°º¸кยzɠยภº°
کاربر نگاه دانلود
وبسایت نود: نوزدهمین روز از ماه مارچ میلادی، یادآور روزی خاطره انگیز برای طرفداران منچستریونایتد است؛ روزی که کریستیانو رونالدو در غیاب تمامی بزرگان شیاطین سرخ توانست برای نخستین بار بازوبند کاپیتانی این باشگاه را بر بازو ببندد.
11 سال پیش در چنین روزی، نوزدهم مارچ 2008، منچستریونایتد در حضور 75476 تماشاگر ورزشگاه اولدترافورد به مصاف بولتون واندررز رفت. یونایتد که بعد از شکست 2-1 مقابل منچسترسیتی در روز دهم فوریه دیگر در مسابقه ای لیگ برتری در اولدترافورد به میدان نرفته بود، با سه پیروزی متوالی دور از خانه گام به این مسابقه می‌گذاشت و امیدوار بود در بازگشت به خانه بعد از حدودا 40 روز، چهارمین پیروزی متوالی را هم جشن گیرد.
سر آلکس فرگوسن برای این مسابقه توماژ کوژاک را درون دروازه تیمش قرار داد و جان اوشی، نمانیا ویدیچ، جرارد پیکه، اوون هارگریوز، دارن فلچر، آندرسون، نانی، کریستیانو رونالدو، کارلوس توز و لوئیس ساها دیگر نفرات تیم منچستر در این بازی را تشکیل می‌دادند. در سمت مقابل بولتون با هدایت گری مگسون شرایط اسفباری را تجربه می‌کرد و با 4 شکست متوالی گام به این دیدار گذاشته بود.
غیبت گری نویل، رایان گیگز و ریو فردیناند و حضور پل اسکولز روی نیمکت موجب شد تا کریس رونالدو برای اولین بار بازوبند کاپیتانی منچستریونایتد را به بازو ببندد و وظیفه هدایت تیم در زمین را به عهده داشته باشد؛ بازوبندی که برای او خوش یمن بود.
تنها 9 دقیقه بعد از شروع این دیدار رونالدو با یک والی تماشایی دروازه علی الحبسی، دروازه بان عمانی واندررز را فروریخت تا یونایتد قبل از دقیقه 10 از بولتون پیشی بگیرد.
رونالدو و یونایتد برای زدن گل دوم تنها 11 دقیقه صبر کردند. خطای عبدلایه میته روی رونالدو کافی بود تا تماشاگران حاضر در تئاتر رویاها در بیستمین دقیقه شاهد گلزنی رونالدو از روی یک ضربه ایستگاهی باشند. تکلیف مسابقه با همین دو گل معلوم شد و یونایتد با روحیه ای خوب به استقبال دیدار 4 روز بعد با لیورپول رفت.
رونالدو با این دو گل شمار گل های خود در تمامی رقابت های فصل 08-2007 را به عدد 33 رساند تا از رکورد 32 گل جورج بست در فصل 68-1967 پیشی گیرد. رونالدو در پایان رقابت های آن فصل به 42 گل زده رسید (31 گل در لیگ برتر، 3 گل در جام حذفی و 8 گل در لیگ قهرمانان اروپا) که این عدد، تنها 4 گل از رکورد باشگاه (46 گل دنیس لاو در فصل 64-1963) کمتر بود.
این پیروزی منچستر را با 3 امتیاز برتری نسبت به آرسنال، در صدر جدول رقابت ها قرار داد. صدرنشینی که تا پایان فصل حفظ شد و یونایتد در نهایت با کسب 87 امتیاز، 2 امتیاز بیشتر از چلسی و 4 امتیاز بیشتر از آرسنال، برای هفدهمین بار قهرمانی در لیگ را جشن گرفت.
11 سال پیش در چنین روزی، نوزدهم مارچ 2008، منچستریونایتد در حضور 75476 تماشاگر ورزشگاه اولدترافورد به مصاف بولتون واندررز رفت. یونایتد که بعد از شکست 2-1 مقابل منچسترسیتی در روز دهم فوریه دیگر در مسابقه ای لیگ برتری در اولدترافورد به میدان نرفته بود، با سه پیروزی متوالی دور از خانه گام به این مسابقه می‌گذاشت و امیدوار بود در بازگشت به خانه بعد از حدودا 40 روز، چهارمین پیروزی متوالی را هم جشن گیرد.
سر آلکس فرگوسن برای این مسابقه توماژ کوژاک را درون دروازه تیمش قرار داد و جان اوشی، نمانیا ویدیچ، جرارد پیکه، اوون هارگریوز، دارن فلچر، آندرسون، نانی، کریستیانو رونالدو، کارلوس توز و لوئیس ساها دیگر نفرات تیم منچستر در این بازی را تشکیل می‌دادند. در سمت مقابل بولتون با هدایت گری مگسون شرایط اسفباری را تجربه می‌کرد و با 4 شکست متوالی گام به این دیدار گذاشته بود.
غیبت گری نویل، رایان گیگز و ریو فردیناند و حضور پل اسکولز روی نیمکت موجب شد تا کریس رونالدو برای اولین بار بازوبند کاپیتانی منچستریونایتد را به بازو ببندد و وظیفه هدایت تیم در زمین را به عهده داشته باشد؛ بازوبندی که برای او خوش یمن بود.
تنها 9 دقیقه بعد از شروع این دیدار رونالدو با یک والی تماشایی دروازه علی الحبسی، دروازه بان عمانی واندررز را فروریخت تا یونایتد قبل از دقیقه 10 از بولتون پیشی بگیرد.
رونالدو و یونایتد برای زدن گل دوم تنها 11 دقیقه صبر کردند. خطای عبدلایه میته روی رونالدو کافی بود تا تماشاگران حاضر در تئاتر رویاها در بیستمین دقیقه شاهد گلزنی رونالدو از روی یک ضربه ایستگاهی باشند. تکلیف مسابقه با همین دو گل معلوم شد و یونایتد با روحیه ای خوب به استقبال دیدار 4 روز بعد با لیورپول رفت.
رونالدو با این دو گل شمار گل های خود در تمامی رقابت های فصل 08-2007 را به عدد 33 رساند تا از رکورد 32 گل جورج بست در فصل 68-1967 پیشی گیرد. رونالدو در پایان رقابت های آن فصل به 42 گل زده رسید (31 گل در لیگ برتر، 3 گل در جام حذفی و 8 گل در لیگ قهرمانان اروپا) که این عدد، تنها 4 گل از رکورد باشگاه (46 گل دنیس لاو در فصل 64-1963) کمتر بود.
این پیروزی منچستر را با 3 امتیاز برتری نسبت به آرسنال، در صدر جدول رقابت ها قرار داد. صدرنشینی که تا پایان فصل حفظ شد و یونایتد در نهایت با کسب 87 امتیاز، 2 امتیاز بیشتر از چلسی و 4 امتیاز بیشتر از آرسنال، برای هفدهمین بار قهرمانی در لیگ را جشن گرفت.
