مدتهاست که تیم ملی به آخرین در نجات برای بازیکنانی تبدیل شده که دیگر دوست و رفیقی ندارند یا زیر هجمه سنگین فشارهای رسانه ای قرار گرفته اند یا از بخت بد، تیمی برای بازی کردن نصیبشان نشده.
به گزارش "ورزش سه"، گلسازی مهدی طارمی برای تیم ملی در بازی مقابل روسیه، فرصت مناسبی بود تا فشارهای این یک ماه جهنمی اخیر را برای ساعاتی فراموش کند. طارمی که بعد از مشخص شدن محرومیتش بر سر پرونده «طارمی گیت»، زیر فشار سنگین رسانه ها و افکار عمومی قرار داشت در این مدت، کمتر از جایی مورد حمایت قرار گرفت و کمتر لبخندی را دید.
طارمی در طول این مدت کمتر مورد حمایت قرار گرفت و بیشتر با انتقادات درستی مواجه شد که از بابت محرومیت او و همچنین فشارهای مالی ایجاد شده به باشگاه، ناراضی بودند.
با این همه کارلوس کی روش، تقریبا تنها آدمی بود که در مصاحبه هایش از طارمی انتقاد نکرد. باز هم او را به تیم ملی دعوت نمود و در بازی ویترینی مثل روسیه او را در ترکیب اصلی قرار داد.
او همین حمایت را در مورد حسین کنعانی زادگان و همچنین علیرضا حقیقی نیز انجام داد و وقتی کمتر کسی به آنها باور داشت، به تیم ملی دعوتشان کرد. رامین رضاییان و سعید عزت الهی نیز در اوقاتی به تیم ملی دعوت شدند که یا تیم نداشتند یا زیر فشار بودند.
حمایت او از علی کریمی، بازیکن سپاهان که در دینامو زاگرب بازی نمی کرد و دعوتش به تیم ملی را هم از یاد نبریم.
بحث صرفا دعوت کردن یک بازیکن نیست. بحث این است که بازیکن ها در فوتبال حرفه ای، چه به دلیل اشتباهات خودشان و چه به دلایلی که گاهی از اختیار خودشان خارج است، با روی تلخ فوتبال هم مواجه می شوند. کارلوس کی روش در این روزها از راه می رسد. در روزهای قحط الرجال و قحط الرفیق.
بیخود نیست بازیکنان تیم ملی کی روش را تا این اندازه دوست دارند. او رفیق روزهایی است که رفقا کمیابند.
به گزارش "ورزش سه"، گلسازی مهدی طارمی برای تیم ملی در بازی مقابل روسیه، فرصت مناسبی بود تا فشارهای این یک ماه جهنمی اخیر را برای ساعاتی فراموش کند. طارمی که بعد از مشخص شدن محرومیتش بر سر پرونده «طارمی گیت»، زیر فشار سنگین رسانه ها و افکار عمومی قرار داشت در این مدت، کمتر از جایی مورد حمایت قرار گرفت و کمتر لبخندی را دید.
طارمی در طول این مدت کمتر مورد حمایت قرار گرفت و بیشتر با انتقادات درستی مواجه شد که از بابت محرومیت او و همچنین فشارهای مالی ایجاد شده به باشگاه، ناراضی بودند.
با این همه کارلوس کی روش، تقریبا تنها آدمی بود که در مصاحبه هایش از طارمی انتقاد نکرد. باز هم او را به تیم ملی دعوت نمود و در بازی ویترینی مثل روسیه او را در ترکیب اصلی قرار داد.
او همین حمایت را در مورد حسین کنعانی زادگان و همچنین علیرضا حقیقی نیز انجام داد و وقتی کمتر کسی به آنها باور داشت، به تیم ملی دعوتشان کرد. رامین رضاییان و سعید عزت الهی نیز در اوقاتی به تیم ملی دعوت شدند که یا تیم نداشتند یا زیر فشار بودند.
حمایت او از علی کریمی، بازیکن سپاهان که در دینامو زاگرب بازی نمی کرد و دعوتش به تیم ملی را هم از یاد نبریم.
بحث صرفا دعوت کردن یک بازیکن نیست. بحث این است که بازیکن ها در فوتبال حرفه ای، چه به دلیل اشتباهات خودشان و چه به دلایلی که گاهی از اختیار خودشان خارج است، با روی تلخ فوتبال هم مواجه می شوند. کارلوس کی روش در این روزها از راه می رسد. در روزهای قحط الرجال و قحط الرفیق.
بیخود نیست بازیکنان تیم ملی کی روش را تا این اندازه دوست دارند. او رفیق روزهایی است که رفقا کمیابند.
