Behtina
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2015/11/08
- ارسالی ها
- 22,523
- امتیاز واکنش
- 65,135
- امتیاز
- 1,290
مروری بر افتتاحیه بیست و سومین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان همدان
مشق شب همدان ؛ «تئاتر»
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]مشق شب همدان ؛ «تئاتر»
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
[/BCOLOR]
ایران تئاتر- ارمغان بهداروند: «آنجا همدان بود» اما ایران را می‌توانستی در چهار ضلعش به تماشا بنشینی و به اعجاز تئاتر ایمان بیاوری.
[/BCOLOR]این روزها آن‌قدر از تئاتر شنیده‌ایم که حالمان خوب باشد. حالا خوش‌خط‌تر می‌توانیم بنویسیم: «تئاتر» و خوش‌آوازتر می‌توانیم بخوانیم: «تئاتر»! به تئاتر قول داده بودیم که دور و نزدیک نکنیم! این‌وآن نکنیم! اینجاوآنجا نداشته باشیم! به همین قول‌ها قسم خوردیم و راه افتادیم!
«اینجا هِمدان است»! این ذوق و شوق مجری افتتاحیه‌ای است که از دیدن آن‌همه چشم شادان و لب خندان در پوست خود نمی‌گنجید! پایتخت کهن به خون پرنشاط کودکان جان گرفته بود. بر صحنه، کودکان حکومت می‌کردند. کودکانی که یا به قد و قامت کودک بودند و یا به مهربانی و عشق، کودک شده بودند تا باور شوند و باور کنند. «آنجا همدان بود» اما ایران را می‌توانستی در چهار ضلعش به تماشا بنشینی و به اعجاز تئاتر ایمان بیاوری. تئاتر، مهربان است و از همین مهربانی است که هم دلواپس شادی کودکان بود و هم سوگوار هنرمندی تازه مسافرش «محمدعلی مهیمنی» و هم‌دست به سـ*ـینه و با اندوه هماره‌ی استاد «داود رشیدی» به احترامِ «احترام برومند» قیام کرد.
همدان با تئاتر و بی تئاتر همدان است اما کسی می‌تواند آن معصومیت مشتاق که دست در دست پدران و مادران خویش به تئاتر آمده بودند را ببیند و همدان را بی تئاتر تصور کند. درودیوار آن شهر باید هم‌رنگ جشنواره‌ای باشد که در کاروان مهمانانش، «عمو قناد» هست، «رضا فیاضی» هست، «لی‌لی رشیدی» هست و دیگرانی که به شوق کودکان سرزمین ما مسافر تئاتر شده‌اند. شاید هنوز همه‌ی کودکان همدان بی‌خبرند باشند!
پای تخته بنویسیم مشق شب: «تئاتر»
«اینجا هِمدان است»! این ذوق و شوق مجری افتتاحیه‌ای است که از دیدن آن‌همه چشم شادان و لب خندان در پوست خود نمی‌گنجید! پایتخت کهن به خون پرنشاط کودکان جان گرفته بود. بر صحنه، کودکان حکومت می‌کردند. کودکانی که یا به قد و قامت کودک بودند و یا به مهربانی و عشق، کودک شده بودند تا باور شوند و باور کنند. «آنجا همدان بود» اما ایران را می‌توانستی در چهار ضلعش به تماشا بنشینی و به اعجاز تئاتر ایمان بیاوری. تئاتر، مهربان است و از همین مهربانی است که هم دلواپس شادی کودکان بود و هم سوگوار هنرمندی تازه مسافرش «محمدعلی مهیمنی» و هم‌دست به سـ*ـینه و با اندوه هماره‌ی استاد «داود رشیدی» به احترامِ «احترام برومند» قیام کرد.
همدان با تئاتر و بی تئاتر همدان است اما کسی می‌تواند آن معصومیت مشتاق که دست در دست پدران و مادران خویش به تئاتر آمده بودند را ببیند و همدان را بی تئاتر تصور کند. درودیوار آن شهر باید هم‌رنگ جشنواره‌ای باشد که در کاروان مهمانانش، «عمو قناد» هست، «رضا فیاضی» هست، «لی‌لی رشیدی» هست و دیگرانی که به شوق کودکان سرزمین ما مسافر تئاتر شده‌اند. شاید هنوز همه‌ی کودکان همدان بی‌خبرند باشند!
پای تخته بنویسیم مشق شب: «تئاتر»
