اشعار کاربران مجموعه شعر رفته از یاد (جلد دوم) | همایون ثالثی کاربر انجمن نگاه دانلود

[همایون]

یک به یک مشکلات خود دیدن
مانع خویش را پسندیدن

ساعتی هم عبادتی بهتر
کاری از جنس خوبتر دیدن

لـ*ـذت زندگی در این دنیا
طعم شیرین میوه‌ای چیدن

از کمی دورتر جهان زیباست
دل بسوزد به آه و نالیدن

کمتر از آنچه انتظارت هست
وقت باشد برای گردیدن

فرصتی هست، بهره‌بردار از،
صلح و شادی و جشن و خندیدن

از برای دلت که رنجاندیش
یک دقیقه برو به رقصیدن

بی‌نتیجه‌ست در خودت ماندن
آخرش نیست غیر ترسیدن

بذر در بسته، مزرعه بی بذر
فرصتی ده برای روییدن

یک کبوتر همیشه تنها نیست
یار دارد برای فهمیدن

از گذرگاه فکر هرچه گذشت
نطفه‌ای هست سوی زاییدن

هیچ کاری اگر نخواهی کرد
نشو فارغ از این جهان دیدن

 

[همایون]

میکند خورشید نورافشان طلوع
دفتر صبح‌است و امروزم شروع

نام یزدان روشنی بخشد به روز
زندگی بخش است و آگاهی فروز

بامدادان رهسپارم سوی یار
یاریم کن تا نباشم بی‌قرار

بارالها دردها را دور کن
روز را شیرین‌تر و مسرور کن

 

[همایون]

از زمستان که گذشتی نرسیده به بهار
پشت دیوار گلی خانه‌ی اسفند آنجاست
جامه‌ی سرخ بپوشاند بر اندام انار
و به گیلاس ببخشید شکوفایی گل
بچه‌های گل بادام چه نازک بدن‌اند
بی محبت به نگاهی گذرا میشکنند

 

[همایون]

به میهمانی ‌خود رفته‌ام شبی در خواب
به صرف یک غزل و یک پیاله و مضراب

به چتر گیسوی یلدای تا ابد تاریک
غزل نوشتم و خواندم به پرتو شبتاب

سراسر غزلم ماتم و سیاهی بود
حقیقت‌ست که دائم شبی‌ست بی مهتاب

خم و می و نی و منظومه‌های زیبا نیست
خلاصه گشته صفا در دریچه‌ی محراب

اسیر گردش ایام و مصلحت گشتیم
اسیر صبر و افاضات شیخ و اسطرلاب

مهتاب

 

[همایون]

خیلی دیر فهمیدم
که خود را
در تو فراموش کرده‌ام
ترسان و نگران که به آینه نگاه کردم
‌ناشناسی را دیدم که سیگار میکشید
هرکه اسیر خودخواهی شد،
عاشق گرفتار و قربانی دگرخواهی شد

مهتاب

 

[همایون]

دهان بسته‌ی تو مُهر زد، لبانم دوخت
خیالِ خام مرا پخت و پخت، آخر سوخت

به دست پیش و به پا پس زند محبت را
فروخت شمع محبت ،حریق قهر افروخت

مهتاب

 

[همایون]

در سرمای تلخ زمستان
با پاهای برهنه‌ی بی حس بر زمین یخ زده بودن
باد سوزان ذرات منجد معلق را چون سیلی بر صورت زدن
راه گریزی از هجوم سرما نیست مگر،
شعله‌ی آتش دلبستگی‌ها
باید دل کند تا دل بسوزد
با آتش دل شاید باید جان را گرم کرد

مهتاب

 

[همایون]

نگاهت را به خوشبختی عوض کن
نگاه مثبتی بردار اینبار

گذشته بهتر است از آنچه بوده
کنون هستی نکوتر را سزاوار

بترس از آنکه فردایی بیاید
و بی اندیشه باشد کار و افکار

مهم است آنکه بعضی چیزها را
رها سازی اگر هستی گرفتار

رهایش کن که عادات زیادی
تنت را خسته سازد، فکر بیمار

چه کس قدر تلاشت را شناسند؟
نمیفهمند در عشقی گرفتار

بیا در را ببند و ساعتی چند،
نوایی دلنشین و تازه بگذار

اتاقت را مرتب کن دوباره
اگرگردوغباری هست بردار

دوباره خویشتن را بازبشناس
ازآن چیزی که هستی دست بردار

مهتاب

 

[همایون]

از هرکه که بیزار شدم نقش خودم بود
از ضعف خودم باخبرم کرده و کمبود

بیگانه‌ی مشکوک به بد، غیر خودم نیست
یک آتش پنهان که ندارد اثر از دود

مهتاب

 

[همایون]

عمری‌ست دو دستم شده زنجیر و دوپا گیر
از عمرم و دنیا و جوانی شده‌ام سیر

در دام دد دین که کشد با کلک و کین
چون آهوی مادر که امامش زده با تیر

با زحمت تن، جان شده نالایق بودن
در سلسله‌ی جهل و خرافاتم و جن‌گیر

ما کوزه‌ی زر در طلب نقره شکستیم
پستان ببریدیم برای طلب شیر

از چشمه‌ی جادوی بهشت آب نخوردیم،
تا رقـ*ـص و قمار و می و معشـ*ـوقه بشد دیر

مهتاب