Mårzï¥ē
کاربر نگاه دانلود
موضوع منطق عبارتست از: "معرِّف و منطق یا درباره معرِّف ها یعنی تعریفات بحث می کند ، یا درباره حجت؛ یعنی تصوری است و برای صحیح استدلال کردن، به مبحث حجت و استدلال نیازمندیم.
به طور کلی آنچه وظیفه منطق است، این است که:
1- بیان کند که طرز درست تعریف کردن یک چیز چگونه است؟
2- بیان کند که طرز صحیح اقامه برهان برای اثبات یک مطلب به چه صورت است؟
قسمت اول، مربوط می شود به تصورات، یعنی به معلوم کردن یک مجهول تصوری از روی معلومات تصوری(مبحث تعریف و معرِّف) و قسم دوم ارتباط دارد با کلی و مباحث تصورات، مقدمه ای است برای مبحث معرِّف یا تعریفات.
تعریف اشیا، پاسخگویی به چیستی آنهاست. یعنی وقتی در مقام تعریف یک چیز بر می آییم که این سوال برای ما مطرح شود که "این شیء چیست؟ (یعنی چیستی آن برایمان مجهول است.)
به این سوال از چیستی شیء، مای شارحه یا مای حقیقیه گفته می شود.
ما هنگامی از چیستی یک شی سوال می کنیم که ماهیت و حقیقت آن شیء و یا دست کم، مرز مفهوم آن (یعنی این که شیء، شامل چه چیزهایی می شود و شامل چه چیزهایی نمی شود)، بر ما مجهول باشد.
این که حقیقت و ماهیت یک شیء بر ما مجهول باشد، به این معنی است که ما تصور صحیحی از آن نداشته و حد(تعریف) کامل آن از نظر ما پوشیده است. به سخن دیگر، ما تصور کامل و جامعی از آن نداشته و می خواهیم تصور درست و کامل و جامعی از آن داشته باشیم.
چنانچه می دانیم، در همه علوم، قبل از هر چیزی به یک سلسله تعریفات برای موضوعاتی که در آن علم مطرح می گردد، نیاز داریم و البته تعاریف در هر عملی، غیر از مسائل آن علم است؛ یعنی خارج از علم است.
کار منطق در بخش تصورات، این است که:
راه صحیح تعریف کردن را به ما نشان می دهد.
بدیهی هستند که در این صورت از تصورات دیگر حاصل نمی شود و خود به خود حاصلند، و یا غیر بدیهی هستند و برای حاصل شدن، به تصورات دیگر احتیاج دارند.
تصورات غیر بدیهی مانند تصور درخت و حیوان و مثلث ودایره و فرشته و امثال آن؛ و این نوع تصورات، چنانچه گفته شد، باید از تصورات دیگر که نهایتا به تصورات بدیهی منجر می شوند، حاصل گردند.
مجموع تصورات معلومی که موجب کشف تصور مجهولی شود، معرِّف یا تعریف نام دارد و آن تصور مجهولی که به وسیله این تصورات، معلوم و روشن می گردد، معرَّف نامیده می شود.
به طور کلی آنچه وظیفه منطق است، این است که:
1- بیان کند که طرز درست تعریف کردن یک چیز چگونه است؟
2- بیان کند که طرز صحیح اقامه برهان برای اثبات یک مطلب به چه صورت است؟
قسمت اول، مربوط می شود به تصورات، یعنی به معلوم کردن یک مجهول تصوری از روی معلومات تصوری(مبحث تعریف و معرِّف) و قسم دوم ارتباط دارد با کلی و مباحث تصورات، مقدمه ای است برای مبحث معرِّف یا تعریفات.
تعریف اشیا، پاسخگویی به چیستی آنهاست. یعنی وقتی در مقام تعریف یک چیز بر می آییم که این سوال برای ما مطرح شود که "این شیء چیست؟ (یعنی چیستی آن برایمان مجهول است.)
به این سوال از چیستی شیء، مای شارحه یا مای حقیقیه گفته می شود.
ما هنگامی از چیستی یک شی سوال می کنیم که ماهیت و حقیقت آن شیء و یا دست کم، مرز مفهوم آن (یعنی این که شیء، شامل چه چیزهایی می شود و شامل چه چیزهایی نمی شود)، بر ما مجهول باشد.
این که حقیقت و ماهیت یک شیء بر ما مجهول باشد، به این معنی است که ما تصور صحیحی از آن نداشته و حد(تعریف) کامل آن از نظر ما پوشیده است. به سخن دیگر، ما تصور کامل و جامعی از آن نداشته و می خواهیم تصور درست و کامل و جامعی از آن داشته باشیم.
چنانچه می دانیم، در همه علوم، قبل از هر چیزی به یک سلسله تعریفات برای موضوعاتی که در آن علم مطرح می گردد، نیاز داریم و البته تعاریف در هر عملی، غیر از مسائل آن علم است؛ یعنی خارج از علم است.
کار منطق در بخش تصورات، این است که:
راه صحیح تعریف کردن را به ما نشان می دهد.
بدیهی هستند که در این صورت از تصورات دیگر حاصل نمی شود و خود به خود حاصلند، و یا غیر بدیهی هستند و برای حاصل شدن، به تصورات دیگر احتیاج دارند.
تصورات غیر بدیهی مانند تصور درخت و حیوان و مثلث ودایره و فرشته و امثال آن؛ و این نوع تصورات، چنانچه گفته شد، باید از تصورات دیگر که نهایتا به تصورات بدیهی منجر می شوند، حاصل گردند.
مجموع تصورات معلومی که موجب کشف تصور مجهولی شود، معرِّف یا تعریف نام دارد و آن تصور مجهولی که به وسیله این تصورات، معلوم و روشن می گردد، معرَّف نامیده می شود.
