیت های ما یک پازل از زندگی ماست، این موضوع نباید به تمام زندگی سرایت کند، یا دختر خانم هایی که به بهانه درس دیگر ازدواج نمی کنند، این تحصیلات یک پازل از زندگی ماست و نباید همه زندگی را تحت تاثیر قرار میدهد.
گاهی اوقات آسیب هایی را به وجود می آورد و سن ازدواج بالا رود و موردهای خوب گذشته دیگر نیست و حسرت و پشیمانی به بار می آورد.
ما باید این باور را داشته باشیم که خانم ها وارد عرصه اشتغال شده اند و برخی از مشاغل مانند معلمی و پرستاری و...باعث اشتغال مادران شده است.
اشتغال و تحصیل با فرزند دار شدن قابل جمع است که این به توانایی مادر ها بستگی دارد.
این نگرش غلط به وجود آمده است و خود خانم ها با حالت اعتراض می گویند:
چرا ما خانم ها باید بپزیم؟ بشوییم...پوشک بچه عوض کنیم و....
این دید که کار منزل خیلی بی ارزشی است را باید اصلاح کنیم، این کاملا برعکس است.
اگر آقایان بدانند که کار خانم ها در منزل چقدر ارزشمند است هر روز دستان آن ها را میبوسند.
ما باید نگاهمان نگاه آخرتی باشد و دنیا را به صورت یک مزرعه ببینیم و باید از آن بهره برد برای آخرت.
در روایتی داریم به ازای هر جرعه ای که فرزند از شیر مادر میخورد، خداوند ثواب آزاد کردن یک بنده از نسل اسماعیل را به آن میدهد و بی جهت نیست که میگویند بهشت زیر پای مادران است.
اگر از خانمی پرسیدند که شغل شما چیست نگوید معلم هستم و در خانه هم یک کارهایی میکنم، بلکه ابتدا مدال طلای خانه داری را برگردن بیاندازند و بگویند:
من خانه دار هستم و در کنارش معلمی هم میکنم.
این نگرش بسیار مهم است.
محوریت داخل خانه است و فرزند و تربیت فرزند بسیار مهم است.
کار بیرون نباید به تربیت فرزند لطمه بزند.
گاهی اوقات خانم ها فقط خانه دار هستند ولی نمی توانند فرزندانشان را خوب تربیت کنند.
این مطلب نباید باعث این تفکر شود که چون مادر که خانه دار است نتوانسته فرزندش را خوب تربیت کند.
پس کار بیرون از منزل برای خانم ها خوب است.
حالا این سوال پیش می آید که آیا حضور کمرنگ مادران در خانه برای تربیت فرزندان آسیب زاست؟
بله صد در صد آسیب زاست.
حضور پر رنگ یکی از والدین در کنار فرزندان در خانه باید وجود داشته باشد.
مقام معظم رهبری در جایی فرمودند که:
ما با اشتغال بانوان مخالف نیستیم ولی به دو شرط، اول اینکه، اختلاط با نامحرم وجود نداشته باشد و دوم اینکه به خانواده آسیبی نرساند.
در جایی دیگر هم فرمودند که اشتغال زن خارج از منزل نباید به عنوان ارزش معرفی شود.
یکی از ابزار های تربیت، حوصله و بردباری مادران است که کار خارج از خانه باعث خستگی و کم حوصلگی مادران میشوند، در حالی که فرزندان نیاز به یک مادر شاد و با نشاط دارند.
مادری در تربیت موفق است که وقت و انرژی برای تربیت قرار دهد و همه انرژی را بیرون از خانه مصرف نکند.
فرزندان فقط نیاز به تغذیه ندارند بلکه باید در کنار آن ها بود و برای آن ها برنامه ریزی کرد و همچنین والدین باید آن ها را قدم به قدم راهنمایی کنند.
یکی از ارکان مهم تربیت به روز بودن والدین است.
هم مطالعه و هم کلاس های مشاوره.
مادرهایی که شاغل هستند باید حتما مطالعه داشته باشند.
ما به دلیل اشتغال خود نباید پوئن های بدون دلیل به فرزندان بدهیم، برخی از والدین به دلیل اشتغال و نبودن در منزل برای اینکه فرزندان اعتراضی نکند پوئن بی جا و منفی به آن ها میدهند، که گاهی اوقات باعث میشود کودکان زیاده خواه بار بی آیند.
چند نکته را باید مورد توجه قرار داد.
برخی از فعالیت های ما یک پازل از زندگی ماست، این موضوع نباید به تمام زندگی سرایت کند، یا دختر خانم هایی که به بهانه درس دیگر ازدواج نمی کنند، این تحصیلات یک پازل از زندگی ماست و نباید همه زندگی را تحت تاثیر قرار میدهد.
گاهی اوقات آسیب هایی را به وجود می آورد و سن ازدواج بالا رود و موردهای خوب گذشته دیگر نیست و حسرت و پشیمانی به بار می آورد.
ما باید این باور را داشته باشیم که خانم ها وارد عرصه اشتغال شده اند و برخی از مشاغل مانند معلمی و پرستاری و...باعث اشتغال مادران شده است.
اشتغال و تحصیل با فرزند دار شدن قابل جمع است که این به توانایی مادر ها بستگی دارد.
این نگرش غلط به وجود آمده است و خود خانم ها با حالت اعتراض می گویند:
چرا ما خانم ها باید بپزیم؟ بشوییم...پوشک بچه عوض کنیم و....
این دید که کار منزل خیلی بی ارزشی است را باید اصلاح کنیم، این کاملا برعکس است.
اگر آقایان بدانند که کار خانم ها در منزل چقدر ارزشمند است هر روز دستان آن ها را میبوسند.
ما باید نگاهمان نگاه آخرتی باشد و دنیا را به صورت یک مزرعه ببینیم و باید از آن بهره برد برای آخرت.
در روایتی داریم به ازای هر جرعه ای که فرزند از شیر مادر میخورد، خداوند ثواب آزاد کردن یک بنده از نسل اسماعیل را به آن میدهد و بی جهت نیست که میگویند بهشت زیر پای مادران است.
اگر از خانمی پرسیدند که شغل شما چیست نگوید معلم هستم و در خانه هم یک کارهایی میکنم، بلکه ابتدا مدال طلای خانه داری را برگردن بیاندازند و بگویند:
من خانه دار هستم و در کنارش معلمی هم میکنم.
این نگرش بسیار مهم است.
محوریت داخل خانه است و فرزند و تربیت فرزند بسیار مهم است.
کار بیرون نباید به تربیت فرزند لطمه بزند.
گاهی اوقات خانم ها فقط خانه دار هستند ولی نمی توانند فرزندانشان را خوب تربیت کنند.
این مطلب نباید باعث این تفکر شود که چون مادر که خانه دار است نتوانسته فرزندش را خوب تربیت کند.
پس کار بیرون از منزل برای خانم ها خوب است.
حالا این سوال پیش می آید که آیا حضور کمرنگ مادران در خانه برای تربیت فرزندان آسیب زاست؟
بله صد در صد آسیب زاست.
حضور پر رنگ یکی از والدین در کنار فرزندان در خانه باید وجود داشته باشد.
مقام معظم رهبری در جایی فرمودند که:
ما با اشتغال بانوان مخالف نیستیم ولی به دو شرط، اول اینکه، اختلاط با نامحرم وجود نداشته باشد و دوم اینکه به خانواده آسیبی نرساند.
در جایی دیگر هم فرمودند که اشتغال زن خارج از منزل نباید به عنوان ارزش معرفی شود.
یکی از ابزار های تربیت، حوصله و بردباری مادران است که کار خارج از خانه باعث خستگی و کم حوصلگی مادران میشوند، در حالی که فرزندان نیاز به یک مادر شاد و با نشاط دارند.
مادری در تربیت موفق است که وقت و انرژی برای تربیت قرار دهد و همه انرژی را بیرون از خانه مصرف نکند.
فرزندان فقط نیاز به تغذیه ندارند بلکه باید در کنار آن ها بود و برای آن ها برنامه ریزی کرد و همچنین والدین باید آن ها را قدم به قدم راهنمایی کنند.
یکی از ارکان مهم تربیت به روز بودن والدین است.
هم مطالعه و هم کلاس های مشاوره.
مادرهایی که شاغل هستند باید حتما مطالعه داشته باشند.
ما به دلیل اشتغال خود نباید پوئن های بدون دلیل به فرزندان بدهیم، برخی از والدین به دلیل اشتغال و نبودن در منزل برای اینکه فرزندان اعتراضی نکند پوئن بی جا و منفی به آن ها میدهند، که گاهی اوقات باعث میشود کودکان زیاده خواه بار بی آیند.
