ꌗꂦꁅꍏꈤꀸ
کاربر نگاه دانلود
سلولهاي بنيادي از لحاظ منشا به دو دسته عمده سلولهاي جنيني و سلولهاي بنيادي بزرگسالان تقسيم مي شوند. از مهمترين سلولهاي بنيادي بزرگسالان که امروزه توجه اکثر محققين را به خود جلب کرده است مي توان به سلولهاي بنيادي مزانشيم اشاره کرد. سلولهاي بنيادي مزانشيم در ترميم بافتهايي با منشا مزانشيمي مثل استخوان، غضروف، ماهيچه، تاندون و چربي شرکت مي کنند و البته اين سلولها به عنوان سلولهاي حمايت کننده براي سلولهاي هماتوپويتيک در مغز استخوان نيز هستند. در دسترس ترين منبعي که براي استفاده از اين سلولها پيشنهاد مي شود همان مغز استخوان است اگر چه اين سلولها از منابع ديگري مثل خود نوزادان، خون بند ناف و مايع آمينوتيک نيز قابل جداسازي هستند. اين سلولها 0.001 تا 0.1 درصد از جمعيت سلولهاي هسته دار مغز استخوان انسان را تشکيل مي دهند، اما جالب اين است که توانايي ازدياد و تکثير در محيط آزمايشگاهي به صورت سلولهاي چسبنده شبه فيبروبلاستي به کف ظروف پلاستيکي را به خوبي نشان مي دهند.
تاکنون براي اين سلولها نشانگر خاصي به دست نيامده است ولي اين سلولها فاقد نشانگرهاي هماتوپويتيک CD34، CD45، CD14 و همچنين فاقد نشانگرهاي اندوتليال CD34، CD31، VWF (فاکتور ون - ويلبراند) هستند و تعداد وسيعي از مولکولهاي چسبنده CD44، CD29، CD90 و شاخصهاي سلولهاي استرومايي SH-2، Sh-3، SH-4 و گيرنده هاي سايتوکيني مثل گيرنده انترلوکين 1 (IL1-R) و گيرنده TNF را هم بيان مي کنند. سلولهاي بنيادي مزانشيمي توانايي تبديل شدن به سلولهايي از رده هاي مختلف را در شرايط آزمايشگاه نشان داده اند. جداسازي و تکثير به نسبت راحت و اتولوگ بودن سلولهاي مزانشيم آنها را کانديد مناسب براي سلول درماني ساخته است. منتها به دليل ميزان پايين اين سلولها در مغز استخوان و همچنين نياز به عوامل تکميل کننده با منشا حيواني براي تکثير اين سلولها (سرمهاي گاوي) به تعداد زياد، کار را براي استفاده در مطالعات باليني مشکل کرده است، اما پژوهشها و راهکارها به سمت و سوي ايجاد شرايط بهينه براي استفاده از اين سلولها با حذف سرم از محيط کشت آنها و تکثير به ميزان بالاي آنها با استفاده از بيوراکتورها است.
در اين مقاله سعي بر اين است تا در ابتدا با زيست شناسي سلولهاي مزانشيم آشنا شويد و در ادامه ويژگيهاي ايمونولوژيک، کاربرد سلولهاي مزانشيم در ترميم و کاربردهاي کلينيک آنها ارايه مي شود و در نهايت روشهاي جداسازي اين سلولها ارايه نشده است.
تاکنون براي اين سلولها نشانگر خاصي به دست نيامده است ولي اين سلولها فاقد نشانگرهاي هماتوپويتيک CD34، CD45، CD14 و همچنين فاقد نشانگرهاي اندوتليال CD34، CD31، VWF (فاکتور ون - ويلبراند) هستند و تعداد وسيعي از مولکولهاي چسبنده CD44، CD29، CD90 و شاخصهاي سلولهاي استرومايي SH-2، Sh-3، SH-4 و گيرنده هاي سايتوکيني مثل گيرنده انترلوکين 1 (IL1-R) و گيرنده TNF را هم بيان مي کنند. سلولهاي بنيادي مزانشيمي توانايي تبديل شدن به سلولهايي از رده هاي مختلف را در شرايط آزمايشگاه نشان داده اند. جداسازي و تکثير به نسبت راحت و اتولوگ بودن سلولهاي مزانشيم آنها را کانديد مناسب براي سلول درماني ساخته است. منتها به دليل ميزان پايين اين سلولها در مغز استخوان و همچنين نياز به عوامل تکميل کننده با منشا حيواني براي تکثير اين سلولها (سرمهاي گاوي) به تعداد زياد، کار را براي استفاده در مطالعات باليني مشکل کرده است، اما پژوهشها و راهکارها به سمت و سوي ايجاد شرايط بهينه براي استفاده از اين سلولها با حذف سرم از محيط کشت آنها و تکثير به ميزان بالاي آنها با استفاده از بيوراکتورها است.
در اين مقاله سعي بر اين است تا در ابتدا با زيست شناسي سلولهاي مزانشيم آشنا شويد و در ادامه ويژگيهاي ايمونولوژيک، کاربرد سلولهاي مزانشيم در ترميم و کاربردهاي کلينيک آنها ارايه مي شود و در نهايت روشهاي جداسازي اين سلولها ارايه نشده است.
