خراسان جنوبی منطقه شكار ممنوع درح

[Zhinous_Sh]

منطقه شكار ممنوع درح
منطقه شکار ممنوع درح در مختصات جغرافيايی ً00 19 60 طول غربي تا ً00 43 60 طول شرقي و بين 00 00 32 عرض جنوبي تا 00 24 32 عرض شمالی قرار گرفته و وسعتی در حدود 78186 هکتار را دارا است. این منطقه در ۱۲۰ کيلومتري شرق بيرجند در استان خراسان جنوبی قرار گرفته است. درح از سمت خاور به افغانستان، از سمت شمال به طبس مسینا و از سمت غرب به‏دهستان مؤمن ‏آباد و از سمت جنوب به شهرستان نهبندان محدود مى‏ شود. دُرُح ازدهستانهاى سربیشه ودر عین حال مرکز دهستان است. درح چون بر سر یک دوراهى واقع است شاید دراصلدُورَه یا به‏اختصار دُرَه بوده که بتدریج ویا برحسب اشتباه به دُرُح نامیده شده است.

مشخصات اقلیم
توپوگرافی منطقه دشتي با رودخانه هاي فصلي و آباديهايي به صورت پراکنده در منطقه مشاهده مي شود. از نظر اقليمي منطقه در ناحيه خشک و نيمه خشک قرار دارد. رودخانه هاي شور و نيزهگا به صورت فصلی در مرکز دشت جريان داشته که در برخي از فصول سال داراي آب مي باشد. میزان متوسط بارندگى‏درطول یک دوره 8 ساله (1348 تا 80 (1354 میلى‏متر بوده است. همچنین روزهاى یخبندان 188 روز ومتوسط درجه حرارت سالانه 17/8 سانتى‏گراد، با حداقل مطلق 15- درجه در بهمن ماه وحداکثر مطلق 40 درجه سانتى ‏گراد. مساحت منطقه شکار ممنوع در حدود 77268 هکتار است که به مدت 5 سال تحت حفاظت قرار گرفته است. ادهاى غالب از سمت شمال شرق به جنوب غرب كه به بادهاى 120 روزه سيستان معروفند، در ماههاى تير ومرداد مى‏وزند. ضمناً ميزان تبخير 3600 ميلى‏متر در سال اعلام شده است.

حدود اربعه
شمالاً: از روستا كنيف در امتداد جاده آسفالته درح تا روستا درح.
شرقاً: از روستا درح در امتداد جاده جيپ رو تا پاي كوه بال عقاب و سپس در امتداد شرق ابتدا به روستا كرسنگ و سپس شيرازه .
جنوباً: از پاي كوه خواجه منجي در امتداد جاده جيپ رو در جهت جنوب ابتداد به روستا گله چاه و سپس چاه زرد.
غرباً: از روستا چاه زرد در امتداد جاده خاكي عشايري در جهت غرب ابتدا به روستا چاه عيسي و سپس به روستا كنيف.

پوشش گیاهی

پوشش غالب گياهى اين جنگل ازنوع قيچ، گز، تاغ، و اسكنبيل مى‏باشد. قطع درختان گز و تاغ دراين منطقه نه تنها تبخير را شدتبخشيده بلكه كوهستانها دشت‏ها رادر معرض فرسايش شديد رار داده است.

سایر پوشش گياهی شامل تيغ (هزار خار) ، علف مار ، چرخه ، طارم ، پرند ، گون ، لاکتوکا، خار شتر، سئودا ، سالسولا ، اشنان ، تاغ ، چوبک ، افدرا ، گرگ تيغ ، بو مادران ، قيچ ، گز ، بادامشک ، درمنه ، هالوکنموم است.

منطقه پيشنهادي بر اساس تقسيمات اكولوژيك هانري پابو در منطقه استپي ايران و توراني و بر اساس تقسيمات فيتوگرافيك كشور در ناحيه ايران و توراني واقع شده لذا چنين شرايط عمدتا موجب غلبه گياهاني با فرمرويشي بوته اي درختچه هاي مقاوم به خشكي و با ريشه هاي عميق گرديده است با اينحال تحت تاثير وجود گچ گياهان گچ دوست با فراواني متفاوتي در آن پراكنده است شرايط اكولوژيك اشاره شده موجب سيماي گياهي بوته زار – درختچه اي در عرصه گرديده است كه در قسمت هاي شرقي و حدودي شمالي منطقه حالت بوته اي به خود گرفته است . فراوانترين عنصر گياهي منطقه درمنه دشتي بصورت پوشش غالب مشاهده ميشود فرم درختچه اي تنگرس ( با نام محلي آوال – زيروك)، پرند، تاغ از پوششهاي گياهي نيمه بياباني و كوهپايه اي ميتوان به انواع درمنه ها از قبيل درمنه كوهي، قيچ ، تاغ ، پرو – دم اسبي ، تيغ ، ارمك ، سوسن – زنبق بياباني، به به شور،كما، خارگوني شيرسگ خارشتر، اسپند، بومادران، گون، اسكنبيل، اشنان ، سلمك ، سياه شور ،آسماني ،سلمك ،سلمك ، بونو ، گزسا ، گز ،گاو چاق كن ، پرند ، بادامشك ، بادام خاردار ، بنه ، استپي ريش دار، استپي بياباني ، مخلصه ، چمن پيازي ، مريم گلي ، بومادران، كاروانكش ، كلاه ميرحسن ، كلاه مير حسن ، هزار خار، چوبكمي باشد. بديل خشكسالي هاي اخير درصد پوشش گياهي به طور متوسط بين 2 تا 5 درصد تخمين زده مي شود.

حیات وحش

گونه جانوري شاخص در منطقه آهو مي باشد. مساحت منطقه نسبت به کل استان در حدود 1 درصد است. از جمله پستانداران مي توان گرگ، شغال، روباه، روباه شني، قوچ وحشي، جبير ، خرگوش، خارپشت ايراني، موش بزرگ، موش خانگي، خفاش بال سفيد، جبير، كفتار، تشي را نام برد.
از پرندگان مي توان پرندگان شكاري، عقاب طلايي، جغد كوچك، هوبره، گنجشك خانگي ، سهره معمولي ، دم جنبانك ، باقرقره شكم سفيد ياكريم، كبوتر چاهي ، قمري معمولي ، شاه بوف ، چكاوك كاكلي ، چكاوك سردم سياه ، كبك، تيهو ، كركس، كوكر شكم سياه، سارگپه پا بلند، قرقي، شاهين، زاغ بور، گنجشك خاكي، سبز قبا مي توان نام برد.
از گونه خزندگان مي توان بزمچه بياباني، انواع مارمولك(سوسمار دونده ايراني ، سوسمار دم دراز ايراني ، انواع آگاما آگاماي سرزرد ، آگاماي صخره اي سياه ، آگاماي دم تيغي ايراني، انواع مارها (مارپلنگي، مار شتري، مارجعفري، تيرماربياباني، مار كبري، مارزنگي، مار قيطاني، مار دشتي، مار خالدار) را نام برد.