کرمانشاه معرفی شهر دالاهو

[مهربانوی ایرانی]

معرفی شهر دالاهو
شهرستان دالاهو (به کردی: داڵاهۆ، Dalaho) از توابع استان کرمانشاه ایران است. کوههای سر به فلک کشیده با قله‌ های پر برف، رودخانه‌ های خروشان و رقصان، جنگلهای سرسبز و طبیعت بکر و با صفا با مردمانی ساده و صمیمی اولین جایی را که در ذهن گردشگران کرمانشاه زنده می ‌کند منطقه دالاهو، بهشت زمینی این دیار است.
نام: دالاهو
وجه تسمیه: دالاهو نام کوه مرتفع این منطقه‌است که از طبیعت زیبایی برخوردار است.
استان: کرمانشاه
تاریخچه: آثار باستانی دالاهو بیانگر قدمت آن است که به دوران ایران باستان (دوره ساسانی) و قبل ازظهور اسلام بر می گردد. در مراتع آن خلفای عباسی ایلخی اسبان خود را نگه می داشتند و در دوره افشاریه مرکز تدارکات سپاه نادری بوده است.
تقسیمات کشوری: شهرستان دالاهو از دو بخش مرکزی و گهواره تشکیل شده‌ است. بخش مرکزی شامل؛ شهر کرند غرب و سه دهستان؛ حومه، بانزرده و بیونیج با ۶۸ روستا،

منبع:تریپ یار​

 

[مهربانوی ایرانی]

مزرعه و مکان مصوب که در حال حاضر ۴۴ روستای آن دارای سکنه می ‌باشد. بخش گهواره شامل؛ شهر گهواره و دو دهستان قلخانی و گوران با ۱۲۸ روستا، مزرعه و مکان مصوب که در حال حاضر ۱۰۷ روستای آن دارای سکنه می ‌باشد.

موقعیت جغرافیایی: دالاهو در قسمت غربی استان کرمانشاه بین 9ََ°34تا ΄46 °34 عرض شمالی و΄53 ° 45 تا ΄35 °46 طول شرقی از نصف النهار گرینویچ واقع شده است که از شمال به جوانرود و ثلاث باباجانی، از غرب به سر پل ذهاب، از جنوب غربی به گیلان غرب، از شرق و جنوب شرقی به اسلام آباد غرب و ازشمال شرق به کرمانشاه محدود می شود.

آب و هوا: آب و هوای معتدل و سرد کوهستانی

مساحت: ۱۹۳۰ کیلو متر مربع

ارتفاعات: مهمترین ارتفاعات منطقه کوهستانی دالاهو کوه نوا است که آب و هوای معتدل و سرد کوهستانی را برای این منطقه به ارمغان آورده است.

رودخانه ها: مهمترین رودخانه‌ های شهرستان دالاهو رودخانه کرند است و از دیگر رودخانه های آن می ‌توان به زمکان، هورو و بریشاه اشاره کرد.

محصولات: گردو، انجیر، انگور، سیب درختی، کشمش، زیتون و...​

 

[مهربانوی ایرانی]

فرهنگ و آداب و رسوم: اهالی این منطقه بیشتراز طوایف گوران کرندی، باباجانی و دهستان های بیونیج و بان زرده و از نژاد کرد بوده و با گویش کردی گورانی که ترکیبی از لهجه های کردی اورامانی، کرمانج ، لکی و کردی کرمانشاهی است، تکلم می کنند. مردم ساده و صمیمی این منطقه همچنان لباسهای محلی خود را می‌ پوشند که صفا و صمیمیت آنها را در چشم مسافران دو چندان می ‌کند. از پوشاک مردان می ‌توان شیه و، شلوار جافی، کوله بال، کلاو، کلاش و از پوشاک زنان شیه و، پاپوش، جلسقه، ماشته، سرون، سلته و زبون را نام برد. تنبور مهمترین ساز منطقه دالاهو است که قدمتی هزار ساله دارد. دالاهو یکی از مراکز مهم مذهب یارسان در ایران است.

جمعیت: ۴۲۳۱۰ نفر (آمار ۱۳۸۵)

زبان محلی: مردمان شهرستان دالاهو از اقوام کرد هستند که به زبان کردی و گویشهای جافی و کلهری تکلم می‌ کنند. دو روستای زرده و توت ‌شامی به گویش هورامی و دو روستای گوراجوب قشلاق و گوراجوب مرادبیگ به گویش گورانی تکلم می ‌کنند. با این وجود گویش ‌های اصلی منطقه کردی جنوبی یا کلهری با گویش خاص منطقه دالاهو، و کردی سورانی با لهجهٔ جافی هستند.​

 

[مهربانوی ایرانی]

جاذبه های گردشگری: بقعه بنیامین و پیر موسی، سراب زیبای کرند، تاق گرا، سرخه دیزه، بانزرده، سراب کرند و حریر، دریاچه مصنوعی رشمینه، قله نواکوه، مناطق گهواره وبیونیچ، باغات انبوه، سلسله رشته کوههای دالاهو، محوطه دارو گردکان، محوطه و تپه تاریخی طلسم، محوطه تاریخی سرخه دیزه، مقبره ها و بقعه های شهرستان، سراب خروشان شالان (منطقه ریجاب) و...

سوغاتی و صنایع دستی: چاقو سازی، فلز کاری و ساخت ادوات موسیقی و ابزار کشاورزی، گلیم، گیوه موج (چادر شب) و سبد از صنایع دستی دالاهو هستند که با چیره دستی تهیه میشوند. مهمترین سوغات این شهرستان به دلیل وجود باغهای پر بار، انگور و گردو است. همچنین گردشگران می ‌توانند از نخود و روغن حیوانی مرغوب این دیار تهیه و به عنوان سوغاتی با خود به همراه ببرند.

غذای محلی: آش سورانه و...

بهترین زمان بازدید: بهار و تابستان​