علمی ملاقات با پلوتو در سرزمین های دور : فضاپیمای افق های نو از خواب بیدار شد

[MILAD_A]

[h=1][/h]ارسال شده توسط: عرفان انبار ۱۷ آذر ۹۳ ساعت ۱۲:۱۵ ۰

پس از تقریبا 9 سال و پیمودن 4.8 میلیارد کیلومتر مسیر، کاوشگر نیوهورایزنز ( افق های نو ) ناسا بالاخره به مقصد خود، سیاره پلوتون نزدیک شد. این فضاپیمای 480 کیلوگرمی در سال 2006 به فضا پرتاب شد تا قدم به مکانی از دنیا بگذارد که تاکنون هیچ فضاپیمایی در آنجا نبوده است.نیوهورایزنز قرار است در این سفر به بررسی سیاره کوچک پلوتون ( پلوتو )، قمرهای آن و سپس کمربند مرموز کویپر بپردازد.لابراتوار فیزیک دانشگاه جان هاپکینز که این مأموریت را زیرنظر دارد، امروز صبح تأیید کرده که نیوهورایزنز برای بار آخر از خواب بیدار شده و سیگنال روشن شدن آن توسط مرکز ناسا در استرالیا دریافت شده است. این سیگنال 4 ساعت و 26 دقیقه پس از ارسال از سوی نیوهورایزنز توسط مرکز زمینی دریافت شده است.

این فضاپیما در طول مسیر خود 18 بار و هر بار بین 36 تا 202 روز به حالت “خواب” رفته بود. قرارگرفتن نیوهورایزنز در این حالت میتوانست اطمینان خاطر بیشتری برای کنترل و مانیتور بهتر و جلوگیری از خراب شدن قطعات آن فراهم کند.تیم کنترل فضاپیما در شش هفته آینده و پیش از آغاز کاوش فضاپیما در 15 ژانویه (25 دی ماه) مشغول بررسی و تست دستورات حین انجام عملیات خواهند بود. علاوه بر این انبوه سنسورهای نیوهورایزنز نیز مورد تست قرار خواهند گرفت. این سنسورها عبارتاند از: طیفنمای فروسرخ و فرابنفش، یک دوربین چند رنگی کوچک، یک دوربین تلسکوپ با رزولوشن بالا، دو طیفنمای ذره قدرتمند و یک ردیاب گرد و غبار فضایی.

مسیر حرکت فضاپیمای افق های نو ( نیوهورایزنز – New Horizons )

این فضاپیما در 14 جولای (23 تیرماه) نزدیکترین فاصله با پلوتون را خواهد داشت. ناسا انتظار دارد جزئیات اولیه از مشاهدات نیوهورایزنز را در ماه می دریافت کند و در جولای نیز تصاویر دقیقی از ماههای آن شامل Charon، Hydra، Nix، Kerberos، Styx به زمین مخابره شود.این فضاپیما پس از این عملیات دشوارش 10 سال آینده را نیز به گشت و گذار در کمربند کویپر سپری خواهد کرد. اگر نیوهورایزنز بتواند از این مرحله نیز با موفقیت عبور کند، پیشبینی میشود که در سال 2038 به فاصله 100 AU زمین برسد و بتواند اطلاعاتی را از فضای بیرونی هلیوسفر به زمین ارسال کند.

تصویری خیالی از پلوتو، قمرهایش و افقهای نو

به دلیل فاصله بسیار زیاد پلوتون از خورشید و عدم توانایی صفحات خورشیدی در تولید الکتریسیته لازم، این فضاپیما از واحد آر.تی.جی یا ژنراتورهای ترموالکتریکی رادیوایزوتوپ به منظور تولید نیروی برق استفاده میکند. در این وسیله گرمای ناشی از شکست طبیعی عناصر سنگین رادیواکتیو به مواد سبکتر بر طبق خاصیت ترموالکتریکی به جریان برق تبدیل میشود.

تصویر گرفته شده توسط تلسکوپ فضایی هابل در سال 2006 از سیاره پلوتو و قمرهایش ( Charon, Nix, و Hydra )

هال ویور از محققین ناسا در مورد اهمیت این پروژه میگوید: “نیوهورایزنز در پی اکتشاف نوع جدیدی از سیارههایی است که ما تاکنون ندیدهایم. برای دههها گمان میکردیم که پلوتون تنها یک سیاره کوچک و عجیب در حاشیه منظومه شمسی ماست. اما حالا میدانیم که پلوتون دروازه ورود به دنیای جدیدی در کمربند کویپر است. نیوهورایزنز حالا میخواهد نخستین دید نزدیک از آنجا را امکانپذیر کند.”