- عضویت
- 2016/07/02
- ارسالی ها
- 324
- امتیاز واکنش
- 329
- امتیاز
- 231
امروزه داشتن پوشش وایفای در سرتاسر خانه یا اداره بسیار اهمیت دارد و یک روتر ساده قادر به گسترش محدوده وایفای در سرتاسر خانه نیست. برای داشتن پوشش سرتاسری چندین راهحل وجود دارد که هرکدام با توجه به نیاز و امکانات کاربر، ساختار و عملکردی متفاوت دارند.
حالا که وایفای در حال تبدیل به یک بخش جداییناپذیر از تمام وسایل جدید الکترونیکی مصرفی است، این موضوع بیشتر از همیشه قابل اهمیت است که به یک شبکه بیسیم قابل استفاده در تمام اداره یا خانه و حتی حیاط خود متصل باشیم.
متاسفانه یک مدل ساده و معمولی ISP که در حال ارائه سیگنال به صورت all in one ، مودم+روتر+ دروازه وایرلس برای وبسایت شما است، هنگام رویارویی با دنیای واقعی چالشهای ارائه سرویس یا پخش شدن نامنظم و خانهها و آپارتمانها به راحتی در هم میشکند. این قضیه برای آپارتمانهایی با سیمهای بسیار بر روی دیوارها، آهنهای نبشی و دیوارهای گچی، سیستمهای گرمایشی فلزی یا زیرساختهای تهویه هوا در سقف یا کف، به شدت صادق است. خبر خوب این است که راه های مختلفی برای حل این مشکل، با هزینهها و پیچیدگیهای مختلف وجود دارد. در اینجا به بررسی گزینههای موجود و ارائه چندین راه که ممکن است برای شما بهترین باشد، میپردازیم.
توسعه دهندگان محدوده وایفای: ارزان و آسان؛ ولی شما همانقدر دریافت میکنید که پرداختهاید:
سادهترین راه برای گسترش شبکه وایفای اضافه کردن یک یا چندین دستگاه توسعه دهنده محدوده وایفای است. این دستگاه کوچک به یک پریز برق متصل شده و میتواندبرای تکرار سیگنال منبع وایفای کنونی شما مورد استفاده قرار گیرد. در صورتی که شما به پهنای باند بیشتری احتیاج ندارید و نمیخواهید هزینه و زمان زیادی را صرف کرده یا حوصله سروکله زدن با دستگاههای سیمی را ندارید، این دستگاهها راهحلی فوقالعاده هستند.
برای شبکههای قدیمیتر یا کندتر به ویژه آن دسته که محدودیت سرعت پهنای باند از سوی ISP دارند، یک یا دو گسترش دهنده بی سیم میتواند مناسب باشد. به هر حال اگر پهنای باندی با سرعت بیش از ۵۰ مگابایت بر ثانیه را دارید، شما قادر به استفاده کامل از پهنای باند خود با یک گسترش دهنده نیستید (بسیاری از گسترشدهندگان پهنای باند دارای ماکسیمم درجه پهنای باند بسیار بالایی هستند، اما در تستهای واقعی عملکرد آنها به طور قابل ملاحظه ای کمتر است). استفاده ازاین دستگاهها برای پر کردن حفرههای خالی از پوشش به عنوان یک راهحل بلند مدت قابل استفاده است.
گزینه نقطه دسترسی وایفای با سیمپیچی پیچیده:
اغلب اوقات بهترین راه برای داشتن شبکههایی با عملکرد بالا در سرتاسر یک خانه یا اداره، گسترش نقاط دسترسی وایرلس در سرتاسر محل مورد نظر است. بسته به نیاز و بودجه شما، نقاط دسترسی میتوانند از روترهای قدیمی یا دستگاههای مورد استفاده ارزان قیمت تا شبکههای به خوبی سازمان یافته و با هدف ساخته شده برای نقاط دسترسی باشد. اکنون به بررسی نقاط مثبت و منفی هر یک از این گزینه ها میپردازیم.
استفاده از روترها به عنوان نقاط دسترسی:
بسیاری از ما روترهای قدیمی بیاستفاده در اطراف خود داریم. اکثر این روترها میتوانند با اتصال به روتر اصلی از طریق کابل LAN به عنوان یک نقطه دسترسی عمل کنند. بعضی از روترها، مانند روتر فرودگاه اپل، یک حالت پل داخلی دارد، و شما میتوانید با اتصال یک روتر به عنوان نقطه دسترسی از راه پورت WAN به روتر اصلی اپل این کار را انجام دهید.
استفاده دوباره از روترها روش بسیار با ارزشی است در حالی که نقاط دسترسی مستقل بسیار گرانتر از این روترهای مورد استفاده است. خرید چندین روتر برای گسترش پوشش وایفای روشی بسیار ارزان به شما میرود. به هر حال، اکنون چندین گزینه نقاط دسترسی با قیمت معقول وجود دارد. بنابراین در غیر این صورت که شما روتری برای استفاده مجدد نداشته باشید، احتمالا خرید یک روتر برای کامل کردن پوششدهی وایفای، روشی پر هزینه نخواهد بود.
یکی دیگر از فواید استفاده از روترها به عنوان نقاط دسترسی این است که معمولا روترها دارای چندین پورت LAN هستند و این اجازه را به ما میدهد که دو برابر هاب داشته باشیم. نقاط دسترسی اختصاصی معمولا فقط دارای یک تک پورت اترنت هستند پس اگر میخواهیم که یک دستگاه سیمی را به نقطه مرکزی وایفای اتصال دهیم، به یک هاب مستقل نیاز خواهیم داشت.
استفاده از پاورلاین برای اتصال اترنت به نقطه دسترسی:
معمولا شما نیاز به قرار دادن یک نقطه دسترسی در محلی دارید که اترنت سیمی ندارید. محصولات متنوعی وجود دارند که میتوانند اترنت را به واسطه سیم کشی برق موجود خانه شما تامین کنند، تکنولوژیای که پاورلاین نام دارد. پاورلاین معمولا به صورت ۲ عددی موجود اس ، یکی برای نقطه پایانی ارسال و دیگری برای نقطه پایانی دریافت. این محصول توسط اغلب فروشندگان شبکه از جمله Netgear ، Linksys، و TP-Link به فروش می رسد.
ا استفاده از چندین محصول پاورلاین می توان به این نتیجه رسید که در اکثر قسمت ها این فناوری نسبتا خوب عمل میکند البته دو مورد را باید به خاطر داشته باشید؛ اول اینکه اگر شما یک سیستم الکتریکی پیچیده دارید باید مطمئن شوید که دستگاههای فرستنده و دریافتکننده شما در یک قسمت سرویس دهی قرار دارند، همچنین نباید توسط اجزا دیگر از هم جدا شده باشند.
این قطعات همچنین نمیتوانند به طور معمول به خط برق متصل شوند، بعضی از آنها دارای یک سوکت عبوری هستند و این سبب میشود که آنها یک سوکت را اشغال نکنند اما بسیاری از آنها این گزینه را ندارند. زیرا زمانی که شما یک نقطه دسترسی را به برق وصل میکنید دچار کمبود پریز خواهید شد و علاوه بر آن گاهی ممکن است که باعث قطع اتصال شوند و نیاز باشد که آنها را ریست کنید.این قطع و وصل مجدد آنها به پریز کار سادهای است ولی اگر در مکانهایی باشند که دسترسی به آن سخت باشد، یا اگر شما به دنبال یک دستگاه بدون مراقبت بودهاید، این روش برای شما ایدهآل نخواهد بود.نکته مثبت این است که آداپتور پاورلاین زمانی که به یک نقطه دسترسی مناسب متصل باشد، عملکرد بهتری را نسبت به یک توسعه دهنده محدوده وایفای ساده ارائه میدهد.
ولی همانند توسعه دهندگان محدوده، این دستگاهها به طور واقعی برای عملکرد مورد نیاز اندازه گیری نشدهاند. به عنوان مثال سریعترین مدلی که توسط وبسایت PCMag.com مورد تست قرار گرفت،D-Link Powerline AV2 2000 بود که بالاتر از گیگابایت ارزیابی شد در حالی که محک آن ۹۰ مگابایت بر ثانیه بود.
نقاط دسترسی شبکه شده(مش):
اگر شما به سرمایهگذاری در زمان و پول خود مایل هستید، و یک سیم کشی اترنت در سرتاسر خانه یا اداره خود دارید، بنابراین یک شبکه (مش) راه حل دسترسی شما است. راه حل مش میتواند از یک محل واحد اداره شود و بهترین گزینه برای مدیریت بهینه کانال برای جلوگیری از تداخل بین واحدها باشد.
تا همین اواخر راه حل مش یک روش گرانقیمت و نیرنگ آمیز از سوی تهیه کنندگان این روش بود. زیرا به طور سنتی به سرمایهگذاران بزرگتر فروخته میشد. اما در حال حاضر کاربران آگاه میتوانند بهترین محصولات را با بهترین کارآیی و قیمت تهیه کنند مانند Ubiquti’s Unifi wired Access Points.