ANDREA
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/01/15
- ارسالی ها
- 4,712
- امتیاز واکنش
- 68,494
- امتیاز
- 976
- سن
- 22
نگرانی از رشد روز افزون آسیب های اجتماعی
حادثه تلخ کشته شدنِ دو دختر خردسال، آتنا و بنیتا، در طی هفته های گذشته بیش از آنکه اتفاقی دردناک و درعین حال خطرناک باشد، به منزله به صدا درآمدنِ زنگِ خطرهای جدی در عرصه آسیب های اجتماعی است.
خبرآنلاین: حادثه تلخ کشته شدنِ دو دختر خردسال، آتنا و بنیتا، در طی هفته های گذشته بیش از آنکه اتفاقی دردناک و درعین حال خطرناک باشد، به منزله به صدا درآمدنِ زنگِ خطرهای جدی در عرصه آسیب های اجتماعی است.
اخلاق، انسان دوستی، دلسوزی و مدارا نسبت به هم نوع و دیگر آموزه های ارزشمندِ انسانی، اخلاقی و دینی، به دستِ انسان های پست و دور افتاده از تربیتِ انسانی، در حال مسخ شدن است.
در دین مبین اسلام که حقیقتاً دینِ رحمت و مهربانی است، رعایتِ حقوقِ زیستی و غیرِ زیستیِ کوچکترین و نازل ترین جانداران و مخلوقات نیز مورد توجه قرار گرفته و در این خصوص توصیه های موکد و بیّنی بیان شده است.
غبار غلیظ فراموشی بر انسانیت
حال، در عصرِ حاضر با پیشرفت های برق آسای بشر در بسیاری زمینه ها، گویی رفته رفته غبارِ غلیظِ فراموشی، درحالِ فرو نشستن بر انسانیت و فطرت الهیِ انسانهاست. اگرچه اکثریتِ جامعه ایران نسبت به بروز حوادثِ اخیر، ابراز تنفر نمودند و شبکه های اجتماعی نیز مشحون از حسِ همدردی با خانواده های قربانیان و اعلام انزجار نسبت به عاملینِ این وقایعِ تاسف بار بودند اما متاسفانه افزایش این نوع رفتارها در سطح جامعه کنونی ما، غیرِقابلِ انکار است. این قبیل اتفاقات حتی اگر به صورت نادر و موردی، به وقوع بپیوندد، برای یک جامعه اخلاق مدار و دین مدار که مدعیِ اجرایِ دستوراتِ نورانی و رحمانیِ دین اسلام است، بسیار ناپسند و البته خطرآفرین است.
معضل کمبودهایِ شخصیتی و عقده های روحی و روانیِ فرو خورده و حل نشده در جامعه
واقعیت این است که ارتکابِ این رفتارهای بیمارگونه، از صاحبان عقل سلیم، بسیار بعید و دور از ذهن به نظر می رسد و لذا ریشه اینگونه ناهنجاری ها و آسیب های اجتماعی را باید در اختلالاتِ رفتاری، کمبودهایِ شخصیتی و عقده های روحی و روانیِ فرو خورده و حل نشده، جستجو نمود و موردِ مطالعه و آسیب شناسیِ جدی قرار داد. متاسفانه اغلب افرادی که به اینگونه اختلالات مبتلا هستند، به هیچ یک از معیارهای اخلاقی و انسانی پایبند نیستند.
آمارها نشان می دهد که در سال های اخیر، منازعات و درگیری های خانوادگی و اجتماعی ، افزایش چشمگیری یافته و این واقعیتِ تلخ، بیانگرِ وجودِ فاصله و شکافِ عمیق میان رفتار و عملکردهای ما و تعالیمِ انسان سازِ اسلام است.
لزوم توجه به الگوهای رفتاری به خصوص دینی
در آموزه های اسلامی همواره بر گذشت نمودن از خطایِ یکدیگر و مدارا، مهربانی و سازش تاکید شده است و مسلمانان از نزاع و درگیری، جز در برابرِ دشمنان، برحذر داشته شده اند.
اکنون این سوال مطرح می شود که براستی در حالِ حاضر، چه بر سرِ اصول و بنیان های انسانی و مذهبی ما آمده که امروز به جای اینکه رفتارهایمان آیینه تمام نمایی برای انعکاسِ معارفِ هدایت گرِ دین اسلام به جهانیان باشد و در نوع دوستی و هم زیستیِ مسالمت آمیز، الگویِ رفتاری برای جهانیان باشیم، به عنوانِ عصبانی ترین مردمانِ دنیا شناخته شده ایم.
چگونه است که کوچکترین مسائلِ خانوادگی که به راحتی از طریقِ گفتگو، قابلِ حل هستند ،امروز به درگیری های خونین و در نهایت داغدار شدنِ خانواده ها و اندوهگین کردن فضای جامعه، منتهی می شوند؟ این مایه بسی تاسف است.
ضرورت تخصص نگری در آسیب های اجتماعی
روانشناسان و متخصصانِ علومِ رفتاری باید پا را از مسائل و مفاهیمِ تئوری فراتر نهاده و با ارائه پژوهش هایِ کاربردی و ریشه یابیِ این رفتارهای بیمارگونه، با ارائه راهکارهای پیشگیرانه و درمان گرانه، ضمنِ هوشیار نمودنِ مسئولانِ تصمیم گیرنده در عرصه های اجتماعی و فرهنگی، به بهبودِ هرچه سریعتر ِوضعیتِ فعلیِ جامعه همت گمارند.
وقوع چنین اتفاقاتی در فضایِ حالِ حاضرِ کشور که ۹۰۰ تریبونِ نمازجمعه هر هفته به آگاهی بخشیِ مردم می پردازند و بیش از ۴۰۰ نهادِ فرهنگی عهده دارِ اشاعه و ترویجِ مولفه های فرهنگی هستند، نه تنها عجیب به نظر می رسد بلکه تامل برانگیز است و نیازمندِ بازنگری در اهداف و شیوه های ارائه مطالب و جذب مخاطبان و حتی ریشه یابی و بررسیِ بیشتر از سویِ متخصصینِ فرهنگی و سایرِ مسئولینِ امر، می باشد.
افزایشِ فاصله طبقاتی، میانِ اقشارِ مختلف جامعه، معضل بیکاری، تزلزل در بنیان های اعتقادیِ جامعه، افزایشِ روز افزونِ آمارِ معتادان و از سویِ دیگر رواج یافتنِ مواد مخـ ـدرِ جدید و تغییرِ ذائقه مصرف، بی بندوباری، کمرنگ شدنِ نقشِ بازدارندگی و تعالی بخشیِ معارفِ دینی و اخلاقی، پایبند نبودنِ بخشِ قابلِ توجهی از مردم به حقوق عمومی جامعه، شکستنِ حریمِ خصوصیِ افراد، زیرپا نهادن حق الناس در عرصه های مختلف و افزایش بی رویه تفسیرهای شخصی از مسائل دینی، از جمله علل و عواملِ بروزِ رفتارهای مخرب و خطرآفرین در سطح جامعه به شمار می روند.
فقدانِ نقشه راهِ فرهنگی و نامشخص بودن وظایف و مسئولیت ها
حادثه تلخ کشته شدنِ دو دختر خردسال، آتنا و بنیتا، در طی هفته های گذشته بیش از آنکه اتفاقی دردناک و درعین حال خطرناک باشد، به منزله به صدا درآمدنِ زنگِ خطرهای جدی در عرصه آسیب های اجتماعی است.
خبرآنلاین: حادثه تلخ کشته شدنِ دو دختر خردسال، آتنا و بنیتا، در طی هفته های گذشته بیش از آنکه اتفاقی دردناک و درعین حال خطرناک باشد، به منزله به صدا درآمدنِ زنگِ خطرهای جدی در عرصه آسیب های اجتماعی است.
اخلاق، انسان دوستی، دلسوزی و مدارا نسبت به هم نوع و دیگر آموزه های ارزشمندِ انسانی، اخلاقی و دینی، به دستِ انسان های پست و دور افتاده از تربیتِ انسانی، در حال مسخ شدن است.
در دین مبین اسلام که حقیقتاً دینِ رحمت و مهربانی است، رعایتِ حقوقِ زیستی و غیرِ زیستیِ کوچکترین و نازل ترین جانداران و مخلوقات نیز مورد توجه قرار گرفته و در این خصوص توصیه های موکد و بیّنی بیان شده است.
غبار غلیظ فراموشی بر انسانیت
حال، در عصرِ حاضر با پیشرفت های برق آسای بشر در بسیاری زمینه ها، گویی رفته رفته غبارِ غلیظِ فراموشی، درحالِ فرو نشستن بر انسانیت و فطرت الهیِ انسانهاست. اگرچه اکثریتِ جامعه ایران نسبت به بروز حوادثِ اخیر، ابراز تنفر نمودند و شبکه های اجتماعی نیز مشحون از حسِ همدردی با خانواده های قربانیان و اعلام انزجار نسبت به عاملینِ این وقایعِ تاسف بار بودند اما متاسفانه افزایش این نوع رفتارها در سطح جامعه کنونی ما، غیرِقابلِ انکار است. این قبیل اتفاقات حتی اگر به صورت نادر و موردی، به وقوع بپیوندد، برای یک جامعه اخلاق مدار و دین مدار که مدعیِ اجرایِ دستوراتِ نورانی و رحمانیِ دین اسلام است، بسیار ناپسند و البته خطرآفرین است.
معضل کمبودهایِ شخصیتی و عقده های روحی و روانیِ فرو خورده و حل نشده در جامعه
واقعیت این است که ارتکابِ این رفتارهای بیمارگونه، از صاحبان عقل سلیم، بسیار بعید و دور از ذهن به نظر می رسد و لذا ریشه اینگونه ناهنجاری ها و آسیب های اجتماعی را باید در اختلالاتِ رفتاری، کمبودهایِ شخصیتی و عقده های روحی و روانیِ فرو خورده و حل نشده، جستجو نمود و موردِ مطالعه و آسیب شناسیِ جدی قرار داد. متاسفانه اغلب افرادی که به اینگونه اختلالات مبتلا هستند، به هیچ یک از معیارهای اخلاقی و انسانی پایبند نیستند.
آمارها نشان می دهد که در سال های اخیر، منازعات و درگیری های خانوادگی و اجتماعی ، افزایش چشمگیری یافته و این واقعیتِ تلخ، بیانگرِ وجودِ فاصله و شکافِ عمیق میان رفتار و عملکردهای ما و تعالیمِ انسان سازِ اسلام است.
لزوم توجه به الگوهای رفتاری به خصوص دینی
در آموزه های اسلامی همواره بر گذشت نمودن از خطایِ یکدیگر و مدارا، مهربانی و سازش تاکید شده است و مسلمانان از نزاع و درگیری، جز در برابرِ دشمنان، برحذر داشته شده اند.
اکنون این سوال مطرح می شود که براستی در حالِ حاضر، چه بر سرِ اصول و بنیان های انسانی و مذهبی ما آمده که امروز به جای اینکه رفتارهایمان آیینه تمام نمایی برای انعکاسِ معارفِ هدایت گرِ دین اسلام به جهانیان باشد و در نوع دوستی و هم زیستیِ مسالمت آمیز، الگویِ رفتاری برای جهانیان باشیم، به عنوانِ عصبانی ترین مردمانِ دنیا شناخته شده ایم.
چگونه است که کوچکترین مسائلِ خانوادگی که به راحتی از طریقِ گفتگو، قابلِ حل هستند ،امروز به درگیری های خونین و در نهایت داغدار شدنِ خانواده ها و اندوهگین کردن فضای جامعه، منتهی می شوند؟ این مایه بسی تاسف است.
ضرورت تخصص نگری در آسیب های اجتماعی
روانشناسان و متخصصانِ علومِ رفتاری باید پا را از مسائل و مفاهیمِ تئوری فراتر نهاده و با ارائه پژوهش هایِ کاربردی و ریشه یابیِ این رفتارهای بیمارگونه، با ارائه راهکارهای پیشگیرانه و درمان گرانه، ضمنِ هوشیار نمودنِ مسئولانِ تصمیم گیرنده در عرصه های اجتماعی و فرهنگی، به بهبودِ هرچه سریعتر ِوضعیتِ فعلیِ جامعه همت گمارند.
وقوع چنین اتفاقاتی در فضایِ حالِ حاضرِ کشور که ۹۰۰ تریبونِ نمازجمعه هر هفته به آگاهی بخشیِ مردم می پردازند و بیش از ۴۰۰ نهادِ فرهنگی عهده دارِ اشاعه و ترویجِ مولفه های فرهنگی هستند، نه تنها عجیب به نظر می رسد بلکه تامل برانگیز است و نیازمندِ بازنگری در اهداف و شیوه های ارائه مطالب و جذب مخاطبان و حتی ریشه یابی و بررسیِ بیشتر از سویِ متخصصینِ فرهنگی و سایرِ مسئولینِ امر، می باشد.
افزایشِ فاصله طبقاتی، میانِ اقشارِ مختلف جامعه، معضل بیکاری، تزلزل در بنیان های اعتقادیِ جامعه، افزایشِ روز افزونِ آمارِ معتادان و از سویِ دیگر رواج یافتنِ مواد مخـ ـدرِ جدید و تغییرِ ذائقه مصرف، بی بندوباری، کمرنگ شدنِ نقشِ بازدارندگی و تعالی بخشیِ معارفِ دینی و اخلاقی، پایبند نبودنِ بخشِ قابلِ توجهی از مردم به حقوق عمومی جامعه، شکستنِ حریمِ خصوصیِ افراد، زیرپا نهادن حق الناس در عرصه های مختلف و افزایش بی رویه تفسیرهای شخصی از مسائل دینی، از جمله علل و عواملِ بروزِ رفتارهای مخرب و خطرآفرین در سطح جامعه به شمار می روند.
فقدانِ نقشه راهِ فرهنگی و نامشخص بودن وظایف و مسئولیت ها
