مصاحبه و گفتگو هیچ وقت نقش هایی را که بازی می کنم قضاوت نمی کنم

  • شروع کننده موضوع Behtina
  • بازدیدها 116
  • پاسخ ها 0
  • تاریخ شروع

Behtina

کاربر نگاه دانلود
کاربر نگاه دانلود
عضویت
2015/11/08
ارسالی ها
22,523
امتیاز واکنش
65,135
امتیاز
1,290
گفت وگو با علی باقری بازیگر نمایش های نمی تونیم راجع بهش حرف بزنیم و رِولور

هیچ وقت نقش هایی را که بازی می کنم قضاوت نمی کنم

231114_4256755026_310_207.jpg

نمی توانیم راجع بهش حرف بزنیم
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
ایران تئاتر:علی باقری بازیگر کم حاشیه ، متین و بی ادعای تئاتری بیش از یک دهه است که حضور تاثیر گذاری در تئاتر دارد و با کارگردان های نوگرا و تجربه گرایی نظیر رضا ثروتی ، امیر رضا کوهستانی و جابر رمضانی همکاری داشته است و دو سال قبل هم در فیلم اژدها وارد می شود مانی حقیقی در کنار سایر تئاترهای فیلم درخشید .
[/BCOLOR]

باقری این روزها در دو نقش کاملا متفاوت از هم ( یک شخصیت کم حرف درون گرا در رولور و یک شخصیت پر حرف تر در نمی تونیم راجع بهش حرف بزنیم بازی های درستی ارائه می کند .اینجا همانجاست، ایوانف ، درهای نیمه باز ، کالیگولا ، فصل باران های موسمی و این لحظه را جایی دیدم از جمله کارهای مهم کارنامه کاری باقری محسوب می شوند.نمایش رولور در نگاه اول یک نمایش ایستا و مثل یک کار نمایش نامه خوانی به نظر می رسد. اما در اصل با یک نمایش درونی و پر از زیر لایه های فرامتنی روبه رو هستیم. دو رفیق مبارز پس از چهل سال چهره به چهره یکدیگر را می‌بینند و درباره اتفاقی که در چهل سال پیش میان‌شان رخ داده، صحبت می‌کنند و چالش ها و رازهای زمان گذشته را مرور می کنند. نمایش رولور نمایشی شخصیت محور در باره درونیات دو مرد است که در جوانی آرمان های مشترکی با هم داشته اند. اما حضور زنی باعث خــ ـیانـت یکی و نابودی آرمان هایشان می شود. در نمایش رولور علی باقری و فربد فرهنگ در سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفته است. لیست عوامل نمایش رولور عبارت است از: مجری طرح: محمد قدس، طراح نور: صبا کسمایی، طراح صدا: عرفان ابراهیمی، طراح لباس: سمانه احمدی‌مطلق، دستیار کارگردان: امیر نجفی، مدیر تولید: هادی شیخ‌الاسلامی، طراح گرافیک: مهدی دوایی، عکاس: ایپک قشقایی و شیوا ابراهیمی، مشاور رسانه‌ای و مدیر روابط‌عمومی: سام بهشتی، مدیر تبلیغات مجازی: امیر قالیچی و تهیه کننده: گروه سوراخ تو دیوار. نمایش نمی تونیم راجع بهش حرف بزنیم یک اثر نامتعارف از گروه تئاتری تجربه گرای سوراخ توی دیوار با نمایش هایی مثل رولور وصدای آهسته برف است و با معرفی یک خانواده عجیب شروع می شود. خانواده ای که سر میز به ظاهر دلپذیر شام نشسته اند. ماکارونی و سالاد را می خورند اما خبری از بشقاب نیست. در خلاصه داستان نمایش نمی تونیم راجع بهش حرف بزنیم آمده : خانواده‌‌ای سر میز شام تلاش می‌کنند تا راجع به خودکشی مهرناز حرف نزنند. آن‌ها گرسنه‌ی دانستن درباره‌ی دردهایی که به او رفته است هستند. نمایشی درباره‌ی درد؛ درباره ی درد مشترکی که نمی توان راجع به آن حرف زد . این نمایش نوشته پیام سعیدی به کارگردانی جابر رمضانی، و با دراماتورژی محمد چرمشیردر سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر هرشب به‌مدت ۶۰ دقیقه روی صحنه می‌رود . بازیگران این نمایش عبارتند از: شیوا ابراهیمی، علی باقری، آتیلا پسیانی، اصغر پیران، نگار جواهریان، ایمان صیادبرهانی، نیکامهر غفاریان و مریم نورمحمدی . همچنین دیگر عوامل اصلی این نمایش را طراح صحنه: مرتضا فربد، طراح لباس: نگار نعمتی، طراح نور: صبا کسمایی، طراح گریم: ماریا حاجیها، طراح پوستر: علی باقری، عکاس: احسان نقابت، مدیر روابط‌عمومی و مشاور رسانه‌ای: عسل عباسیان و تبلیغات مجازی: امیر قالیچی. با علی باقری در باره بازی هایش در این دو نمایش گفت وگویی انجام داده ایم.

آیا بازی در نمایشی ایستا بدون کوچکترین اکت بیرونی خیلی سخت تر از ایفای نقش های متداول رئالیستی است؟
سخت تر است . بازیگری جزو معدود هنرهایی است که شخص هم خلاق است و هم ابزار . در کاری مثل رولور من بازیگر برای ایفای نقشم با ابزار محدودی روبه رو هستم . به دلیل جنس کار نمی توانیم حرکت کنیم و یا اعضا بدنمان را تکان بدهیم. همه ابزاری که می توانیم در بازی از آن استفاده کنیم نگاهمان ، سکوت هایمان ، فراز و فرود بیان مان است و این وضعیت کار دشواری را در بازی برای من رقم زده است . در ضمن کار کردن در چنین شرایط واقعا چالش برانگیز است .

آیا تا به حال چنین نوع بازی را تجربه کرده بودید؟
بله در نمایش های امیر رضا کوهستانی چنین تجربه هایی داشته ام . در نمایش تجربه های اخیر کوهستانی در طول مدت اجرا روی صندلی نشسته بودم و در نمایش نمی تونیم راجع بهش حرف بزنیم به جز یک صحنه ببازیم تقریبا ایستا و روی یک صندلی است . اما اینکه در نمایش در تمام مدت بدون هیچ حرکت و تکانی ایستاده باشم . تا به تجربه نکرده بودم.

بازی در نمایش رولور فقط در ممیک و حالت چهره دو بازیگر خلاصه می شود؟
در کنار نگاه سکوت ها به بازیگر در بازیش کم می کند. من در نمایش یک میزانسن دارم که فقط سرم روبه پایین می رود و در بقیه نمایش روبه روی بازیگر دیگر نگاه می کنم .

دوسه جایی از نمایش پاهایتان لرزش محسوسی دارد. آیا این جزو بازیتان بود؟
خستگی هم ممکن است باعث بروز چنین موقعیتی بشود. البته برخی از مواقع از محدودیت ها برای ارائه بازی بهتر استفاده می کنیم. لرزش ناشی از خستگی را می شود کنترل کرد . یک جاهایی در نمایش این ایجاب را دارد که کنترلش نکنیم و به بازی اضافه اش کنیم . در صحنه ای که اسلحله به طرف من کشیده شد و قرار است کشته شوم . نشان دادن ترس از مرگ با لرزش پا قابل باورتر می شود .

روز اول که قرار شد در رولور بازی کنید . پیشنهاد ندادید نقش محسن بیرونی تر بشود؟
روز اول کارگردان به ما توضیح داد جنس کار این مدلی است و قبولش کردم .

تردید نکردید که بازی نکنید؟
اصلا ، دوست داشتم چنین تجربه ای داشته باشم و با پوریا کاکاوند کار کنم . همیشه دنبال ایفای نقش هایی هستم که من را به چالش بکشاند و چیزی به من اضافه کند .

برای ایفای این نقش ساکن آیا تمرینات بدنی خاصی را دنبال کردید؟
تمرینات متداوال که بیشتر روی آمادگی پاها متمرکز بود انجام دادم و در طول تمرینات هم می ایستادیم تا به شرایط عادت کنیم .

در نمایش هایی از جنس رولور نقش پارتنر روبه رو به چه نحوی است؟
به غیر از صحنه اول نمایش که ما با تماشاگر صحبت می کنیم . در طول مدت نمایش ارتباط بی واسطه ای با بازیگر روبه رویم دارم .

به نظر می رسد علاقه زیادی دارید بیشتر در قالب نقش های غیر متعارف و دشوار ایفای نقش کنید؟
در سال های دورترزمان فعالیتم در گروه تئاتری مهر شیراز تخصص اصلیم بازی در نقش های رئالیستی بود . در سال های بعدتر ایفای نقش هایی متنوع تری به من پیشنهاد شد و بازیشان کردم . با بازی در نمایش عجائب المخلوقات رضا ثروتی نقشی غیر رئالیستی و عجیب و غریبی را بازی کردم . در مقطعی هم رفتم به سمت بازی در نقش های فیزیکال و غیره و بعدتر هم در سینما با مجید برزگر همکاری داشتم.

سینما هم باندازه تئاتر برایتان دارای جذابیت است؟
بله ، بازی در قاب نقره ای هم جذاب است.

اما جنس بازی و فیزیکیتان در سینما اجازه ایفای هر نوع نقشی را نمی دهد؟
اینقدر هم برای بازیگری برای من در این سن و سال اولویت ندارد . در چهل سالگی چیزهای دیگری برایم جذابیت دارد . آلان دوست دارم نقش هایی را بازی کنم که برایم لـ*ـذت بخش باشد .

آیا محسن ضدقهرمان رولور است؟
نکته مهم نمایش رولور این است که مخاطب را در چالشی قرار می دهد که مرز بین قضاوتش در باره شخصیتها را دشوار می کند . آیا محسن به خاطر خیانتش محق است و یا گناهکار و یا حق با رضا است و باید از محسن انتقام بگیرد . من هیچ وقت نقش هایی را که بازی می کنم قضاوت نمی کنم . تلاش می کنم جهانش را درک کنم .

اگر محسن جای رضا بود همین واکنش ها را بروز می داد؟
بعید نبود همین واکنش ها را بروز می داد.

آیا ایفای دو نقش تقریبا همزمان در دو نمایش کار دشواری است؟
کار بسیار دشواری است و انرژی زیادی از من می گیرد و بلافاصله بعد از یک ساعت ایستادن در رولور باید بروم و در نمایش نمی توانیم راجع بهش حرف بزنیم بازی کنم و باید ذهن و روان بسیار آماده ای داشته باشم تا بر خستگی ام غلبه کنم و بازیم درست باشد . شبها بعد از خاتمه دو اجرا موقعی که به خانه می رسم تقریبا از فرط خستگی بیهوش می شوم . اما برایم لـ*ـذت بخش است . در دوران تمرینات دو نمایش که همزمان بود تقریبا روزی ده ساعت درگیر این دو نمایش بودم .

در نمایش نمی توانیم راجع بهش حرف بزنیم هم نقش فربد جای کار بسیاری داشت؟
بله، اوپسر بزرگ خانواده است و در راستای اهداف پدر خودکامه اش و دستورات او حرکت می کند .

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی
 

برخی موضوعات مشابه

بالا