HAD!S
کاربر نگاه دانلود
انتشار عکسی از درون جلسه، قرار است روح حاکم بر نشست را به مخاطبان انتقال دهد. اگر مذاکرات هسته‌ای در وین را به خاطر داشته باشید، در زمانی که عکاسی و فیلمبرداری برای رسانه‌ها مجاز بود، اعضای دو هیئت مذاکره‌کننده بنا بر سیاست روز و دستور جلسه، یا به هم اخم می‌کردند یا به هم لبخند می‌زدند. سر کسی روی برگه های خودش نبود. همه مشغول تبادل پیام با گروه مقابل بودند تا مشخص شود که مذاکره در جریان است.
حالا به عکس‌هایی نگاه کنید که در مذاکره استقلال با سرور جباروف انتشار یافته. هر چند واقعاً نمی شود از باشگاه ها انتظار داشت که به رعایت چنین مواردی اهمیت بدهند اما نکته اولی که توی ذوق می‌زند، خالی بودن تعداد صندلی‌های دور میز است.
صندلی خالی دور میز مذاکره یا متعلق به فردی است که بعداً می‌آید یا متعلق به فردی که برای کار ضروری، جلسه را ترک کرده. در غیر این صورت باید صندلی‌های خالی از دور میز برداشته شوند تا مذاکرت جدی‌تر دنبال شود. پیام حضور صندلی خالی در جلسه به مذاکره‌کننده خارجی - می‌خواهد سفیر آمریکا باشد یا بازیکن خارجی استقلال - این است که اعضای حاضر در جلسه از اهمیت و کفایت مذاکره برخوردار نیستند و منتظرند تا بزرگترشان بیاید، در حالی که اگر تعداد صندلی‌ها با تعداد اعضا برابر باشد، مشخص می‌شود که تمام مذاکره‌کنندگان درجه یک در اتاق حضور دارند.
در اتاق سه مرد موقر و موسپید با پوشش رسمی حضور دارند. افتخاری مدیرعامل، عبدالهی سرپرست و فریبا مدیرفنی. پوشش‌ها رسمی است. مدیر برنامه بازیکن هم با پوشش معقول آمده اما بازیکن ازبکستانی با سِت ورزشی دور میز مذاکره حاضر شده. اگر از قبل برای پوشش خبری مراسم، برنامه‌ای در دست بود به بازیکن تذکر داده می‌شد که برای عقد قرارداد با لباس رسمی در باشگاه حاضر شود یا دست کم شلوار و کت اسپرتی بپوشد، نه اینکه با گرمکن در محل حاضر شود. شما کدام بازیکن اروپایی را دیده‌اید که با گرمکن با یوونتوس یا میلان یا منچستر قرارداد ببندد؟
نکته دیگر بی‌توجهی بازیکن به محتوای مذاکرات و بازی کردنش با تلفن همراهش است. حداقل مسئولان باشگاه باید به بازیکن ازبکستانی تیم می‌گفتند که مقابل دوربین رسمی باشگاه، گوشی را در جیبش بگذارد و خود را در مذاکرات جدی نشان دهد. معمولاً در چنین مذاکراتی بخش اعظم صحبت‌ها بین مدیر برنامه و مسئولان باشگاه است و بازیکن واقعاً کاری برای انجام دادن ندارد اما از نظر حفظ شئونات باشگاه باید این مورد به او تذکر داده شود. این نباشد که چند مرد محترم نشسته باشند داخل اتاق و بازیکن مشغول چک کردن تلفن همراهش باشد!
حالا به عکس‌هایی نگاه کنید که در مذاکره استقلال با سرور جباروف انتشار یافته. هر چند واقعاً نمی شود از باشگاه ها انتظار داشت که به رعایت چنین مواردی اهمیت بدهند اما نکته اولی که توی ذوق می‌زند، خالی بودن تعداد صندلی‌های دور میز است.
صندلی خالی دور میز مذاکره یا متعلق به فردی است که بعداً می‌آید یا متعلق به فردی که برای کار ضروری، جلسه را ترک کرده. در غیر این صورت باید صندلی‌های خالی از دور میز برداشته شوند تا مذاکرت جدی‌تر دنبال شود. پیام حضور صندلی خالی در جلسه به مذاکره‌کننده خارجی - می‌خواهد سفیر آمریکا باشد یا بازیکن خارجی استقلال - این است که اعضای حاضر در جلسه از اهمیت و کفایت مذاکره برخوردار نیستند و منتظرند تا بزرگترشان بیاید، در حالی که اگر تعداد صندلی‌ها با تعداد اعضا برابر باشد، مشخص می‌شود که تمام مذاکره‌کنندگان درجه یک در اتاق حضور دارند.
در اتاق سه مرد موقر و موسپید با پوشش رسمی حضور دارند. افتخاری مدیرعامل، عبدالهی سرپرست و فریبا مدیرفنی. پوشش‌ها رسمی است. مدیر برنامه بازیکن هم با پوشش معقول آمده اما بازیکن ازبکستانی با سِت ورزشی دور میز مذاکره حاضر شده. اگر از قبل برای پوشش خبری مراسم، برنامه‌ای در دست بود به بازیکن تذکر داده می‌شد که برای عقد قرارداد با لباس رسمی در باشگاه حاضر شود یا دست کم شلوار و کت اسپرتی بپوشد، نه اینکه با گرمکن در محل حاضر شود. شما کدام بازیکن اروپایی را دیده‌اید که با گرمکن با یوونتوس یا میلان یا منچستر قرارداد ببندد؟
نکته دیگر بی‌توجهی بازیکن به محتوای مذاکرات و بازی کردنش با تلفن همراهش است. حداقل مسئولان باشگاه باید به بازیکن ازبکستانی تیم می‌گفتند که مقابل دوربین رسمی باشگاه، گوشی را در جیبش بگذارد و خود را در مذاکرات جدی نشان دهد. معمولاً در چنین مذاکراتی بخش اعظم صحبت‌ها بین مدیر برنامه و مسئولان باشگاه است و بازیکن واقعاً کاری برای انجام دادن ندارد اما از نظر حفظ شئونات باشگاه باید این مورد به او تذکر داده شود. این نباشد که چند مرد محترم نشسته باشند داخل اتاق و بازیکن مشغول چک کردن تلفن همراهش باشد!
