پسماندهاي فضايي
خلاصه مقاله:از سال 1957 زماني که اتحاد جماهير شوروي موفق شد ماهواره اسپوتنيک1 را در مدار قرار دهد، آلودگي فضا به دست بشر آغاز شد. اين آلودگي، عمدتاً مربوط به قطعات رها شده در فضا، انفجارات خواسته يا ناخواسته و محمولههاي غيرقابل استفاده است. سطح فناوري پرتاب ماهوارهها در آغاز عصر فضا و عدم شناخت دقيق مهندسان و متخصصان نسبت به مخاطرات پسماندهاي فضايي، باعث شد كه در سالهاي اوج اين فعاليتها حجم قابل توجهاي پسماند در مدارهاي گوناگون زمين رها شود. چند سالي كه از عصر فضا گذشت
كمكم خطرات ناشي از پسماندهاي فضايي، خود را به اشكال مخاطرهآميزي نشان دادند. در بررسي محمولههايي كه به زمين باز ميگشتند، نشانههايي از برخوردهاي كوچك و بزرگي ديده ميشد كه پارهاي از آنها بسيار خطرناك به نظر ميرسيدند. پس از آغاز راهپيماييهاي فضايي، خطرات ناشي از برخورد پسماندهاي بسيار كوچكي كه ميتوانست به راحتي پوشش نازك و حساس لباس فضانوردان را پاره كند، معضل ديگري بود كه آژانسهاي فضايي را به تحقيق و تفكر بيشتري واداشت. اين موضوع در سال 1991، زماني كه دستكش يكي از فضانوردان شاتل فضايي آتلانتيس هنگام پيادهنوردي فضايي و در اثر برخورد پسماند بسيار كوچكي پاره شد، اهميت ويژهاي يافت.
![m7.jpg](http://www.noojum.com/images/stories/news/maghale/m7.jpg)
كمكم خطرات ناشي از پسماندهاي فضايي، خود را به اشكال مخاطرهآميزي نشان دادند. در بررسي محمولههايي كه به زمين باز ميگشتند، نشانههايي از برخوردهاي كوچك و بزرگي ديده ميشد كه پارهاي از آنها بسيار خطرناك به نظر ميرسيدند. پس از آغاز راهپيماييهاي فضايي، خطرات ناشي از برخورد پسماندهاي بسيار كوچكي كه ميتوانست به راحتي پوشش نازك و حساس لباس فضانوردان را پاره كند، معضل ديگري بود كه آژانسهاي فضايي را به تحقيق و تفكر بيشتري واداشت. اين موضوع در سال 1991، زماني كه دستكش يكي از فضانوردان شاتل فضايي آتلانتيس هنگام پيادهنوردي فضايي و در اثر برخورد پسماند بسيار كوچكي پاره شد، اهميت ويژهاي يافت.