MILAD_A
کاربر نگاه دانلود
«سانگ ووک پایک» از بخش هوانوردی و فضانوردی دانشگاه ام.آی.تی، ایده ای ارائه داد تا با استفاده از توپ های رنگی (مشابه توپ های مورد استفاده در بازی پینت بال) از برخورد سیارک ها به زمین جلوگیری شود!
این مقاله توانست جایزه مسابقه «جابه جایی یک خرده سیارک» را که با حمایت انجمن مشورتی فضایی سازمان ملل متحد برگزار می شود را از آن خود کند.
ایده پشت توپ های رنگی خیلی ساده است. برخورد توپ های کوچک پر از ماده رنگی به سطح یک خرده سیارک و پخش شدن رنگ بر سطح این جرم سماوی باعث افزایش بازتاب نور خورشید از سطح سیارک می شود.
از آنجا که امروزه ما می دانیم نور در واقع از فوتون ها که جرم دارند، ساخته شده است بازتاب نور از سطح یک خرده سیارک چند 10هزار تنی، باعث تولید نیروی پیشران بسیار اندکی می شود که طی چند سال می تواند مسیر آن را به قدر کافی منحرف نماید تا زمین از برخورد در امان باقی بماند.
بنابراین رنگی که به سطح خرده سیارک پاشیده می شود باید روشن باشد تا به نور خورشید اجازه دهد مسیر این جرم بزرگ را به گونه ای منحرف کند تا با زمین برخورد نکرده و از کنار آن عبور کند. پایک نشان داد که طرح او به دو روش مختلف کار می کند.
نیروی خود توپ های رنگی می تواند یک تغییر حرکت خفیف به سیارک بدهد و آن را فقط به اندازه کمی منحرف کند، اما نه آنقدر که با زمین برخورد نکند.
اصلی ترین اثری که توپ های رنگی روی سیارک می گذارد افزایش بازتاب نور از سطح خرده سیارک درنتیجه پاشیدن رنگ روشن روی آن است بنابراین فشار فوتون هایی که از سوی خورشید می آید در طول یک بازه زمانی کافی اثر خود را گذاشته و می تواند یک تغییر بزرگ در مسیر سیارک ایجاد کند.
پایک اینچنین نتیجه گیری کرده که مسیر سیارک آپوفیس ـ که یک صخره 27 گیگاتنی (27 میلیارد تن) بوده و انتظار می رود در سال 2029 یا در سال 2036 از فاصله بسیار نزدیک از کنار زمین عبور کند ـ را می توان به این روش به اندازه کافی دور کرد تا هیچ خطری زمین را تهدید نکند.
او تخمین زده که پنج تن رنگ برای پوشش این سیارک با قطری معادل 450 متر کافی باشد.
اخترشناسان معتقدند این اجرام نزدیک زمین پسماند های ناشی از انباشتگی اولیه سیارات داخلی ـ که شامل عطارد، زهره، زمین و مریخ است ـ هستند.
محاسبات پایک نشان می دهد برای منحرف کردن سیارک ها به منظور جلوگیری از برخورد با زمین نیاز است سیارک به مدت 20 سال در معرض پاشش رنگ قرار گیرد.
رویکرد اول که سال 2029 را به عنوان زمان برخورد مشخص کرده، با یک حساب سریع نشان می دهد ما هفت سال زمان نیاز داریم تا پنج تن رنگ سفید را روی تمام بخش های سیارکی که احتمالا میلیون ها کیلومتر با زمین فاصله دارد، بپاشیم.
فرض کنیم موفق به انجام چنین کاری شویم. یک مشکل جزئی باقی می ماند. آیا کسی با قطعیت می توانست 20 سال قبل بگوید این سیارک قطعا با زمین برخورد می کند یا خیر یا اگر یک برنامه فضایی بزرگ ـ که به احتمال زیاد میلیاردها دلار هزینه برای ارسال رنگ به آپوفیس می خواهد ـ طراحی شود، عواقب احتمالی آن طرح چیست؟
فرض کنید ما موفق به نقاشی این سنگ بزرگ و در نتیجه ایجاد انحراف در مسیر حرکتش شدیم. حال با این سوال مهم روبه رو می شویم: آیا انحراف مسیر سیارک به سمت خود زمین است و ضریب برخورد را چند برابر می کند یا این انحراف به دور از زمین بوده و برخورد را قطعا منتفی می کند؟
