dinaz
کاربر نگاه دانلود
پل معلقی که با علف ساخته می‌شود! در دو طرف یک دره تنگ در کوه‌های آند پرو، یک پل طنابی قدیمی آویزان است که هر سال بهار مردم دور هم جمع می‌شوند و آن را از نو می‌سازند. روستاییان دو طرف رودخانه با هم همکاری می‌کنند و طناب ضخیمی می‌سازند که بیش از ۳۰ متر طول و به اندازه ران انسان ضخامت دارد. بالاخره بعد از سه روز کار، دعا و جشن پل جدید بافته می‌شود.
پنج قرن است که این پل دائما ساخته و بازسازی می‌شود. این پل صد‌ها سال تنها راه ارتباطی روستاییان دو طرف رودخانه در این منطقه بوده و تنها یکی از پل‌های معلقی است که در زمان امپراطوری اینکا ساخته شده است.
استعمارگران اسپانیایی که امپراتوری اینکا را در قرن شانزدهم سرنگون کردند، تحت تاثیر شاهکار مهندسی این پل‌های معلق قرار گرفتند که روی رود‌های عریض ساخته می‌شد. اما طی سال‌ها، برخی از این پل‌ها تخریب شدند یا از بین رفتند.
بعدها پل فلزی جدیدی برای عبور خودرو‌ها از روی رودخانه ساخته شد،اما مردم محلی همچنان از پل طنابی قدیمی استفاده می‌کردند. روش ساخت پل نسل به نسل بین مردم بومی منتقل شده و در این سال‌ها فقط کمی تغییر کرده است. این فرآیند با جمع کردن علف‌های بلندی شروع می‌شود که به شکل طناب و کابل‌های محکم به هم بافته شده و بعد روستاییان برای کشیدن طناب‌ها و آماده کردن آنها برای نصب جمع می‌شوند. این کابل‌ها به پایه‌های سنگی محکم و تنومند بسته شده و سازندگان مجرب پل شروع به ساخت آن از کناره‌ها به وسط پل می‌کنند و وقتی در مرکز پل به هم می‌رسند، پل کامل می‌شود. قبلا هر سه سال یک بار این پل ساخته می‌شد، اما به دلیل افزایش رفت و آمد و گردشگری اکنون هر سال ساخته می‌شود.
شب قبل از شروع مراسم ساخت پل
این علف‌ها قبل از اینکه به شکل طناب بافته شوند، در آب خیس می‌شوند. هرخانواده شرکت کننده باید حدود ۴ متر طناب ببافد.
زنان با لباس‌های شاد و رنگارنگ بالای دره طناب می‌بافند
شرکت کنندگان با همکاری هم طناب‌های کوچکتر را می‌کشند و می‌تابند تا آنها را به هم بچسبانند و به شکل کابل‌های ضخیم درآورند.
پل قدیمی به آب انداخته می‌شود.
خوکچه هندی برای ناهار بالای دره آماده می‌شود.
یک نفر در مراسم برگ کاکائو پخش می‌کند. برگ‌های کاکائو نقش مهمی در میان این مردم دارند به خصوص در مراسم نوسازی پل.
مردان روی صخره و زیر پایه‌های پل جدید می‌نشینند.
رول‌های شاخه که با طناب به هم بافته می‌شونتد برای کف پل استفاده می‌شود.
مهندسان کف و اطراف پل را به هم وصل می‌کنند، مرحله نهایی فرآیند ساخت پل
پنج قرن است که این پل دائما ساخته و بازسازی می‌شود. این پل صد‌ها سال تنها راه ارتباطی روستاییان دو طرف رودخانه در این منطقه بوده و تنها یکی از پل‌های معلقی است که در زمان امپراطوری اینکا ساخته شده است.
استعمارگران اسپانیایی که امپراتوری اینکا را در قرن شانزدهم سرنگون کردند، تحت تاثیر شاهکار مهندسی این پل‌های معلق قرار گرفتند که روی رود‌های عریض ساخته می‌شد. اما طی سال‌ها، برخی از این پل‌ها تخریب شدند یا از بین رفتند.
بعدها پل فلزی جدیدی برای عبور خودرو‌ها از روی رودخانه ساخته شد،اما مردم محلی همچنان از پل طنابی قدیمی استفاده می‌کردند. روش ساخت پل نسل به نسل بین مردم بومی منتقل شده و در این سال‌ها فقط کمی تغییر کرده است. این فرآیند با جمع کردن علف‌های بلندی شروع می‌شود که به شکل طناب و کابل‌های محکم به هم بافته شده و بعد روستاییان برای کشیدن طناب‌ها و آماده کردن آنها برای نصب جمع می‌شوند. این کابل‌ها به پایه‌های سنگی محکم و تنومند بسته شده و سازندگان مجرب پل شروع به ساخت آن از کناره‌ها به وسط پل می‌کنند و وقتی در مرکز پل به هم می‌رسند، پل کامل می‌شود. قبلا هر سه سال یک بار این پل ساخته می‌شد، اما به دلیل افزایش رفت و آمد و گردشگری اکنون هر سال ساخته می‌شود.
شب قبل از شروع مراسم ساخت پل
این علف‌ها قبل از اینکه به شکل طناب بافته شوند، در آب خیس می‌شوند. هرخانواده شرکت کننده باید حدود ۴ متر طناب ببافد.
زنان با لباس‌های شاد و رنگارنگ بالای دره طناب می‌بافند
شرکت کنندگان با همکاری هم طناب‌های کوچکتر را می‌کشند و می‌تابند تا آنها را به هم بچسبانند و به شکل کابل‌های ضخیم درآورند.
پل قدیمی به آب انداخته می‌شود.
خوکچه هندی برای ناهار بالای دره آماده می‌شود.
یک نفر در مراسم برگ کاکائو پخش می‌کند. برگ‌های کاکائو نقش مهمی در میان این مردم دارند به خصوص در مراسم نوسازی پل.
مردان روی صخره و زیر پایه‌های پل جدید می‌نشینند.
رول‌های شاخه که با طناب به هم بافته می‌شونتد برای کف پل استفاده می‌شود.
مهندسان کف و اطراف پل را به هم وصل می‌کنند، مرحله نهایی فرآیند ساخت پل
