شقایق
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2013/12/21
- ارسالی ها
- 290
- امتیاز واکنش
- 134
- امتیاز
- 0
محققان ایرانی طی پژوهشهایی موفق به اثبات تاثیرات مثبت گیاه بومادران بر کاهش عوامل تهاجمی و آسیب رسان به معده شدند.
به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، دکتر محمد سوختانلو، مدیر گروه بیوشیمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اعلام این خبر اظهار کرد: عصاره گیاه بومادران با تقویت عوامل محافظت کننده مخاط معده، کاهش ترشح اسید، افزایش موکوس، تضعیف عوامل تهاجمی و آسیبرسان، کاهش تولید رادیکالهای آزاد و افزایش ترکیبات آنتی اکسیدان در پیشگیری از ایجاد زخم معده تاثیرات مثبتی دارد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد خاطرنشان کرد: نتایج تحقیقات انجام گرفته نشان میدهد که عصاره آبی-الکلی گیاه بومادران اثر قابل توجهی بر زخم معده ناشی از ایندومتاسین در موش صحرایی دارد. این اثرات عمدتاً با کاهش اسید، افزایش ترشح مخاط (موسین) و افزایش عوامل آنتی اکسیدانت در بافت معده انجام میشود.
مدیر گروه بیوشیمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در ادامه به برخی از ویژگیهای گیاه بومادران اشاره و خاطرنشان کرد: بومادران گیاهی نسبتا کوچک با ارتفاعی در حدود ۱۵ تا ۴۰ سانتیمتر است که در طب سنتی ایران، به عنوان تقویت کننده و آرامبخش دردهای معده کاربرد زیادی دارد، دم کرده این گیاه برای سوء هاضمه همراه با نفخ و کاهش اسید معده مفید است.
سوختانلو با بیان این که گیاه بومادران به علت دارا بودن تانن و مواد تلخ معطر بر روی سیستم اعصاب و بیماریهای عصبی مانند ضعف اعصاب و صرع اثر بسزایی دارد، تاکید کرد: تنها گفتن این که یک گیاه بر روی یک بیماری خاص مؤثر است، کافی نیست و باید در تهیه یک داروی گیاهی نوع مواد مؤثر، مقدار، فرمولاسیون و مکانیسم اثر آنها ذکر شود و عوارض جانبی آن نیز مورد توجه قرار گیرد.
وی به تشریح روش انجام این پژوهش پرداخت و توضیح داد: ابتدا با استفاده از داروی ایندومتاسین در موشها، زخم معده ایجاد شد و سپس اثر درمانی و در ادامه اثر پیشگیری کننده تجویز گیاه بومادران بعد و قبل از ایجاد زخم معده مورد بررسی قرار گرفت که طی آن اثرات مثبت درمانی این گیاه روشن و در بررسی پاتولوژیک نیز بهبود زخم مشاهده شد.
بر اساس این گزارش، این طرح پژوهشی در قالب پایاننامه کارشناسی ارشد رشته بیوشیمی بالینی مهدی کوشکی، با راهنمایی دکتر محمد سوختانلو، دکتر سعید نیازمند و دکتر طیبه کیانوش از استادان گروههای بیوشیمی و فیزیولوژی و همچنین دکتر حمیدرضا صادقنیا در گروه فارماکولوژی و دکتر طیبی در گروه پاتولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام گرفته است.
این پروژه تحقیقاتی در گروه بیوشیمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و با حمایت مالی این دانشگاه به انجام رسیده است.
