هواناو

[آیدا.ف]

وقتی قایقی حرکت می‌کند، آب اطرافش بر آن فشار می‌آورد و سرعتش را کاهش می‌دهد. اگر قایق به جای عبور از آب ، از بالای آن حرکت می‌کرد، سرعتش بیشتر می‌شد. هواناو و قایق پرنده (هیدروفویل) ، که هم خانواده‌ای آن است، هر دو راه حلی برای این مسأله‌اند.
بالشتکها و دامنها
بالشتک هوایی ، که هواناو را بالا نگه می‌دارد، به وسیله‌ی یک یا چند هواکش بالابر قوی به وجود می‌آید. دامنی لاستیکی و انعطاف پذیر ، که دور تا دور لبه‌ی هواناو کشیده شده است، از خروج سریع هوایی که هواکشها به زیر هواناو و تلمبه می کنند، جلوگیری می کند. قایق پرنده ، ورقه های بال مانندی دارد که وقتی قایق سرعت می‌گیرد، آن را از سطح آب بالا نگه می‌دارد.

هواناو چگونه کار می‌کند؟
چون هواناو و روی بالشتکی از هوا بالا نگه داشته می‌شود، می‌تواند روی آب یا خشکی حرکت نماید. سرعت هواناو به 130 کیلومتر در ساعت می‌رسد که بسیار بیشتر از سرعت کشتی معمولی است. در دو طرف هواناو و دو هواکش بزرگ وجود دارد که هوا را می‌مکند و آن را زیر هواناو می‌رانند تا بالاتر از سطح آب قرار گیرد. دو هواکمش بزرگ دیگر ، در عقب ، با سکانهایی برای هدایت ، آن را به سمت جلو می‌رانند. قایق پرنده ورقه‌ها یا بالهایی زیر آب دارد، وقتی قایق سرعت می‌گیرد، این بالها بدنه‌ی قایق را از آب بیرون می‌کشند. نیروی آنها از پروانه‌ها یا جت آبی (جهش آب) به دست می‌آید.
نخستین هواناو
از سال 1877 میلادی ، کسانی روی وسیله‌ی نقلیه‌ای که با بالشتک هوا حرکت کند، کار می‌کردند، ولی تا قرن بیستم ، فناوری ساختن هواناو وجود نداشت. نخستین هواناو و موفقیت آمیز را کریستوفر کاکرل ، مهندس انگلیسی ، در سال 1959 میلادی ساخت.

پرواز بر فراز امواج
هواناو کاربردهای گوناگونی دارد. بزرگترین هواناوها ، مسافران و خودروهای آنان را از راههای کوتاه آبی ، مانند کانال انگلستان ، عبور می‌دهند. هواناوهای کوچک و تک نفره را اغلب در مسابقات ورزشی به کار می‌برند. هواناو نظامی ، افراد و تجهیزات را حمل می‌کنند.