به گزارش گروه سلامت ممتازنیوز به نقل از خبرگزاری دانا، آیا شما هم جزو آن دسته از میانسالان هستید که هنوز به چیزبرگر علاقهمندند؟ اگر این چنین است، شاید خواندن این خبر چندان خوشایند شما نباشد: بر اساس نتایج تحقیقی جدید که در نشریه متابولیسم سلولی منتشر شده، افراد میانسالی که به خوردن چیزبرگر علاقمندند، نسبت به کسانی که به رژیم کم پروتئین علاقه دارند، با احتمال بیشتری به سرطان مبتلا میشوند.
البته هنوز کورسوی امید وجود دارد، چون همه محققان با یافتههای این تحقیق موافق نیستند.
مورگان لوین از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در لسآنجلس و همکارانش نتایج یک پیمایش رژیمی در مورد بیش از ۳۶۰۰ نفر با سن بیش از ۵۰ سال را بررسی کردند. افرادی که در موقع تحقیق ۵۰ تا ۶۵ سال داشتند و رژیم غذایی پر پروتئینی را دنبال میکردند (در چنینی رژیمی، بیشتر از ۲۵ درصد کل کالری بدن از پروتئین تامین میشود) نسبت به کسانی که تنها ۱۰ درصد کالری آنها از پروتئین تامین میشود، ۷۵ درصد بیشتر احتمال دارد که در ۱۸ سال آینده بمیرند.
این بدان معنی است که کسانی که از رژیمهای پر پروتئین پیروی میکنند، ۴ برابر بیشتر از افرادی که رژیم غذایی کم پروتئین دارند به سرطان دچار میشوند. تحلیل های آماری نشان دادهاند که این یافتهها تنها برای رژیمهای پروتئینی حیوانی صادق هستند. به عبارت دیگر، این نتایج خطرناک مربوط به پروتئین گوشتی و لبنیات است و نه حبوبات.
در پژوهش دیگری که پس از این تحقیق روی موشها انجام شد، اعضای گروه دریافتند میزان ابتلا به سرطان در حیواناتی که رژیم کم پروتئین داشتند، کمتر از موشهایی بود که رژیم پر پروتئین داشتند. و موشهایی که رژیم کم پروتئین داشتند و مبتلا به سرطان شده بودند، رشد تومور در آنها کمتر از گروه دیگر بود.
تحقیقی پر از عیب و ایراد
تیم کی، همهگیر شناس سرطان از دانشگاه آکسفورد میگوید این پیمایش رژیمی آن قدر کوچک است که نمیتوان هیچ نتیجهای را از آن استخراج کرد.
کاترین کولین، متخصص تغذیهای در بیمارستان سنت جورج لندن، نتایج تحقیق در موشها را زیر سوال نمیبرد اما میگوید که وقتی محققان خواستند این یافتهها را برای انسانها به کار ببرند، خیلی از چیزها را نادیده گرفتهاند. علاوه بر آن، این نتایج تنها از یک تحقیق استنتاج شده که در آن افراد به طور داوطلبانه چیزهایی را که در ۲۴ ساعت گذشته خوردهاند، گزارش میکنند. او میگوید که «به عنوان یک متخصص تغذیه این نگران کننده است. اشکالات زیادی در این جمع آوری دادهها دیده میشود. پیش فرض تحقیق این است که رژیم غذایی افراد در طول ۱۸ سال تغییر نمیکند».
والتر لونگو نویسنده دیگر مقاله این تحقیق، که او نیز در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی کار میکند چنین پاسخ میدهد که شرکت کنندگان گفتند که دوره ۲۴ ساعته معرف رژیم غذایی آنها است. او میافزاید: «بسیاری از افراد رژیم غذایی خود را چندان تغییر نمیدهند».
سازمانهای بهداشتی مختلف مصرف مقادیر متفاوتی از پروتئین را توصیه میکنند. به گفته لونگو، افراد میانسال باید کمترین حد مقادیر سفارش شده توسط این سازمان ها را مصرف کنند.
چنین پاسخی اما برای کولین قانع کننده نیست. او میگوید: «لازم نیست هیچ کار متفاوتی انجام دهیم، و لازم هم نیست نگران باشیم».
