Diba
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2015/04/15
- ارسالی ها
- 86,552
- امتیاز واکنش
- 46,640
- امتیاز
- 1,242
اگر از تمامی اهالی صنعت خودرو سوال کنید برترین طراح خودروی تمام دورانها چه کسی است، نامی که از اغلب آنها میشنوید، جیورجتو جیوجیارو است. او مسئول طراحی بیش از 200 خودرو بوده است که به معنی 60 میلیون خودروی در حال حرکت در جادههاست و البته به این عدد باید دهها طراحی مفهومی برای برترین برندهای خودروی جهان را نیز اضافه کرد. در کنار این کارنامه درخشان در حوزه خودرو میتوان به طراحی دوربینهای نیکون، اعضای الکترونیکی برای بونتمپی و حتی یک نوع پاستا هم اشاره کرد.
او در روز 7 آگوست سال 1938 در شهر گارسیو در شمال ایتالیا به دنیا آمد و فعالیت خود را در اواسط دهه 50 در سن 17 سالگی در شرکت فیات آغاز کرد. او در سال 1959 به شرکت برتون پیوست. اولین طراحیهای ماندگار او در حوزه خودرو آلفا گیولیای اسپرینت جی تی مدل 1963 و آلفا کانگورو مدل 1964 بودند. پس مدت کوتاهی فعالیت در شرکت غیا در سال 1965، در نهایت در سال 1968 شرکت طراحی «ایتال دیزاین» را بنیانگذاری کرد.
فهرست طراحیهای فوقالعاده این شرکت آنقدر طولانی است که نمیتوان به همه آنها اشاره کرد اما به عنوان نمونه شاید بتوان به این مدلهای برجسته در تاریخ تولید خودرو اشاره کرد : سوزوکی کاری 1969، مازراتی بورا 1971، آلفا سود 1971، فولکس واگن سیروکو 1974، فولکس واگن گلف 1974، آئودی 80 1978، بی ام دابلیو ام 1 1978، لانسیا دلتا 1979، فیات پاندا 1980، لکسوس جی اس 300 1993 و فیات گراند پونتو 2005. البته به این فهرست میتوان طراحیهای زیبایی مانند دولورین دی ام سی 12 1981 را هم اضافه کرد که در فیلم بازگشت به آینده از آن استفاده شد و یا مدل سوبارو اس وی ایکس 1991 با آن پنجره منحصربفرد هم در این فهرست قرار میگیرد.
طراحیهای مفهومی نیز به همین اندازه مهم و متنوع بودهاند، او کار خود را با طراحیهای مفهومی در اواخر دهه 60 آغاز کرد که از شناخته شدهترین موارد میتوان به این طراحیها اشاره کرد: بیزارینی مانتا 1968، آلفا ایگوآنا 1969، فولکس واگن پورشه تاپیرو 1970، آلفا کایمانو 1971، مازراتی بومرنگ 1972، لوتوس اسپریت 1972 (خودروی فیلم «جاسوسی که من را دوست داشت» از سری جیمز باند) و حتی هیوندا پونی 1974. اما در اواسط دهه 70 نیز او یک سری دیگر از طراحیهای مفهومی موفق را به جهان خودرو معرفی کرد که عبارتند بودند: از آلفا نیویورک تاکسی 1976، لانسیا مگاگاما 1978 و البته مینی ونهایی که برای رنو، میتسوبیشی و کرایسلر طراحی کرد.
اما در کارنامه طراحیهای فوقالعاده وی میتوان به نمونههای آیندهگرایی مانند کاپسولای 1982 و یا ماچیموتوی 1986 اشاره کرد. در سالهای نزدیکتر نیز نمونههایی مانند لوچیولا 1993 و آلفا رومئو بررا 2002 اشاره کرد که بعدها در تولید خودروی بررا از آن الهام گرفته شد. اما جیوجیارو اکنون و در سن 76 سالگی پس از 50 سال فعالیت در عرصه طراحی خود، بازنشستگیاش را از شرکت ایتال دیزاین اعلام کرده است. نشریه «اخبار طراحی خودرو» به همین مناسب مصاحبهای را با وی انجام داده است که در ادامه میخوانیم.
شما متعلق به دورانی هستید که چیزی به نام دوره طراحی خودرو نداشتیم، پس در طراحی خودرو از چه چیزی تاثیر میگرفتید؟
هر فردی چطور به چیزی که هست میرسد؟ من میگویم یک روند تصادفی است، برنامهای وجود ندارد و بصورت تدریجی اتفاق میافتد. من از خانوادهای نقاش آمدهام، دنیای رنگ و شکل. در دبیرستانی تحصیل کردم که تمرکز اصلی آن بر هنر بود و البته هدفم ادامه همان راه در دانشگاه بود. اما در همان زمان احساس کردم باید مستقل شوم و تکیهام را به خانوادهام کم کنم زیرا دوران پس از جنگ جهانی دوم بسیار دشوار بود. به همین ترتیب طراحی فنی را یاد گرفتم.
چه کس دیگری بر انتخاب شغلتان تاثیر گذاشت؟
استاد نقاشی من عموی دانته گیاکوسا (طراح فیات توپولینو و 500) بود و او به من گفت نقاشی شغل راحتی نخواهد بود، مخصوصا که من هم خانواده ثروتمندی نداشتم. او میگفت دنیای صنعت به افراد خلاق نیاز دارد. با کمک او من برای انجام چند کار دعوت شدم و همان کارها باعث شد آقای گیاکوسا من را در سن 17 سالگی در فیات استخدام کند. در مدت سه سال قبل از آن روزها در رشته نقاشی تحصیل میکردم و عصرها طراحی صنعتی میخواندم.
در سن 14 سالگی روزها هنر میخواندید و عصرها طراحی صنعتی؟! حتما از نوجوانان هم رده خود دید بسیار گستردهتری داشتهاید؟
پدرم برایم توضیح داده بود که نقاشی تنها یک طرف خلق هنری بود، نوعی خلق دو بعدی. طراحی یک میز بسیار متفاوت از اجرای آن طراحی و ساخت آن میز است. من در زمینه پورتره خیلی ماهر بودم اما او میخواست من به واقعیات زندگی توجه کنم.
آیا آن زمان مفهوم طراح خودرو به اندازه اکنون الهامبخش بود؟
خیر. وقتی در فیات استخدام شدم همه چیز برایم تازه بود. شروع به طراحی اشکال خودرو بصورت سیاه و سفید کردم اما سپس کسی آمد و رنگ را به آن اضافه کرد و کم کم از من خواسته شد چیزهایی بیشتری مانند چرخ یا کناره یک خودرو را طراحی کنم. تمامی جنبههای فنی طراحی خودرو را یاد گرفتم اما بعد از چهار سال فکر کردم دلم میخواهد دوباره هنرمند شوم.
چه چیزی باعث شد دوباره به سمت خودرو برگردید؟
وقتی در حال آماده شدن برای پیوستن به آکادمی هنر بودم در نمایشگاه خودروی تورین در سال 1959 با نیکو برتون ملاقات کردم. یکی از دوستانم با او کار میکرد و من به او گفتم دلم میخواهد چوب اسکی بخرم و آیا او میتواند چیزی برای طراحی به من بدهد تا با پولش آن چوب اسکیها را بخرم. دوستم هم نمونههایی از طراحیهای من را به برتون نشان داده و من را به او معرفی کرد. وقتی طراح آنها رفت، برتون به من گفت :«این رنگها زیباست اما دلم میخواهد یک خودروی واقعی برایم طراحی کنید» من هم گفتم «قبول. هر کاری بخواهید، من انجام میدهم.»
چطور کار برای برتون را آغاز کردید؟
من یک هفته کار کردم تا طراحیها را آماده کنم. برتون به این ترتیب مهارت من را آزمایش کرد. بدون اینکه من بدانم او با طراحیهای من به شرکت آلفارومئو رفت و وقتی نظر مثبت آنها را جلب کرد به من پیشنهاد کرد در ازای کار برای او 50 درصد پول را دریافت کنم. من گفتم :«اما تا سه ماه دیگر من باید به خدمت سربازی بروم»، که آن زمان اجباری بود، اما او که به یک طراح نیاز داشت. گفت خودم راهی پیدا می کنم.
توانست به قولش عمل کند؟
او کاری کرد که من به پادگانی در نزدیکی تورین بروم و در آنجا طراحی خودرو انجام میدادم. عصرها بهجای تمرین نظامی پرتره فرمانده، همسر سرهنگ و غیره را میکشیدم. وقتی در پادگان بودم آلفا رومئوی گیولیا جی تی را طراحی کردم. پس از آن به تورین برگشتم. در روز دو ساعت به پادگان میرفتم و بعد در دفتر برتون طراحی میکردم. در یکی از روزها به من گفتند نارنجک تمرینی پرتاب کنم، من گفتم بلد نیستم و بدون اینکه بدانم ضامن آن را کشیدم که ناگهان همه فرار کردند و تنها کسی که مانده بود خودم بودم.
چطور با برتون کنار میآمدید؟
قبل از من برتون یک طراح بسیار خلاق به نام فرانکو اسکاگلیون داشت. او یک هنرمند واقعی بود اما وقتی دلش میخواست کار میکرد. یک روز میآمد و یک روز نمیآمد اما من منظمتر بودم و به این ترتیب توانستیم با هم کنار بیاییم.
شما در کنار برتون طراحیهای عالی داشتید اما چند مورد آن واقعا چشمگیر است مثل تستودوی 1963؟
در آن زمان من نمونههای اولیه را میکشیدم که مثل لباس یا کت به مشتریان فروخته میشد. برتون ماشینهای مخصوص در حجم کم برای بازیگران هالیوود و اهالی صنعت تولید میکرد اما خودروی عمومی نداشت. تستودو اولین خودرویی بود که من بدون در نظر داشتن مشتری خاصی طراحی کردم، فقط برای نمایش.
آقای برتون در نمایشگاه خودروی ژنو در سال 1963 با این خودرو رانندگی کرد و من هم یک آلفارومئوی 2600 را میراندم و مکانیکمان هم یک فیات 600 را پشت سر ما میآورد. در راه که بودیم برف گرفت و من خیلی نگران بودم که خودروی آقای برتون لیز بخورد اما خوشبختانه تصادفی در میان نبود و فقط وقتی برگشتیم من و مکانیک مجبور به شستن ماشین شدیم. در آن زمان 24 سال سن داشتم.با این دوران خوش چرا از برتون جدا شدید؟
من در سال 1965 و بعد از ازدواجم از آن شرکت جدا شدم، در آن زمان غیا پیشنهاد یک شغل مدیریتی را با دو برابر حقوق به من کرد و برتون حاضر به پرداخت چنین حقوقی نبود.
چه چیزی باعث شد ایتال دیزاین را بنیانگذاری کنید؟
از کار برای برتون غیا لـ*ـذت بردم و توانستم مازراتی غیبلی 1966 را طراحی کنم که موفقیت آمیز بود. آنها درآمد فوق العادهای از آن بدست آوردند و من فکر کردم چرا من چنین درآمدی نداشته باشم. به همراه آقای مانتووانی که مهندس تولید بود آن شرکت را بنیانگذاری کردیم. میشود کمی درباره روند خلق توضیح دهید؟من هنوز هم از همان روند مبتنی بر مدلهای اصلی ریاضی روی تخته سیاه استفاده میکنم. بعد از آن طراحیهای رنگی را میکشم. این طراحیها نقطه آغازی هستند که بر اساس آنها مدل سه بعدی ساخته میشود. تمامی مراحل در طراحیها تعیین شده است. وقتی تصمیم نهایی روی کاغذ گرفته شد، مدل ساخته میشود.
برخی میگویند دلیل موفقیت طراحیهای قدیمی ایتالیایی آن بود که یک نفر همه کارها را میکرد، آیا شما موافقید؟
باید اینگونه باشد. اکنون افراد زیادی در ایتال دیزاین هستند، اما فولکس واگن میگوید من باید بمانم. شاید چند سال دیگر هم اینجا ماندگار باشم. هرچند سن بازنشستگی فولکس واگن 65 سالگی است! اما تا وقتی من در اینجا باشم، من حرف آخر میزنم. جدا از کار، فعالیت شما در بخشهای دیگر چطور آغاز شد؟
اتفاقی بود. نیکون با من ملاقات کرد و گفت آیا حاضرم دوربین جدید آنها را طراحی کنم. البته من با همه قطعات آشنایی نداشتم اما آنها راهنماییم می کردند. توصیه شما به یک طراح چیست؟
حسن نیت و دانش گسترده درباره همه احتمالات فنی لازم برای واقعی شدن یک رویا را داشته باشید، زیرا هر رویایی باید ممکن باشد.
هر فردی چطور به چیزی که هست میرسد؟ من میگویم یک روند تصادفی است، برنامهای وجود ندارد و بصورت تدریجی اتفاق میافتد. من از خانوادهای نقاش آمدهام، دنیای رنگ و شکل. در دبیرستانی تحصیل کردم که تمرکز اصلی آن بر هنر بود و البته هدفم ادامه همان راه در دانشگاه بود. اما در همان زمان احساس کردم باید مستقل شوم و تکیهام را به خانوادهام کم کنم زیرا دوران پس از جنگ جهانی دوم بسیار دشوار بود. به همین ترتیب طراحی فنی را یاد گرفتم.
چه کس دیگری بر انتخاب شغلتان تاثیر گذاشت؟
استاد نقاشی من عموی دانته گیاکوسا (طراح فیات توپولینو و 500) بود و او به من گفت نقاشی شغل راحتی نخواهد بود، مخصوصا که من هم خانواده ثروتمندی نداشتم. او میگفت دنیای صنعت به افراد خلاق نیاز دارد. با کمک او من برای انجام چند کار دعوت شدم و همان کارها باعث شد آقای گیاکوسا من را در سن 17 سالگی در فیات استخدام کند. در مدت سه سال قبل از آن روزها در رشته نقاشی تحصیل میکردم و عصرها طراحی صنعتی میخواندم.
در سن 14 سالگی روزها هنر میخواندید و عصرها طراحی صنعتی؟! حتما از نوجوانان هم رده خود دید بسیار گستردهتری داشتهاید؟
پدرم برایم توضیح داده بود که نقاشی تنها یک طرف خلق هنری بود، نوعی خلق دو بعدی. طراحی یک میز بسیار متفاوت از اجرای آن طراحی و ساخت آن میز است. من در زمینه پورتره خیلی ماهر بودم اما او میخواست من به واقعیات زندگی توجه کنم.
آیا آن زمان مفهوم طراح خودرو به اندازه اکنون الهامبخش بود؟
خیر. وقتی در فیات استخدام شدم همه چیز برایم تازه بود. شروع به طراحی اشکال خودرو بصورت سیاه و سفید کردم اما سپس کسی آمد و رنگ را به آن اضافه کرد و کم کم از من خواسته شد چیزهایی بیشتری مانند چرخ یا کناره یک خودرو را طراحی کنم. تمامی جنبههای فنی طراحی خودرو را یاد گرفتم اما بعد از چهار سال فکر کردم دلم میخواهد دوباره هنرمند شوم.
وقتی در حال آماده شدن برای پیوستن به آکادمی هنر بودم در نمایشگاه خودروی تورین در سال 1959 با نیکو برتون ملاقات کردم. یکی از دوستانم با او کار میکرد و من به او گفتم دلم میخواهد چوب اسکی بخرم و آیا او میتواند چیزی برای طراحی به من بدهد تا با پولش آن چوب اسکیها را بخرم. دوستم هم نمونههایی از طراحیهای من را به برتون نشان داده و من را به او معرفی کرد. وقتی طراح آنها رفت، برتون به من گفت :«این رنگها زیباست اما دلم میخواهد یک خودروی واقعی برایم طراحی کنید» من هم گفتم «قبول. هر کاری بخواهید، من انجام میدهم.»
چطور کار برای برتون را آغاز کردید؟
من یک هفته کار کردم تا طراحیها را آماده کنم. برتون به این ترتیب مهارت من را آزمایش کرد. بدون اینکه من بدانم او با طراحیهای من به شرکت آلفارومئو رفت و وقتی نظر مثبت آنها را جلب کرد به من پیشنهاد کرد در ازای کار برای او 50 درصد پول را دریافت کنم. من گفتم :«اما تا سه ماه دیگر من باید به خدمت سربازی بروم»، که آن زمان اجباری بود، اما او که به یک طراح نیاز داشت. گفت خودم راهی پیدا می کنم.
او کاری کرد که من به پادگانی در نزدیکی تورین بروم و در آنجا طراحی خودرو انجام میدادم. عصرها بهجای تمرین نظامی پرتره فرمانده، همسر سرهنگ و غیره را میکشیدم. وقتی در پادگان بودم آلفا رومئوی گیولیا جی تی را طراحی کردم. پس از آن به تورین برگشتم. در روز دو ساعت به پادگان میرفتم و بعد در دفتر برتون طراحی میکردم. در یکی از روزها به من گفتند نارنجک تمرینی پرتاب کنم، من گفتم بلد نیستم و بدون اینکه بدانم ضامن آن را کشیدم که ناگهان همه فرار کردند و تنها کسی که مانده بود خودم بودم.
چطور با برتون کنار میآمدید؟
قبل از من برتون یک طراح بسیار خلاق به نام فرانکو اسکاگلیون داشت. او یک هنرمند واقعی بود اما وقتی دلش میخواست کار میکرد. یک روز میآمد و یک روز نمیآمد اما من منظمتر بودم و به این ترتیب توانستیم با هم کنار بیاییم.
شما در کنار برتون طراحیهای عالی داشتید اما چند مورد آن واقعا چشمگیر است مثل تستودوی 1963؟
در آن زمان من نمونههای اولیه را میکشیدم که مثل لباس یا کت به مشتریان فروخته میشد. برتون ماشینهای مخصوص در حجم کم برای بازیگران هالیوود و اهالی صنعت تولید میکرد اما خودروی عمومی نداشت. تستودو اولین خودرویی بود که من بدون در نظر داشتن مشتری خاصی طراحی کردم، فقط برای نمایش.
آقای برتون در نمایشگاه خودروی ژنو در سال 1963 با این خودرو رانندگی کرد و من هم یک آلفارومئوی 2600 را میراندم و مکانیکمان هم یک فیات 600 را پشت سر ما میآورد. در راه که بودیم برف گرفت و من خیلی نگران بودم که خودروی آقای برتون لیز بخورد اما خوشبختانه تصادفی در میان نبود و فقط وقتی برگشتیم من و مکانیک مجبور به شستن ماشین شدیم. در آن زمان 24 سال سن داشتم.با این دوران خوش چرا از برتون جدا شدید؟
من در سال 1965 و بعد از ازدواجم از آن شرکت جدا شدم، در آن زمان غیا پیشنهاد یک شغل مدیریتی را با دو برابر حقوق به من کرد و برتون حاضر به پرداخت چنین حقوقی نبود.
چه چیزی باعث شد ایتال دیزاین را بنیانگذاری کنید؟
از کار برای برتون غیا لـ*ـذت بردم و توانستم مازراتی غیبلی 1966 را طراحی کنم که موفقیت آمیز بود. آنها درآمد فوق العادهای از آن بدست آوردند و من فکر کردم چرا من چنین درآمدی نداشته باشم. به همراه آقای مانتووانی که مهندس تولید بود آن شرکت را بنیانگذاری کردیم. میشود کمی درباره روند خلق توضیح دهید؟من هنوز هم از همان روند مبتنی بر مدلهای اصلی ریاضی روی تخته سیاه استفاده میکنم. بعد از آن طراحیهای رنگی را میکشم. این طراحیها نقطه آغازی هستند که بر اساس آنها مدل سه بعدی ساخته میشود. تمامی مراحل در طراحیها تعیین شده است. وقتی تصمیم نهایی روی کاغذ گرفته شد، مدل ساخته میشود.
برخی میگویند دلیل موفقیت طراحیهای قدیمی ایتالیایی آن بود که یک نفر همه کارها را میکرد، آیا شما موافقید؟
باید اینگونه باشد. اکنون افراد زیادی در ایتال دیزاین هستند، اما فولکس واگن میگوید من باید بمانم. شاید چند سال دیگر هم اینجا ماندگار باشم. هرچند سن بازنشستگی فولکس واگن 65 سالگی است! اما تا وقتی من در اینجا باشم، من حرف آخر میزنم. جدا از کار، فعالیت شما در بخشهای دیگر چطور آغاز شد؟
اتفاقی بود. نیکون با من ملاقات کرد و گفت آیا حاضرم دوربین جدید آنها را طراحی کنم. البته من با همه قطعات آشنایی نداشتم اما آنها راهنماییم می کردند. توصیه شما به یک طراح چیست؟
حسن نیت و دانش گسترده درباره همه احتمالات فنی لازم برای واقعی شدن یک رویا را داشته باشید، زیرا هر رویایی باید ممکن باشد.
