Behtina
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2015/11/08
- ارسالی ها
- 22,523
- امتیاز واکنش
- 65,135
- امتیاز
- 1,290
هفته نامه چلچراغ - الهام مشعوف:
اخطار: لطفا اگر 27 ساله هستید، این مطلب را نخوانید؛ شاید نحسی اش شما را بگیرد!
زمانی که جسد کرت کوبین از گروه «نیروانا» در آوریل سال 1994 پیدا شد، مادر او در گفت و گو با رسانه ها گفت: «من بهش گفته بودم که نباید عضوی از اون کلوپ احمقانه بشه.» احتمال منظور او از کلوپ، «کلوپ 27 ساله ها» بوده. 27 همان عدد نحسی است که اکث رستارگان راک در آن سن از دنیا رفته اند. آن ها قدر استعدادی را که داشتند، ندانستند و دست به خودویران گری زدند و امضایی تراژیک در صفحه آخر زندگی شان به یادگار گذاشتند.
به جز «کلوپ 32 ساله ها»، میانگین سنی دیگری وجود ندارد که آمار مرگ و میر موسیقی دانان در آن بالا باشد. این سوال پیش می آید که آیا این مرگ ها اتفاقی بوده یا دلیل خاصی برای بروز آن ها وجود دارد؟
شاید کمی از هر دو بوده است. براساس بررسی صورت گرفته توسط گروهی از محققان بریتانیایی، احتمال زنده بودند 87 درصد از ستارگان پاپ آمریکای شمالی در مقایسه با ستارگان غیرپاپ آن کشور با همین میانگین سنی، بیشتر است. این ها 12 نفر از موسیقی دانان معروفی هستند که در سن 27 سالگی کیتار و طرفدارهای بی شمارشان را تنها گذاشته اند.
السکاندر لوی (1892- 1864)
الکساندر لوی برزیلی جزو اولین اعضای «کلوپ 27 ساله ها» است. او آهنگ سازی اهل شهر سائوپائولو و از پیش گامان سبک موسیقی تلفیقی بود، به این صورت که توانست موسیقی کلاسیک را با موسیقی محلی برزیل تلفیق کند و سبک تازه ای ارائه دهد. لوی در سال 1892 به طرز اسرارآمیزی درگذشت. او قبل از مرگ به بیماری خاصی مبتلا نبود و جزییات و علت مرگ او هیچ وقت مشخص نشد.
بریان جونز از گروه «رولینگ استونز» (1969- 1942)
بریان جونز، سرگروه اصلی گروه «رولینگ استونز» بود. به نقل از نوازنده گیتار بیس این گروه، بیل وایمن، «او گروه رو تشکیل داد. او باعث شد ما به این جا برسیم. جونز انسان تاثیرگذار مهمی بود. او فوق العاده باهوش بود، اما تمام این هوش و استعداد رو هدر داد.»
جونز از سال 1962 عضو گروه «استونز» بود تا این که در سال 1969 از گروه اخراج شد. کمتر از یک ماه بعد از اخراج شدن او از گروه، بدن بی جان او در استخر خانه اش پیدا شد. علت مرگ او مصرف هم زمان مواد مخـ ـدر و الـ*کـل اعلام شد. با این وجود گروه «رولینگ استون» تا امروز هم چنان به فعالیت خود ادامه می دهد.
آلن ویلسون از گروه «کَند هیییت» (1970- 1943)
در اواسط دهه 70 میلادی، آلن ویلسون با منحرف کردن ماشین خود از آزادراه لس آنجلس اقدام به خودکشی کرد. با این وجود او از اقدام به خودکشی جان سالم به در برد، و با این که از افسردگی رنج می برد، بعد از مدت کوتاهی از بیمارستان مرخص شد.
متاسفانه ویلسون مدت زیادی دوام نیاورد. در سوم سپتامبر 1970 جسد او در توانگاه کانیون پیدا شد. علت مرگ او، مصرف دوز بالای داروی مسکن و خواب آوری به نام «باربیتوریت» تشخیص داده شد. اما شواهد کافی برای اثبات خودکشی ویلسون وجود نداشت، چون پیش از مرگش هیچ یادداشت خودکشی از طرف او پیدا نشد.
جیمی هندریکس (1970- 1942)
درست مثل سایر موسیقی دانان داخل این فهرست، جیمی هندریکس هم در طول دوران کوتاه زندگی خود، دچار سوءمصرف الـ*کـل و مواد مخـ ـدر بود. او آخرین روز زندگی خود را همراه با نامزدش در لندن گذراند. نامزد هندریکس، او را در ساعت 1:45 روز 18 سپتامبر به منزل یکی از دوستانش رساند و ساعت سه صبح همان روز نیز هندریکس را از آن جا برد.
هندریکس و نامزدش تا ساعت هفت صبح مشغول صحبت بودند تا این که به خواب رفتند. نامزد هندریکس حوالی ساعت 11 صبح از خواب بیدار شد، اما خود جیمی هندریکس فاقد هوشیاری بود. او حدود یک ساعت بعد از این که او را به بیمارستان رساندند، جان باخت. علت مرگ او مصرف زیاد الـ*کـل و خوردن تعداد زیاد داروی خواب آور تشخیص داده شد. او پس از مسمومیت استفراغ کرده بود و چون هوشیاری نداشت، با همان استفراغ دچار خفگی شده بود. نامزد هندریکس در سال 1996 و در سن 50 سالگی خودکشی کرد.
جنیس جاپلین (1970- 1943)
درست 15 روز بعد از مرگ جیمی هندریکس، جسد جنیس جاپلین، خواننده در اتاقش واقع در هتل لند مارک در ایالت کالیفرنیا پیدا شد. علت مرگ او مصرف بالای هرویین اعلام شد.
ایمی واین هاوس (2011- 1983)
در سال 2011، ایمی واین هاوس، خواننده معروف سبک جاز، به دلیل مسمومیت ناشی از مصرف الـ*کـل از دنیا رفت و فعلا آخرین فردی است که به «کلوپ 27 ساله ها» اضافه شده است. زندگی پرفراز و نشیب او، در اثر سوءمصرف الـ*کـل و مواد مخـ ـدر، در تنهایی و به شکل غم انگیزی به پایان رسید. او شب قبل از مرگش در یوتیوب، موزیک ویدیوهای خود را تماشا می کرده.
جیم موریسِن از گروه «دِدُرز» (1971- 1943)
صبح روز سوم ژوییه سال 1971، نامزد موریسن، پاملا کورسن، بدن بی جان او را داخل وان حمام پیدا کرد. پلیس بدون این که بدن مور یسن را کالبدشکافی کند، علت مرگ او را نارسایی قلبی اعلام کرد. نامزد موریسن بارها علت مرگ او را رد کرد.
براساس گفته های او، موریسن در اثر مصرف مقدار زیادی کوکایین و خون ریزی ناشی از سوءمصرف آن درگذشته بود. احتمال دیگری وجود داشت، این که مرگ او ناشی از مصرف الـ*کـل و هرویین بوده که در نهایت منجر شد موریسن خون بالا بیاورد و از دنیا برود. او پیش از مرگ دچار بیماری آسم بوده، که مطمئنا در مرگ او بی تاثیر نبوده است. نامزد موریسن با این تصور که خطر رفع شده با اورژانس تماس نگرفته و دوباره به رختخواب می رود. سه سال بعد از مرگ موریسن، نامزد او نیز بر اثر سوءمصرف هرویین و در سن 27 سالگی درگذشت.
کِرت کوبین از گروه «نیروانا» (1994- 1967)
اعتیاد به هرویین، بیماری معده و افسردگی همگی با هم، کوبین را آسیب پذیر کرده بود، از طرف دیگر او هم زمان با مشکلات درونی و شهرت زیادش دست و پنجه نرم می کرد. مرگ کرت کوبین باعث شد «کلوپ 27 ساله ها» به وجود بیاید. او در نهایت با شلیک گلوله در دهانش، به زندگی خود پایان داد. گروه «نیروانا» بعد از مرگ او از بین رفت، اما سایر اعضای گروه، جدا از هم هم چنان به فعالیت خود ادامه می دهند.
میا زاپاتا از گروه «دِ گیتز» (1993- 1965)
در شب ششم ژوییه سال 1993، زاپاتا، خواننده گروه پانک «گیتز»، یک شب دزدیده شد و بعد از تجـ*ـاوز به او، او را خفه کرده و به قتل رساندند. بعد از این اتفاق گروه «گیتز» از هم جدا شدند و دنیا در شوک از دست دادن هنرمندی فوق العاده که به شکل وحشیانه ای به قتل رسیده بود، باقی ماند.
ریکی ادواردز از گروه «منیک استریت پیچرز» (1995- 1967)
ترانه سرا و گیتاریست گروه «منیک استریت پریچرز» از فوریه 1995 دیگر دیده نشد. 14 سال طول کشید تا نام او را رسما در بین اعضای «کلوپ» قرار بدهند. با پیدا شدن ماشین ادواردز در کنار پل سِوِرن، گفته می شود او با پریدن از پل به زندگی خود خاتمه داده است. اما ادواردز پیش از مرگ ادعا کرده بود که قوی تر از آن است که خودکشی کند. سرانجام در نوامبر سال 2008، مرگ او به طور رسمی اعلام شد.
دِیو الکساندر از گروه «استووجز» (1975- 1947)
دیو الکساندر، گیتاریست بیس گروه «استووجز»، از سال 1967 عضو گرو بود تا این که در سال 1970، به دلیل مصر زیاد الـ*کـل، هنگام اجرا در یک جشنواره موسیقی دچار مشکل شد و بعد از آن گروه کنار گذاشته شد. بعد از اخراج الکساندر از گروه، مشکل سوءمصرف او هم چنان ادامه داشت. او حدود پنج سال بعد در اثر ورم ریه ناشی از نوشیدن زیاد الـ*کـل، در شهر محل تولدش درگذشت. گروه «استووجز» در سال 1974 از هم پاشید، اما دوباره در سال 2003 فعالیت خود را از سر گرفت. این بار مایک وات به عنوان گیتاریست بیس گروه انتخاب شد.
ژان میشل باسکت از «گری» (1988- 1960)
باسکت بیشتر به خاطر کارهای هنری اش معروف بود تا فعالیتش در موسیقی. با این حال، او به همراه وینسنت گالو، هنرپیشه، عضو گروه نویز راک «گرِی» بود. باسکت در اثر مصرف هم زمان کوکایین و مورفین در استودیو هنری خود واقع در شهر نیویورک از دنیا رفت.
ران مکرنان از گروه «گریت فول دِد» (1973- 1945)
مکرنان خواننده و نوازنده ساز دهنی گروه سایکدلیک راک گریتفول دِد بود. برخلاف سایر هم گروهی هایش، مکرنان علاقه ای به مصرف داروهای روان گردان نداشت، اما در مصرف الـ*کـل افراط می کرد، تا جایی که در سن 24 سالگی به بیماری کبدی سختی دچار شد. در سال 1972، به دلیل مشکلات کبدی مجبور به ترک گروه شد و یک سال بعد نیز از دنیا رفت. هفت سال بعد، هم گروهی او کیت گادچاوکس در سن 32 سالگی درگذشت و به «کلوپ 32 ساله ها» پیوست.
اخطار: لطفا اگر 27 ساله هستید، این مطلب را نخوانید؛ شاید نحسی اش شما را بگیرد!
زمانی که جسد کرت کوبین از گروه «نیروانا» در آوریل سال 1994 پیدا شد، مادر او در گفت و گو با رسانه ها گفت: «من بهش گفته بودم که نباید عضوی از اون کلوپ احمقانه بشه.» احتمال منظور او از کلوپ، «کلوپ 27 ساله ها» بوده. 27 همان عدد نحسی است که اکث رستارگان راک در آن سن از دنیا رفته اند. آن ها قدر استعدادی را که داشتند، ندانستند و دست به خودویران گری زدند و امضایی تراژیک در صفحه آخر زندگی شان به یادگار گذاشتند.
به جز «کلوپ 32 ساله ها»، میانگین سنی دیگری وجود ندارد که آمار مرگ و میر موسیقی دانان در آن بالا باشد. این سوال پیش می آید که آیا این مرگ ها اتفاقی بوده یا دلیل خاصی برای بروز آن ها وجود دارد؟
شاید کمی از هر دو بوده است. براساس بررسی صورت گرفته توسط گروهی از محققان بریتانیایی، احتمال زنده بودند 87 درصد از ستارگان پاپ آمریکای شمالی در مقایسه با ستارگان غیرپاپ آن کشور با همین میانگین سنی، بیشتر است. این ها 12 نفر از موسیقی دانان معروفی هستند که در سن 27 سالگی کیتار و طرفدارهای بی شمارشان را تنها گذاشته اند.
السکاندر لوی (1892- 1864)
الکساندر لوی برزیلی جزو اولین اعضای «کلوپ 27 ساله ها» است. او آهنگ سازی اهل شهر سائوپائولو و از پیش گامان سبک موسیقی تلفیقی بود، به این صورت که توانست موسیقی کلاسیک را با موسیقی محلی برزیل تلفیق کند و سبک تازه ای ارائه دهد. لوی در سال 1892 به طرز اسرارآمیزی درگذشت. او قبل از مرگ به بیماری خاصی مبتلا نبود و جزییات و علت مرگ او هیچ وقت مشخص نشد.
بریان جونز از گروه «رولینگ استونز» (1969- 1942)
بریان جونز، سرگروه اصلی گروه «رولینگ استونز» بود. به نقل از نوازنده گیتار بیس این گروه، بیل وایمن، «او گروه رو تشکیل داد. او باعث شد ما به این جا برسیم. جونز انسان تاثیرگذار مهمی بود. او فوق العاده باهوش بود، اما تمام این هوش و استعداد رو هدر داد.»
جونز از سال 1962 عضو گروه «استونز» بود تا این که در سال 1969 از گروه اخراج شد. کمتر از یک ماه بعد از اخراج شدن او از گروه، بدن بی جان او در استخر خانه اش پیدا شد. علت مرگ او مصرف هم زمان مواد مخـ ـدر و الـ*کـل اعلام شد. با این وجود گروه «رولینگ استون» تا امروز هم چنان به فعالیت خود ادامه می دهد.
آلن ویلسون از گروه «کَند هیییت» (1970- 1943)
در اواسط دهه 70 میلادی، آلن ویلسون با منحرف کردن ماشین خود از آزادراه لس آنجلس اقدام به خودکشی کرد. با این وجود او از اقدام به خودکشی جان سالم به در برد، و با این که از افسردگی رنج می برد، بعد از مدت کوتاهی از بیمارستان مرخص شد.
متاسفانه ویلسون مدت زیادی دوام نیاورد. در سوم سپتامبر 1970 جسد او در توانگاه کانیون پیدا شد. علت مرگ او، مصرف دوز بالای داروی مسکن و خواب آوری به نام «باربیتوریت» تشخیص داده شد. اما شواهد کافی برای اثبات خودکشی ویلسون وجود نداشت، چون پیش از مرگش هیچ یادداشت خودکشی از طرف او پیدا نشد.
جیمی هندریکس (1970- 1942)
درست مثل سایر موسیقی دانان داخل این فهرست، جیمی هندریکس هم در طول دوران کوتاه زندگی خود، دچار سوءمصرف الـ*کـل و مواد مخـ ـدر بود. او آخرین روز زندگی خود را همراه با نامزدش در لندن گذراند. نامزد هندریکس، او را در ساعت 1:45 روز 18 سپتامبر به منزل یکی از دوستانش رساند و ساعت سه صبح همان روز نیز هندریکس را از آن جا برد.
هندریکس و نامزدش تا ساعت هفت صبح مشغول صحبت بودند تا این که به خواب رفتند. نامزد هندریکس حوالی ساعت 11 صبح از خواب بیدار شد، اما خود جیمی هندریکس فاقد هوشیاری بود. او حدود یک ساعت بعد از این که او را به بیمارستان رساندند، جان باخت. علت مرگ او مصرف زیاد الـ*کـل و خوردن تعداد زیاد داروی خواب آور تشخیص داده شد. او پس از مسمومیت استفراغ کرده بود و چون هوشیاری نداشت، با همان استفراغ دچار خفگی شده بود. نامزد هندریکس در سال 1996 و در سن 50 سالگی خودکشی کرد.
جنیس جاپلین (1970- 1943)
درست 15 روز بعد از مرگ جیمی هندریکس، جسد جنیس جاپلین، خواننده در اتاقش واقع در هتل لند مارک در ایالت کالیفرنیا پیدا شد. علت مرگ او مصرف بالای هرویین اعلام شد.
ایمی واین هاوس (2011- 1983)
در سال 2011، ایمی واین هاوس، خواننده معروف سبک جاز، به دلیل مسمومیت ناشی از مصرف الـ*کـل از دنیا رفت و فعلا آخرین فردی است که به «کلوپ 27 ساله ها» اضافه شده است. زندگی پرفراز و نشیب او، در اثر سوءمصرف الـ*کـل و مواد مخـ ـدر، در تنهایی و به شکل غم انگیزی به پایان رسید. او شب قبل از مرگش در یوتیوب، موزیک ویدیوهای خود را تماشا می کرده.
جیم موریسِن از گروه «دِدُرز» (1971- 1943)
صبح روز سوم ژوییه سال 1971، نامزد موریسن، پاملا کورسن، بدن بی جان او را داخل وان حمام پیدا کرد. پلیس بدون این که بدن مور یسن را کالبدشکافی کند، علت مرگ او را نارسایی قلبی اعلام کرد. نامزد موریسن بارها علت مرگ او را رد کرد.
براساس گفته های او، موریسن در اثر مصرف مقدار زیادی کوکایین و خون ریزی ناشی از سوءمصرف آن درگذشته بود. احتمال دیگری وجود داشت، این که مرگ او ناشی از مصرف الـ*کـل و هرویین بوده که در نهایت منجر شد موریسن خون بالا بیاورد و از دنیا برود. او پیش از مرگ دچار بیماری آسم بوده، که مطمئنا در مرگ او بی تاثیر نبوده است. نامزد موریسن با این تصور که خطر رفع شده با اورژانس تماس نگرفته و دوباره به رختخواب می رود. سه سال بعد از مرگ موریسن، نامزد او نیز بر اثر سوءمصرف هرویین و در سن 27 سالگی درگذشت.
کِرت کوبین از گروه «نیروانا» (1994- 1967)
اعتیاد به هرویین، بیماری معده و افسردگی همگی با هم، کوبین را آسیب پذیر کرده بود، از طرف دیگر او هم زمان با مشکلات درونی و شهرت زیادش دست و پنجه نرم می کرد. مرگ کرت کوبین باعث شد «کلوپ 27 ساله ها» به وجود بیاید. او در نهایت با شلیک گلوله در دهانش، به زندگی خود پایان داد. گروه «نیروانا» بعد از مرگ او از بین رفت، اما سایر اعضای گروه، جدا از هم هم چنان به فعالیت خود ادامه می دهند.
میا زاپاتا از گروه «دِ گیتز» (1993- 1965)
در شب ششم ژوییه سال 1993، زاپاتا، خواننده گروه پانک «گیتز»، یک شب دزدیده شد و بعد از تجـ*ـاوز به او، او را خفه کرده و به قتل رساندند. بعد از این اتفاق گروه «گیتز» از هم جدا شدند و دنیا در شوک از دست دادن هنرمندی فوق العاده که به شکل وحشیانه ای به قتل رسیده بود، باقی ماند.
ریکی ادواردز از گروه «منیک استریت پیچرز» (1995- 1967)
ترانه سرا و گیتاریست گروه «منیک استریت پریچرز» از فوریه 1995 دیگر دیده نشد. 14 سال طول کشید تا نام او را رسما در بین اعضای «کلوپ» قرار بدهند. با پیدا شدن ماشین ادواردز در کنار پل سِوِرن، گفته می شود او با پریدن از پل به زندگی خود خاتمه داده است. اما ادواردز پیش از مرگ ادعا کرده بود که قوی تر از آن است که خودکشی کند. سرانجام در نوامبر سال 2008، مرگ او به طور رسمی اعلام شد.
دِیو الکساندر از گروه «استووجز» (1975- 1947)
دیو الکساندر، گیتاریست بیس گروه «استووجز»، از سال 1967 عضو گرو بود تا این که در سال 1970، به دلیل مصر زیاد الـ*کـل، هنگام اجرا در یک جشنواره موسیقی دچار مشکل شد و بعد از آن گروه کنار گذاشته شد. بعد از اخراج الکساندر از گروه، مشکل سوءمصرف او هم چنان ادامه داشت. او حدود پنج سال بعد در اثر ورم ریه ناشی از نوشیدن زیاد الـ*کـل، در شهر محل تولدش درگذشت. گروه «استووجز» در سال 1974 از هم پاشید، اما دوباره در سال 2003 فعالیت خود را از سر گرفت. این بار مایک وات به عنوان گیتاریست بیس گروه انتخاب شد.
ژان میشل باسکت از «گری» (1988- 1960)
باسکت بیشتر به خاطر کارهای هنری اش معروف بود تا فعالیتش در موسیقی. با این حال، او به همراه وینسنت گالو، هنرپیشه، عضو گروه نویز راک «گرِی» بود. باسکت در اثر مصرف هم زمان کوکایین و مورفین در استودیو هنری خود واقع در شهر نیویورک از دنیا رفت.
ران مکرنان از گروه «گریت فول دِد» (1973- 1945)
مکرنان خواننده و نوازنده ساز دهنی گروه سایکدلیک راک گریتفول دِد بود. برخلاف سایر هم گروهی هایش، مکرنان علاقه ای به مصرف داروهای روان گردان نداشت، اما در مصرف الـ*کـل افراط می کرد، تا جایی که در سن 24 سالگی به بیماری کبدی سختی دچار شد. در سال 1972، به دلیل مشکلات کبدی مجبور به ترک گروه شد و یک سال بعد نیز از دنیا رفت. هفت سال بعد، هم گروهی او کیت گادچاوکس در سن 32 سالگی درگذشت و به «کلوپ 32 ساله ها» پیوست.
