Ati._.S81
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2021/01/16
- ارسالی ها
- 1,648
- امتیاز واکنش
- 3,336
- امتیاز
- 537
معبد خورهه که با نام محوطه تاریخی خورهه نیز شناخته می‌شود، از جاهای دیدنی محلات به شمار می‌آید و در مجاورت روستای خورهه در ۴۸ کیلومتری شمال شرق شهرستان محلات در استان مرکزی قرار گرفته است. سایت تاریخی خورهه در حال حاضر بسیار آسیب‌دیده و تنها ۲ ستون بزرگ این بنا برجای مانده است. این اثر باستانی را در ابتدا برخی از محققان از جمله هرتسفلد اثری مربوط به دوره سلوکی معرفی کرده بودند. شاید سرستونهای باقی مانده از این بنا که ترکیبی از معماری یونانی در خود داشت سبب شده بود که چنین نظریه‌ای در مورد آن داده شود. این در حالی است که تحقیقات روی این سایت تاریخی نشان داد که بنای مزبور مربوط به دوره اشکانی بوده و در هزاره اول قبل از میلاد ساخته شده است.
نظرات بسیاری در مورد نوع بازمانده‌های بنایی که در محوطه تاریخی خورهه است، وجود دارد. برخی محققان آن را یک معبد باستانی مانند معبد آناهیتا دانسته‌اند و برخی دیگر آن را یک بنای دارای خاصیت هلنیستی یونانی ذکر کرده‌اند. برخی نیز آن را بقایای یک آتشکده باستانی دانسته‌اند. این در حالی است که تحقیقات باستان‌شناسی روی بنا نشان می‌دهد که این بنا نه یک معبد و نه یک آتشکده بوده، بلکه یک کاخ اختصاصی بوده که در قرون اول قبل از میلاد ساخته شده و تا پایان دوره اشکانی حیات داشته است. باستان‌شناسی در این منطقه آثار و سفال‌هایی را نیز از دوره اسلامی به دست داده است. از طرفی تحقیقات در منطقه تاریخی خورهه نشان داده که این مکان باستانی در عصر ایلخانان نیز به گورستانی تبدیل شده که اسکلت‌های به دست آمده از منطقه چنین نظریه‌ای را اثبات کرده است.
شیوه به کار گرفته در ستون‌ها و جرزها را می‌توان در شیوه رایج معماری ایرانی و باختر دید. در استواری ستون‌ها، همانند معماری هخامنشی از هیچ‌گونه ملاتی بهره‌گیری نشده و پایه‌های آن دارای دو مکعب و یک شالی است. ساقه‌های ستون‌ها بدون شیار بوده و شکل مخروط ناقص دارند و از پایین به بالا باریک می‌شوند. سرستونهای خورهه به شیوه ایونیک ساخته شده و دارای شیارهای حلزونی گرد است.
نظرات بسیاری در مورد نوع بازمانده‌های بنایی که در محوطه تاریخی خورهه است، وجود دارد. برخی محققان آن را یک معبد باستانی مانند معبد آناهیتا دانسته‌اند و برخی دیگر آن را یک بنای دارای خاصیت هلنیستی یونانی ذکر کرده‌اند. برخی نیز آن را بقایای یک آتشکده باستانی دانسته‌اند. این در حالی است که تحقیقات باستان‌شناسی روی بنا نشان می‌دهد که این بنا نه یک معبد و نه یک آتشکده بوده، بلکه یک کاخ اختصاصی بوده که در قرون اول قبل از میلاد ساخته شده و تا پایان دوره اشکانی حیات داشته است. باستان‌شناسی در این منطقه آثار و سفال‌هایی را نیز از دوره اسلامی به دست داده است. از طرفی تحقیقات در منطقه تاریخی خورهه نشان داده که این مکان باستانی در عصر ایلخانان نیز به گورستانی تبدیل شده که اسکلت‌های به دست آمده از منطقه چنین نظریه‌ای را اثبات کرده است.
محوطه تاریخی خورهه
واژه خورهه در اوستا به معنای محل برآمدن خورشید است. در این منبع باستانی خور در معنای منطقه سبز و ییلاقی نیز به کار بـرده شده است. بنابراین بر طبق معنای واژه به احتمال بسیار یکی از دو معنای مورد نظر هدف نام‌گذاری این مکان بوده است. این مکان تاریخی در دو دوره باستانی و اسلامی ایران مورد استفاده بوده است. محوطه تاریخی خورهه دارای ۳۰۰۰ مترمربع مساحت است که از یک بنای کاخ شامل بخش درونی، اتاق‌های متعدد و محوطه بیرونی تشکیل شده است. در حال حاضر از این محوطه تاریخی ۲ ستون متشکل از شش قطعه سنگ با ارتفاع ۸ متر، بقایای فرو ریخته ستون‌ها، بخشی از دیواره‌های سنگی، گورها و آثار به دست آمده در ۶ مرحله عملیات کاووش در این منطقه برجای مانده است. کاووش در منطقه تاریخی خورهه برای اولین بار در دوره ناصر‌الدین شاه قاجار انجام شد. تصاویری از این کاوش در آرشیو کاخ گلستان و کتاب مربوط به کاوش‌های باستان‌شناسی خورهه برجای مانده است.
شیوه به کار گرفته در ستون‌ها و جرزها را می‌توان در شیوه رایج معماری ایرانی و باختر دید. در استواری ستون‌ها، همانند معماری هخامنشی از هیچ‌گونه ملاتی بهره‌گیری نشده و پایه‌های آن دارای دو مکعب و یک شالی است. ساقه‌های ستون‌ها بدون شیار بوده و شکل مخروط ناقص دارند و از پایین به بالا باریک می‌شوند. سرستونهای خورهه به شیوه ایونیک ساخته شده و دارای شیارهای حلزونی گرد است.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
