تنهای تنها
کاربر نگاه دانلود
نوعروس جوان که مهریهاش را ساخت آبشخور برای حیوانات حیات وحش در نظر گرفته است.
وی تأکید میکند مهریهای که توسط دخترها و پسرها و خانوادههایشان قبل از ازدواج تعیین میشود، به نوعی نشان دهنده نوع تفکر و دیدگاهشان به زندگی یا شاید هم دلمشغولیهایشان باشد. به عقیده من، گاهی وقتها میشود به این آیین نگاه خودمحورانه و خودخواهانه نداشت و با وارد کردن جنبههای معنوی به این آیین، از سنت مهریه برای نهادینه کردن یک فرهنگ مثبت و دوستانه استفاده کرد. فرقی نمیکند که این کار در راستای یک آیین بشردوستانه یا برای کمک به حفظ محیط زیست یا حیات وحش و طبیعت شکل گرفته باشد.
طرحریزی یک ایده نو
این عضو فعال در انجمن یوزپلنگ ایرانی و مدافع حقوق حیوانات درخصوص شکلگیری ایده متفاوتش برای تعیین مهریه و چگونگی ثبت آن در عقدنامه میگوید: تصمیم من کاملاً اتفاقی شکل گرفت و پس از آن در اجرایش مصمم شدم. در واقع یکی از همکارانم که از دغدغههای محیط زیستی من آگاه بود، حدود یک ماه پیش از من پرسید حالا که قرار است ازدواج کنی، به عنوان فرد علاقهمند به محیط زیست و عضو فعال در حیات وحش، چه تصمیمی برای انتخاب مهریهات گرفتی؟
همان موقع بود که جرقه انجام کاری متفاوت در راستای تحقق بخشیدن به آرزوهایم در ذهنم شکل گرفت و تصمیم گرفتم زندگی مشترکم را برپایه اندیشهها و آرمانهایم مبتنی بر حفظ محیط زیست بنا کنم.
حفظ بقای جانوران
وی در ادامه میگوید: ساخت آبشخور در زیستگاههای محیط زیستی را به این دلیل انتخاب کردم که به علت دخالت انسان به محیط زیست و حیات وحش، بسیاری از زیستگاهها دستخوش آسیب شده و اکوسیستم تغییر کرده است و نیاز به منابع آبی بیشتر برای حفظ بقای جانداران به علت کاهش منابع آبی، از مشکلات اصلی این حوزه محسوب میشود.
من که از شکلگیری ایده تعیین مهریه براساس دغدغههای محیط زیستیام به وجد آمده بودم، همان موقع با همسرم تماس گرفتم و نظر او را در مورد ساخت آبشخور برای حیوانات به عنوان مهریه جویا شدم. همسرم نیز که در زمینه پرورش گل و گیاه فعالیت دارد و دوستدار محیط زیست است، از تصمیم من استقبال کرد و با من در عملی کردن این ایده همراه شد. او همیشه میگوید هر فردی باید سهم خود را در حفظ محیط زیست ادا کند، بنابراین دلیلی برای ابراز مخالفت وجود نداشت. تنها کاری که باید انجام میدادیم، برآورد هزینههای ساخت آبشخور و اعلام آن به مسئول دفترخانه برای ثبت مهریه بود. از کارشناسان انجمن یوزپلنگ ایرانی خواستم اطلاعات کافی برای ساخت آبشخور را در اختیارم قرار داده و هزینهها را برآورد کنند. پس از آنکه ریز تمامی هزینهها را دریافت کردم، مبلغی در حدود هفت میلیون تومان به عنوان مهریهام در نظر گرفته شد که به ثبت رسید و من و همسرم قصد داریم در آینده نزدیک هزینه ساخت آبشخورهای دیگری را برعهده بگیریم تا قدمی هر چند کوچک در بازسازی و احیای محیط زیست برداشته شود.
تولد در دل طبیعت
این فارغالتحصیل ارشد رشته تربیت بدنی و مدرس دانشگاه ادامه میدهد: از دوران کودکی کمک به حیوانات آسیب دیده و درست کردن پناهگاه برای پرندگان کوچک و تلاش برای بازگرداندن آنها به طبیعت، دغدغهام بود و همیشه در رؤیاهایم به این موضوع فکر میکردم که چگونه میشود با طرحریزی یک ایده نو، برای کمک به حفظ محیط زیست یا حیات وحش کاری انجام داد. حدود 7 سال پیش، پرورش لاکپشت گوش قرمز باعث شد تا بیشتر با دنیای حیوانات آشنا شوم و کمک به حفظ زیستگاههای طبیعی در کنار تحصیل در رشته تربیت بدنی و انجام پژوهشهای علمی مهمترین دلمشغولی زندگیام شده بود، تا اینکه آشنایی من با اعضای انجمن یوزپلنگ ایرانی و دامپزشکان متخصص در حوزه حیات وحش باعث شد به طور جدی فعالیتم را به عنوان همیار باغ وحش ارم و عضو فعال کلینیک بازپروری حیوانات حیات وحش پارک پردیسان ادامه دهم.
این نوعروس 29 ساله که کمتر از 10 روز میشود مهریه خیرخواهانهاش مبنی بر ساخت آبشخور برای حیات وحش ثبت شده است، ادامه میدهد: فعالیت به عنوان همیار باغ وحش ارم و کلینیک پردیسان دریچهای متفاوت را در زندگی من گشود و نگاهم را نسبت به اطراف تغییر داد. آشنایی بیشتر با دنیای حیوانات باعث شد درسهای فراوانی را از طبیعت بیاموزم. من که علاوه بر تدریس در دانشگاه در بیمارستانها به عنوان مربی پزشکی ورزشی به توانمندی و بازپروری بیماران قلبی عروقی یا دیابتی کمک میکنم، از زمان فعالیت در زمینه حیات وحش تغییرات زیادی در رفتارم ایجاد شده است. شکیبایی و بهرهمند شدن از نعمتهایی که خداوند در طبیعت برای ما به یادگار گذاشته است، برای دست یافتن به زندگی بهتر و پیشه کردن قناعت و خویشتنداریام را مدیون صرف کردن اوقاتم با دنیای حیوانات میدانم.
نشانههای خوشبختی
این عروس جوان کمک به حیوانات را غذای روح زندگیاش معرفی کرده و میگوید: وقتی به دامپزشکان کمک میکنم تا گرگی با پای شکسته را درمان کنند یا با تمیز کردن فضای زندگی حیوانات بیمار و غذا دادن به آنها برای بازگشت آنها به طبیعت از هیچ تلاشی دریغ نمیورزم، احساس مفید بودن و اهمیت داشتن وجودم را فرا میگیرد و به خودم یادآوری میکنم که من نیز بخشی از طبیعت هستم و باید برای حفظ آن تلاش کنم.
در راستای این فعالیتها و ارتباط با حیات وحش و طبیعت، جسورتر شدهام و با جرأت بیشتر به جنگ مشکلات میروم. از حیوانات آموختهام که برای هر مشکلی راه حلی وجود دارد و اینکه نمیتوانیم آن راه حل را پیدا کنیم و تسلیم سختیها میشویم، مشکل از خود ما است و هر فردی به اندازه تلاش و بلندی آرزوهایش در زندگی پیش میرود و به موفقیت نزدیک میشود. من زندگیام را مدیون نشانههایی هستم که خداوند در طبیعت برای ما به یادگار گذاشته است. این نشانهها، همچون گنجی پنهان در دل طبیعت قرار داده شدهاند و با کشف آن میتوان زندگی را در مسیری صحیح هدایت کرد و به فرجامی نیک امید داشت.
