...zαнrα...*
کاربر نگاه دانلود
«...امیدوارم که دولت بتواند هم به جبران گذشته و هم در پایه‌گذاری آینده موفق شود. این سفر بستگی به حالت من دارد و درحال‌حاضر دقیقا نمی‌توانم آن را تعیین کنم».
این آخرین جملات محمدرضا پهلوی در خاك ايران بود که در ٢٦ دی ١٣٥٧ در فرودگاه مهرآباد بر زبان آورد. سفری که در پی آن بازگشتی نبود و خبر آن به‌سرعت در ایران و جهان پیچید و در ميان شادي و هلهله مردم، زیر عنوان «شاه رفت»، تیتر اصلی روزنامه‌های عصر تهران شد.
36سال پیش در روز 5 مرداد 1359 محمدرضا پهلوی آخرین شاه ایران، در سن 61 سالگی در بیمارستان معادی قاهره بر اثر بیماری سرطان خون درگذشت.
پس از آنکه در دیماه 1357 محمدرضاشاه پهلوی به دنبال اوج گیری انقلاب اسلامی مجبور به فرار از کشور شد بسیاری از کشورها از پذیرفتن وی سرباز زدند. همزمان بیماری سرطان او نیز روز به روز شدت میگرفت و او به ناچار و بر خلاف تمایل دولتمردان آمریکا، برای درمان پزشکی به مرکز سرطان "مموریال اسلون- کترینگ" در ایالات متحده آمریکا رفت.
با گروگانگیری در سفارت آمریکا در تهران، هیچ کشوری علاقه به پناه دادن یک سلطان بی‌تاج و تخت نداشت. روزنامه نیویورک تایمز همان زمان او را به هلندی سرگردانی تشبیه کرد که به دنبال بندری برای پهلوگرفتن می‌گردد. محمدرضا پهلوی پس از خروج از بیمارستان ابتدا به مرکز پزشکی "ویلفورد هال" در پایگاه نیروی هوایی "لاکلند" در تگزاس و سپس به پاناما، مکزیک و سپس از آنجا به مصر رفت. تنها انور سادات بود که او را پذیرفت. مهمانی مصر اما چندان به طور نیانجامید. آخرین شاه ایران در تاریخ 5 مرداد 1359 در سن 61 سالگی، در مصر درگذشت. پیکر او به کاخ "عابدین" منتقل شد، همان کاخی که 52 سال قبل مراسم ازدواجش با فوزیه اولین همسرش در آن برگزار شده بود. اردشیر زاهدی، که روزگاری وزیر خارجه و نیز سفیر ایران در آمریکا و نیز داماد سابق شاه، بود در خاطراتش نوشته است: « پرزیدنت انورسادات حق دوستی و برادری را کاملاً به جا آورد. جسد شاه را در تابوتی که روی یک عراده توپ قرار داده شده بود و با اسب کشیده می‌شد، در یک فاصله پنج کیلومتری از بیمارستان قاهره تا مسجد الرفاعی حمل کردند. تابوت شاه مخلوع در پرچم سه رنگ ایران پوشانده شده و مدال‌ها و نشان‌های شاه روی آن قرار داشتند. در پشت جنازه ریچارد نیکسون (رئیس جمهور اسبق آمریکا)، هنری کیسینجر (وزیر امور خارجه اسبق آمریکا) کنستانتین پادشاه سابق یونان، اشرف و فرح و بنده به اتفاق همسر سابقم شهناز و عده ای از از رجال بلندپایه آمریکایی، انگلیسی و اسرائیلی حرکت می‌کردیم.»
این آخرین جملات محمدرضا پهلوی در خاك ايران بود که در ٢٦ دی ١٣٥٧ در فرودگاه مهرآباد بر زبان آورد. سفری که در پی آن بازگشتی نبود و خبر آن به‌سرعت در ایران و جهان پیچید و در ميان شادي و هلهله مردم، زیر عنوان «شاه رفت»، تیتر اصلی روزنامه‌های عصر تهران شد.
36سال پیش در روز 5 مرداد 1359 محمدرضا پهلوی آخرین شاه ایران، در سن 61 سالگی در بیمارستان معادی قاهره بر اثر بیماری سرطان خون درگذشت.
پس از آنکه در دیماه 1357 محمدرضاشاه پهلوی به دنبال اوج گیری انقلاب اسلامی مجبور به فرار از کشور شد بسیاری از کشورها از پذیرفتن وی سرباز زدند. همزمان بیماری سرطان او نیز روز به روز شدت میگرفت و او به ناچار و بر خلاف تمایل دولتمردان آمریکا، برای درمان پزشکی به مرکز سرطان "مموریال اسلون- کترینگ" در ایالات متحده آمریکا رفت.
با گروگانگیری در سفارت آمریکا در تهران، هیچ کشوری علاقه به پناه دادن یک سلطان بی‌تاج و تخت نداشت. روزنامه نیویورک تایمز همان زمان او را به هلندی سرگردانی تشبیه کرد که به دنبال بندری برای پهلوگرفتن می‌گردد. محمدرضا پهلوی پس از خروج از بیمارستان ابتدا به مرکز پزشکی "ویلفورد هال" در پایگاه نیروی هوایی "لاکلند" در تگزاس و سپس به پاناما، مکزیک و سپس از آنجا به مصر رفت. تنها انور سادات بود که او را پذیرفت. مهمانی مصر اما چندان به طور نیانجامید. آخرین شاه ایران در تاریخ 5 مرداد 1359 در سن 61 سالگی، در مصر درگذشت. پیکر او به کاخ "عابدین" منتقل شد، همان کاخی که 52 سال قبل مراسم ازدواجش با فوزیه اولین همسرش در آن برگزار شده بود. اردشیر زاهدی، که روزگاری وزیر خارجه و نیز سفیر ایران در آمریکا و نیز داماد سابق شاه، بود در خاطراتش نوشته است: « پرزیدنت انورسادات حق دوستی و برادری را کاملاً به جا آورد. جسد شاه را در تابوتی که روی یک عراده توپ قرار داده شده بود و با اسب کشیده می‌شد، در یک فاصله پنج کیلومتری از بیمارستان قاهره تا مسجد الرفاعی حمل کردند. تابوت شاه مخلوع در پرچم سه رنگ ایران پوشانده شده و مدال‌ها و نشان‌های شاه روی آن قرار داشتند. در پشت جنازه ریچارد نیکسون (رئیس جمهور اسبق آمریکا)، هنری کیسینجر (وزیر امور خارجه اسبق آمریکا) کنستانتین پادشاه سابق یونان، اشرف و فرح و بنده به اتفاق همسر سابقم شهناز و عده ای از از رجال بلندپایه آمریکایی، انگلیسی و اسرائیلی حرکت می‌کردیم.»
