I.MehrDãd
کاربر نگاه دانلود
فرودگاه‌ها مهمترین راه ورود و خروج مردم از کشوری به کشور دیگر هستند و در سال‌های گذشته ثابت شده است که تروریست‌ها، مهاجران غیرقانونی و افراد تحت تعقیب با ترفندهایی مثل هویت جعلی می‌توانند از سیستم‌های امنیتی عبور کنند. طبق گزارش‌های منتشر شده قرار است در چند فرودگاه اروپایی دستگاه‌های دروغ‌سنج مبتنی بر هوش مصنوعی تعبیه شود. قرار دادن مسافران در معرض دستگاه‌های دروغ‌سنج جزو مراحل امنیتی خواهد بود. اگر این پروژه در مرحله‌ی آزمایشی موفق شود، احتمالاً سایر فرودگاه‌های دنیا هم به امکاناتی مشابه مجهز خواهند شد.
نام این پروژه که با حمایت اتحادیه اروپا اجرا خواهد شد، iBorderCtrl است و فعلاً دستگاه‌های دروغ‌سنج در فرودگاه‌های مجارستان، لتونی و یونان نصب خواهند شد. مرحله‌ی آزمایشی به زودی شروع می‌شود و مسافرانی که از کشورهای غیر اروپایی وارد این سه کشور می‌شوند باید به سوالاتی که توسط یک شخصیت انیمیشنی پرسیده می‌شود، رو به دوربین پاسخ دهند.
این سیستم می‌تواند کوچکترین حرکات و و اکنش‌های افراد را تحلیل کند تا بفهمد که آیا دروغ می‌گویند یا راست. اگر دروغگویی فرد محتمل باشد در آن صورت نیروهای امنیتی انسانی وارد کار می‌شوند تا اطمینان حاصل شود.
قبل از این که مسافران در مقابل دستگاه قرار بگیرند آنها را به دو گروه کم خطر و پر خطر تقسیم می‌کنند و از گروه کم خطر پرسش‌هایی ساده می‌پرسند اما گروه پر خطر با پرسش‌های جدی و جزئی‌تر مواجه خواهند شد.
پرسش‌های ساده شامل مواردی مثل تایید نام، سن و تاریخ تولد خواهد بود. در پرسش‌های بعدی امکان دارد درباره هدف فرد از سفر یا حتی منبع تامین هزینه‌ی سفر پرسیده شود. برخی از کارشناسان معتقدند این سیستم کارساز نخواهد بود چون مسافران می‌توانند آگاهی ذهنی خود را افزایش دهند و علائم فیزیکی که دروغ را افشا می‌کنند را کنترل کنند. ماجا پانتیک (Maja Pantic) استاد دانشگاه امپریال کالج لندن می‌گوید: در علم روانشناسی مشخص شده است که وقتی انسان‌ها از ترس مجازات دروغ می‌گویند نشانه‌هایی خاص را نشان می‌دهند اما وقتی که از آنها خواسته شود دروغ بگویند متفاوت خواهند بود و این یک مشکل شناخته شده در روانشناسی است.
نام این پروژه که با حمایت اتحادیه اروپا اجرا خواهد شد، iBorderCtrl است و فعلاً دستگاه‌های دروغ‌سنج در فرودگاه‌های مجارستان، لتونی و یونان نصب خواهند شد. مرحله‌ی آزمایشی به زودی شروع می‌شود و مسافرانی که از کشورهای غیر اروپایی وارد این سه کشور می‌شوند باید به سوالاتی که توسط یک شخصیت انیمیشنی پرسیده می‌شود، رو به دوربین پاسخ دهند.
این سیستم می‌تواند کوچکترین حرکات و و اکنش‌های افراد را تحلیل کند تا بفهمد که آیا دروغ می‌گویند یا راست. اگر دروغگویی فرد محتمل باشد در آن صورت نیروهای امنیتی انسانی وارد کار می‌شوند تا اطمینان حاصل شود.
قبل از این که مسافران در مقابل دستگاه قرار بگیرند آنها را به دو گروه کم خطر و پر خطر تقسیم می‌کنند و از گروه کم خطر پرسش‌هایی ساده می‌پرسند اما گروه پر خطر با پرسش‌های جدی و جزئی‌تر مواجه خواهند شد.
پرسش‌های ساده شامل مواردی مثل تایید نام، سن و تاریخ تولد خواهد بود. در پرسش‌های بعدی امکان دارد درباره هدف فرد از سفر یا حتی منبع تامین هزینه‌ی سفر پرسیده شود. برخی از کارشناسان معتقدند این سیستم کارساز نخواهد بود چون مسافران می‌توانند آگاهی ذهنی خود را افزایش دهند و علائم فیزیکی که دروغ را افشا می‌کنند را کنترل کنند. ماجا پانتیک (Maja Pantic) استاد دانشگاه امپریال کالج لندن می‌گوید: در علم روانشناسی مشخص شده است که وقتی انسان‌ها از ترس مجازات دروغ می‌گویند نشانه‌هایی خاص را نشان می‌دهند اما وقتی که از آنها خواسته شود دروغ بگویند متفاوت خواهند بود و این یک مشکل شناخته شده در روانشناسی است.
