دلنوشته کاربران مجموعه دلنوشته دختری ازجنس غم|مهدیه مومنی کاربرانجمن نگاه دانلود

[.Mahdieh]

دلنوشته31:
تا تو عشق من هستی ایمان نمی آورم به تنهایی!
تا تو یار و همراه منی معنا ندارد بی کسی!
تا تو و شهد شیرین لب هایت هست جایی در دل ندارد غم!
تا تو از آن منی زندگی خواهم کرد
و
ایمان دارم به این جمله ناب:
*تا شقایق هست زندگی باید کرد*...
@.Mahdieh

 

[.Mahdieh]

دلنوشته 32:
هیچ وقت طعم چایی هایت را نچشیده ام!
آن چایی های معروف که همه از آن دم می زنند!
این شده برای من حسرت،،،حسرت و کمبودی که هیچ وقت جای خالیش برایم پر نمی شود!
حسرت نداشتنت و حس امنیتی که می توانستی به من منتقل کنی ولی نداشتمت!
مادربزرگ مهربانم توراهیچ وقت ندیده ام
مادرم می گوید تو تازه به دنیا آمده بودی که مادربزرگت پیش خدا رفت!
من همیشه تو را و جای خالی ات را بااعماق وجود حس کرده ام
می خواهم بدانی تاابد دوستت دارم!
*روحت شاد*
#مهدیه_مومنی

 

[.Mahdieh]

دلنوشته33:

این روزها واقعا دلم می گیره!
هرچقدر که تو خیابون تو کوچه وبازار راه میرم بیش از پیش بغض گلوم رو فشار می ده!
چقدر سخت شده پیدا کردن آدم هایی که معروف، محبت، عشق و انسانیت توی وجودشون باشه!
آدم هایی مثل گذشته که در کنار هم بودن و در مشکلات به هم کمک می کردن اما حال چه؟...
وقتی خوشی و خوشبخت با تو می گن و می خندن ولی وای به وقتی که غمگین باشی، سریعا از دورت پراکنده می شن انگار که این غم تو سـ*ـینه ات واگیرداره و می ترسن دامن اونا رو هم بگیره!
آه...نمی دونم چطوری می شه گذشته ها رو زنده کرد!
یا شاید بهتر بگم آدم ها رو تغییر داد و مثل آدم های گذشته کرد اما سخت دلم تنگ می شه واسه این جور انسان ها!
کسانی که حتی از جون خود گذشتن برای ملت و همنوعان خود!
اما الان چی؟
کسی راضی می شه جون خودش رو بده تا هموطنش زنده بمونه؟
متاسفانه انقدر همه به فکر خودشونن که مثل روز قیامت و صحرای محشر همه از هم فرار می کنن!
دختر مادر پیرش رو نمی خواد!
پسر از موندن پیشش فراریه!
دل شکستن ها زیاد شده، راحت حرف دلشون رو بهت می زنن و تو و قلبت رو به هزار تیکه تبدیل می کنن و بعد از اون بی تفاوت می گن" شوخی بود به دل نگیر!"
نمی دانن که این دل رابـ ـطه خیلی نزدیکی با گوش دارد تا صدا به تارهای صوتیش برسه دل هم کاملا فهمیده و کارتمامه!
نمی دونم از کدوم دردهایی که قلبم رو به خود می فشاره براتون بنویسم اما انسانیت نایاب شده توی این زمونه!
این روزگار عجیب آدم هاش رو بی رحم کرده، انگار هر کسی به فکر اینه که خودش رو نجات بده دیگه واسش فرقی نمی کنه توی این راه بقیه فنا بشن یا نه!
انقدر آدم ها بی رحم و دل ها از هم دور شده که سال می گذره و صله رحم به جا نمیاد!
همه از هم می گریزن انگار!
درد ها زیادن،،،انسانیت کم!
بی رحمی ها زیادن،،،محبت کم!
کاش می شد مثل آدم های گذشته می شدیم...کاش!
#مهدیه_مومنی

 

[.Mahdieh]

دلنوشته 34:
دوست های باوفا و با معرفت کم شده اند!
اگر دوستی داری قدرش را بدان چون میدانی که دیگر در غم ها،شادی ها،مریضی ها و گرفتاری هایت تنها نیستی!
اول خدا را داری و بعد از آن کسی که بتوانی بدون دغدغه و ترس و دلهره سرت را روی شانه هاش بگذاری و از دردهایی که ذهن و قلبت را آزار می دهند برایش بگویی!
او در کمال آرامش و سکوت به حرف هایت گوش بدهد و تو آنقدر بگویی تا حس سبکی کنی و دیگر کم تر غصه بخوری!
گاهی همین دوست نمی تواند برایت کاری کند اما همین که کنارت هست و با این جمله"غصه نخور من پشتتم و باهم حلش می کنیم." تو را آرام می کند کافیست!
به خدای بزرگ قسم که هیچ جیز در این دنیا مثل معرفت و محبت و دوست داشتن زیبا نیست!
زندگی اگر بدون عشق و محبت باشد به چه درد می خورد؟
همین دوستی ها و همین دلگرمی هاست که کمک می کند دشواری ها را بتوانیم پشت سر بگذاریم و در میانه ی راه از پا نیفتیم چون می دانیم که دستی هست که به سویمان دراز شده، کمک کند باز هم محکم به پیش برویم!
آری دوست های خوب همچون گوهرهایی نایاب قابل ستایش اند!
اگر دوست قابل اعتمادی دارید قدرش را بدانید!...
#مهدیه_مومنی

 

[.Mahdieh]

دلنوشته 35:

شادی فقط بودن تو،،،نبض احساساتم را لمس کنی و آرام شوم باتو!
بودنت را با نفس هایم عجین کنی و نبودنت را با مرگم!
دوستت دارم و می خواهم بمانی تا ابد با من!
ای عزیزترینم تا عمر دارم در کنار من بمان...*
@.Mahdieh

 

[.Mahdieh]

دلنوشته36:

شهر در هیاهوست!
هر روز می بینم اتوبوس هایی که پر می شوند از آدم هایی که با خوشحالی و ذوق به شوق زیارت اربـاب با پای جان به سمت مرز مهران و چذابه می روند!
می روند تا با پای پیاده گام بر جای جای قدوم مبارک حضرت زینب بگذارند و با این پیاده روی به حضرت زینب و امام حسین ثابت کنند که تنها نیستند و در غم هایشان شریک دارند!
می روند تا با عشق به دیدار مقبره حضرت ابوالفضل، اسطوره وفا و علمدار خیمه گاه های حسین بروند و در کنارش سلام دهند به جوان هجده ساله ی امام حسین حضرت علی اکبر و شهدای دشت نینوا!
آه...همه می روند و طبق معمول من بی سروپا جامانده ام!
می روند و من به ناچار تنها خاک قدومشان را بر روی دیده گانم می کشم تا سرمه ی چشم من حقیر باشد...
امام حسین...من هم می خواهم بیایم به دیدار کربلایت!
به دیدار گنبد و خیابان بین الحرمینت!
آری،شهر این روزها شده است مانند خنجری که هرروز در قلبم فرو می رود!
می ایستم و نظاره گر رفتن زائرانی هستم که با عشق به دیدار معشوق خویش می روند!
آقا من را هم بطلب...!
التماس دعا*
#مهدیه_مومنی

 

[.Mahdieh]

دلنوشته37:

نیایش باخدا*
الهی!
در این روزها برای تمامی عزیزانم،اطرافیانم و آشنایانم
طلب خیرو برکت و بخشودگی ات را دارم!
برای تمامی انسان هایی که روی این کره خاکی زندگی می کنند سلامتی و دل شاد خواستارم چرا که تنها تویی که می توانی تمامی مشکلات را حل و همه ی سختی ها را آسان کنی!
خداوندا!
از تو برای زندگی ام خوشبختی جاودانه و عاقبت به خیری طلب می کنم چرا که تنها تویی که می توانی من را به تمامی آرزوهایم برسانی!
الهی تنهایمان مگذار که جز تو هیچ کس یاری کننده بی منت نیست!
دوستت دارم خدای مهربانم*
√√√√√√√√√√√√√√√√√√√√√√√√√√√√√
#مهدیه_مومنی

 

[.Mahdieh]

دلنوشته 38:

گاه باید سر بر فراز شانه های کسی گذاشت و تمام دردها را گریست!
گاه باید در پی گوشی بود که فقط بنشیند و غم هایت را شنوا باشد!
گاه باید درد ها را جمع کرد و تبدیل کرد به بغضی سهمگین که با هر تلنگر سر باز کند و فرو بریزد!
زندگی اجبار است، گاه تلخ و گاه شیرین!
گاه زیبا گاه بی نهایت زشت!
گاه سخت و گاه بسیار آسان!
دردهایت را بریز بیرون، بخواهی مقاومت کنی تلنبار شده در گلویت و روزی خفه ات می کند!
بغضت را رها کن،نگران نباش همه ی ما انبوه دردیم،انبوه غم!
پس خجالت معنایی ندارد چون بنی آدم اعضای یک پیکرند!
غم ها را باید پس زد،شادی ها را پیش کشید...
جور دیگر باید زیست،شادمان و سرخوش!
پس بیایید با هم تلاش کنیم برای داشتن دل هایی پر از شادی و بی غم روزگـار!
#مهدیه مومنی

 

[.Mahdieh]

دلنوشته 39:

تقدیم به سردار دلیرایران سلیمانی عزیز:::

چه کسی باور می کند رفتن مردی را که درشجاعت و دلیری زبانزد خاص وعام بود!
چه کسی باور می کند نبودن مردی را که اسطوره ی امنیت و تکیه گاهی برام تمامی مردم ایران زمین بود!
لعنت...!
لعنت به آن پهباد و موشکی که به روی تو فرود آمد و لعنت به دستان سازنده ای که این دو را بهر کشتن تو ساخت!
لعنت به آن دست هایی که برای کشتن تو در هم فرو رفت و آن عهدنامه ای که برعلیه تو امضا شد!
بعد از تو دیگر چه کسی مانند تو خواهد بود؟!
حـس دلسوزی برای امنیت ایران را جز تو چه کسی می تواند داشته باشد؟!
تو فقط متعلق به خود نبودی سردار، تو حافظ یک ملت بودی پس کسانی که تو را کشتند یک نفر را نکشتن آن ها یک پدر بزرگ و یک سرمایه ملـی را به شهادت رساندند!
خونخواه تو خواهیم بود!
هرگز نخواهیم گذاشت خونی که از تو به ناحق ریخته شد پایمال شود!
وقتی بدن صدچاک تو را مقابل دیدگانم گرفتند چیزی درون دلم فرو ریخت!
چقدر تو را مثل امام حسین (ع) به شهادت رسانده بودند شمرهای این زمان!
چقدر تورا با بی رحمی نابود کردند!

مرگ بر ظلم!
مرگ بر بی ایمانی!
مرگ بر قتل و موشک وپهباد!
یک کلــــام...مــــرگ بر آمریــــکا!
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
16\10\1398
نویسنده: مهدیه مومنی*

 

[.Mahdieh]

دلنوشته 40:
از طرف یک فرزند شهید به پدرش:

چقدر این روزها دلم بیشتر هوایی می‌شود!
برای کسی که رفت تا من و دیگر انسان‌هایی مثل من بتوانیم در این خاک، در این مرز و بوم با امنیت زندگی کنیم!
چقدر سخت است نداشتنت!
وقتی می‌توانستی باشی و نیستی تا طعم زندگی را بچشی... خودت را فدای ایران کردی!
من داشتنت را می‌خواهم!
بودنت را، تا به من قوت قلب بدهد، تا در سختی‌ها و مشکلات همراهی‌ام کند و آغوشت آرامش‌بخش قلب دردمندم باشد!
نمی‌توانم به خودم بقبولانم که تا آخر عمر، در حسرتت باید بسوزم و بسازم و دم نزنم تا فیض شهادتت ضایع نشود و مبادا جایگاهت با حسرت‌های من نزد خدا از بین برود!
می‌ترسم...!
از مواقعی که کسی از من می‌پرسد: پدرت چکاره‌اس؟!
و من با اشک‌هایی که در چشمم حلقه زده باید پاسخگوی این سوال دردناک باشم و با بغض گلویم بگویم:
- پدرم توی این دنیا نیست!
آری پدر، تو توی جهانی دیگری و من دستم از لمس دستان مهربانت کوتاه هست!
تو خودت را فدایی کشورت کردی تا به آرزوی دیرینه‌ات که نوشیدن شربت شهادت بود برسی!
و من بی‌کس و تنها میان این مردم مانده‌ام و چقدر این روزها دلم بیشتر هوایت را می‌کند...!
***
مهدیه مومنی