baten kaitos
کاربر نگاه دانلود
این تصویر دنباله‌ی درخشانی از مواد تشکیل دهنده‌ی ستاره‌ای است که توسط یک سیاه‌چاله‌ی کلان‌جرم در فروزش ازهم گسیختگی ِ کشندی (tidal disruption flare) بلعیده شده است.
سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم، با جاذبه‌ی گرانشی عظیم‌شان، به طور شناخته‌شده‌ای در پاک کردن محیط پیرامون نزدیک به خود قوی هستند. آن‌ها اشیاء نزدیک را می‌بلعند. زمانی که یک ستاره از درون فاصله‌ی مشخصی از یک سیاه‌چاله می‌گذرد، هم‌زمان با آن که توسط سیاه‌چاله بلعیده می‌شود، مواد تشکیل دهنده‌ی ستاره کش می‌آید و فشرده می‌شود، یا مانند اسپاگتی رشته‌ای می‌شود.
سیاه‌چاله که ستاره را منهدم می‌کند مقدار زیادی انرژی آزاد می‌کند، ستاره‌شناسان رویدادی که در آن سیاه‌چاله‌ی کلان‌جرم ستاره را می‌بلعد را «از هم گسیختگی ِ کشندی ستاره‌ای» (stellar tidal disruption) می‌نامند، و درخشش محیط پیرامون در این رویداد را فروزش (flare) می‌نامند.
در سال‌های اخیر حدود ده‌ها مورد از چنین فروزش‌هایی کشف شده است، اما هنوز به خوبی فهمیده نشده‌اند.
اکنون ستاره‌شناسان بینش جدیدی به فروزش‌های از هم گسیختگی ِ کشندی دارند که این آگاهی را باید قدردان داده گرفتن از کاوش‌گر پیمایشی عریض-میدان ِ فروسرخ (WISE) ناسا باشند.
دو مطالعه‌ی جدید با بررسی این که چطور غبار پیرامون سیاه‌چاله نورشان را جذب و بازگسیل می‌کنند (مانند پژواک صدا)، فروزش ِ از هم گسیختگی ِ کشندی را توصیف می‌کند.
این رهیافت این فرصت را برای دانشمندان فراهم کرد که انرژی فروزش ناشی از رویدادهای از هم گسیختگی کشندی ستاره‌ای را خیلی دقیق‌تر از قبل اندازه‌گیری کنند.
فروزش‌ها از سیاه‌چاله‌هایی که ستاره‌ها را می‌بلعند، شامل تابش‌های رادیویی انرژی بالا هستند، از جمله تابش پرتو ایکس و فرابنفش. چنین فروزش‌هایی هر غباری را که اطراف سیاه‌چاله قرار دارد منهدم می‌کند. اما غبار می‌تواند در فاصله‌ی مشخصی از سیاه‌چاله باقی بماند، زیرا تابش فروزش‌ها که به آن‌ها می‌رسد به قدر کافی شدید نیست.
سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم، با جاذبه‌ی گرانشی عظیم‌شان، به طور شناخته‌شده‌ای در پاک کردن محیط پیرامون نزدیک به خود قوی هستند. آن‌ها اشیاء نزدیک را می‌بلعند. زمانی که یک ستاره از درون فاصله‌ی مشخصی از یک سیاه‌چاله می‌گذرد، هم‌زمان با آن که توسط سیاه‌چاله بلعیده می‌شود، مواد تشکیل دهنده‌ی ستاره کش می‌آید و فشرده می‌شود، یا مانند اسپاگتی رشته‌ای می‌شود.
سیاه‌چاله که ستاره را منهدم می‌کند مقدار زیادی انرژی آزاد می‌کند، ستاره‌شناسان رویدادی که در آن سیاه‌چاله‌ی کلان‌جرم ستاره را می‌بلعد را «از هم گسیختگی ِ کشندی ستاره‌ای» (stellar tidal disruption) می‌نامند، و درخشش محیط پیرامون در این رویداد را فروزش (flare) می‌نامند.
در سال‌های اخیر حدود ده‌ها مورد از چنین فروزش‌هایی کشف شده است، اما هنوز به خوبی فهمیده نشده‌اند.
اکنون ستاره‌شناسان بینش جدیدی به فروزش‌های از هم گسیختگی ِ کشندی دارند که این آگاهی را باید قدردان داده گرفتن از کاوش‌گر پیمایشی عریض-میدان ِ فروسرخ (WISE) ناسا باشند.
دو مطالعه‌ی جدید با بررسی این که چطور غبار پیرامون سیاه‌چاله نورشان را جذب و بازگسیل می‌کنند (مانند پژواک صدا)، فروزش ِ از هم گسیختگی ِ کشندی را توصیف می‌کند.
این رهیافت این فرصت را برای دانشمندان فراهم کرد که انرژی فروزش ناشی از رویدادهای از هم گسیختگی کشندی ستاره‌ای را خیلی دقیق‌تر از قبل اندازه‌گیری کنند.
فروزش‌ها از سیاه‌چاله‌هایی که ستاره‌ها را می‌بلعند، شامل تابش‌های رادیویی انرژی بالا هستند، از جمله تابش پرتو ایکس و فرابنفش. چنین فروزش‌هایی هر غباری را که اطراف سیاه‌چاله قرار دارد منهدم می‌کند. اما غبار می‌تواند در فاصله‌ی مشخصی از سیاه‌چاله باقی بماند، زیرا تابش فروزش‌ها که به آن‌ها می‌رسد به قدر کافی شدید نیست.
