O_Q
کاربر نگاه دانلود
کاخ کرملین قلب مسکو
ارگ کرملین مسکو (روسی: Московский Кремль) یک قلعه تاریخی است که به صورت مجتمع در قلب شهر مسکو ساخته شده و (از جنوب) بر رودخانه مسکوا، (از شرق) بر میدان سرخ و (از غرب) به باغ الکساندر مشرف است. بنای این کاخ در سال ۱۴۸۷ به پایان رسید و شامل تعدادی کاخ و کلیسا است. نام مشهور این کاخ کرملین است (که به زبان روسی به معنای دژ است). این کاخ از چهار قصر، چهار کلیسا و دیوار کرملین به همراهی برج‌های کرملین تشکیل شده است. از این کاخ به منظور اسکان رئیس‌جمهور روسیه استفاده می‌شود.
کرملین مثلث‌شکل، با جهت شمالی دارای ضلعهایی به طول ۷۵۰ متر است. کرملین را واقعا میتوان از هر نظر، سمبلیک، تاریخی، و استراتژیکی قلب مسکو نامید. بزرگترین کلیسای کرملین مسکو، کلیسای جامع اوسپنسکی است که طی سالهای ۱۴۷۵ تا ۱۴۷۹ ساخته شده و تزارها در آن‌جا تاج‌گذاری می‌کردند. ابتدا دیوار آجری کرملین در کنار رودخانه مسکو بنا شد، زیرا تاتارها اغلب از آن‌جا حمله می‌کردند.
تمام عملیات ساختمانی ۱۰ سال به طول انجامید. کرملین جدید را روی کرملین قدیم که از سنگ سفید بود بنا کردند. دیوارهای قبلی را در حد امکان باقی گذاشتند، فقط دور آن‌ها را دیوارهای آجری کشیده و آن‌ها را بلندتر، ضخیمتر و محکمتر کردند. کاخ بزرگ کرملین در سال ۱۸۴۹ شکل کنونی را کسب کرد. کاخ جدید به طول ۱۲۵ متر بود و دارای ۷۰۰ اتاق از جمله آپارتمانهای شخصی خانواده شخص اول کشور بود.
در سال ۱۹۶۱ عمارت جدیدی به کرملین اضافه شد؛ کاخ کنگرهها. از کاخ کنگرهها برای اهداف گوناگون استفاده میکنند؛ برای اجرای نمایشهای تئاتری و جشنهای عمومی. سالن بزرگ آن برای ۶ هزار نفر در نظر گرفته شده است. وسایل صوتی برای ترجمه بیش از ۲۹ زبان در این کاخ نصب شدهاند. بالشوی تئاتر و اپرا روی صحنه کاخ کنگرهها به نمایش گذاشته می‌شود.
این کاخ دارای ۸۰۰ اتاق جداگانه از جمله سالنها، رختکن، راهرو و اتاقهای اختصاصی برای اعضای شخص اول مملکت، اتاق مطبوعات و اتاقهایی برای خدمه فنی است. برای ساخت این کاخ فقط ۱۶ ماه وقت صرف شد و جایزه لنین به طراحان و معماران آن تعلق گرفت.
از دیروز تا امروز کاخ کرملین
از هزاره دوم قبل از میلاد، این محل پیوسته محل اسکان مردمان بوده و اصلیت آن از ویاتیچ ساختار دارای استحکامات بوده که بر روی تپه کرملین (تپه بروویتسکی) جایی که رودخانه نگلین نایا به رودخانه مسکوا می‌پیوندد، ساخته شده است. در اوایل سده یازدهم، اسلاوها بخش جنوب-غرب تپه را به تصرف خود در آوردند. این اقدام به منظور گواهی نمودن و صحه‌گذاری بر پایتخت از دهه ۱۰۹۰ انجام شد. باستان‌شناسان شوروی در حفاری‌های خود در منطقه آن را از زیر زمین خارج نمودند.
تا قرن چهاردهم این ناحیه به عنوان گراد مسکو شناخته می‌شد. استعمال کلمه «کرملین» برای اولین بار در سال ۱۳۳۱ ثبت گردیده و ریشه لغوی آن نیز مورد مناقشه است. در سال ۱۱۵۶، «گراد» توسط پرنس یوری دولگروکی گسترش یافت ولی در سال ۱۲۳۷ توسط مغولان نابود شد. بازسازی مجدد این شهر به سال ۱۳۳۹ و با چوب بلوط انجام شد.
مسند دوک‌های کبیر
اولین بناهای سنگی ثبت شده در کرملین به دستور ایوان کالیتا در اواخر دهه ۱۳۲۰ و اوایل دهه ۱۳۳۰ پس از آن‌که پیتر، پایتخت راگ مسند حکومت خود را از کیف به مسکو منتقل نمود، ساخته شدند. پایتخت جدید منسوب به کلیسا در عین حال نیازمند ساخت کلیساهای دائمی نیز می‌بود. کلیساهای ساخته شده عبارت بودند از کلیسای اعظم دورمیشن (۱۳۲۷، به همراه کلیسای کوچک، ۱۳۲۹)، برج زنگ کلیسای سنت جان کلیماکوس (۱۳۲۹)، صومعه کلیسای ناجی تجلی (۱۳۳۰)، کلیسای اعظم فرشته مقرب (۱۳۳۳) که تماما بر سنگ آهک ساخته شده، با حکاکی‌های استادانه تزیین و با یک گنبد تاج‌گذاری گردیدند. از تمام این کلیساها، تنها صومعه کلیسای ناجی تجلی بازسازی شد و تا قرن بیستم پابرجا باقی ماند که آن هم با ظهور استالین در سال ۱۹۳۳ تخریب گردید.
هنگامی که دیمیتری دونسکی مشغول آماده‌سازی جهت مقابله با حکومت تاتار بود، دیوارهای ساخته شده با چوب بلوط را با دیوارهای مستحکم از جنس سنگ سفید تعویض نمود (۱۳۶۸ – ۱۳۶۶) که توانستند در برابر محاصره خان توختامیش مقاومت نمایند. واسیلی اول پسر دیمیتری با تاتارها صلح نمود و به ساخت کلیساها و صومعه‌های جدید اهتمام ورزید. در سال ۱۴۰۵، کلیسای اعظم تازه‌تاسیس بشارت، توسط تئوفان‌های یونانی، اندری رابلف و پروخور رنگ‌آمیزی شد. صومعه چادوف نیز توسط متروپلیتن آلکسیز، استاد دیمیتری بنا شد؛ در همین زمان بیوه او اودوکسیا نیز صومعه معراج را در سال ۱۳۹۷ بنا نهاد.
اقامتگاه تزارها
در سال ۱۴۷۵ قلمرو شاهزادگی روسیه قرون وسطی تحت حکومت پرنس کبیر ایوان سوم کسی که عنوان پرنس کبیر تمام راگ‌ها را به خود اختصاص داده بود و مسکو را نیز در خیالات خود به عنوان تنها جانشین قانونی روم و قسطنطنیه تلقی می‌کرد، متحد گردیدند. ایوان به منظور نمایش جاه‌طلبی‌های سلطنتی خود به بازسازی کرملین پرداخته و در این راستا از شماری از معماران مشهور رنسانس ایتالیا مانند آنتونیو سولاری و مارکو رافو دعوت به عمل آورد. در زمان حکمرانی وی سه کلیسای اعظم کرملین، کلیسای استشهاد و قصر جواهرنشان ساخته شدند. در سال ۰۸-۱۵۰۵، مرتفع‌ترین سازه شهر و مسکوویت روسیه یعنی برج زنگ ایوان کبیر ساخته شد. البته ارتفاع آن تا سطح فعلی که در سال ۱۶۰۰ ثبت گردیده، مورد بحث است.
پس از خاتمه ساخت دیوارهای جدید کرملین و کلیساهای مربوط در سال ۱۵۱۶، یک حاکم وقت دستور عدم ساخت هر نوع سازه در مجاورت قلعه را صادر نمود. از آن گذشته، کرملین توسط یک خندق پهن ۳۰ متری از شهر تجاری دیوارکشی شده (کیتای – گورود) جدا شد. در زمان حکومت ایوان مخوف بر فراز این خندق کلیسای واسطه به روی خندق بنا شد. همچنین همان تزار به بازسازی قصرهای اجداد خود اهتمام ورزیده و یک قصر و کلیسای جدید نیز برای پسران خود بنا نهاد. او با این عمل تثلیث متوچییون داخل کرملین را ثبت کرد. مدیریت متوچییون را صومعه تثلیث بر عهده داشت که در خصوص فیض بخشی برج کلیسای سنت سرجیوس، که خارجیان آن را یکی از عالی‌ترین بناهای کشور توصیف می‌کردند، به اغراق پرداخت.
در خلال دوران مصائب، کرملین به مدت دو سال از ۲۱ سپتامبر سال ۱۶۱۰ تا ۲۶ اکتبر سال ۱۶۱۲ به تصرف نیروهای لهستانی- لیتوانیایی در آمد. آزادسازی کرملین توسط ارتش داوطلب کوزما مینین ودیمیتری پوزارسکی راه را برای انتخاب میخائیل رومانف به عنوان تزار جدید، هموار کرد. در طی دوران حکمرانی وی و پسر او تزار الکسیس، کلیسای دوازده گنبد ناجی بزرگ، دروازه تسلیحات، قصر تریم، قصر تفریحات و قصر پاتریارک نیکون ساخته شدند.
ارگ کرملین مسکو (روسی: Московский Кремль) یک قلعه تاریخی است که به صورت مجتمع در قلب شهر مسکو ساخته شده و (از جنوب) بر رودخانه مسکوا، (از شرق) بر میدان سرخ و (از غرب) به باغ الکساندر مشرف است. بنای این کاخ در سال ۱۴۸۷ به پایان رسید و شامل تعدادی کاخ و کلیسا است. نام مشهور این کاخ کرملین است (که به زبان روسی به معنای دژ است). این کاخ از چهار قصر، چهار کلیسا و دیوار کرملین به همراهی برج‌های کرملین تشکیل شده است. از این کاخ به منظور اسکان رئیس‌جمهور روسیه استفاده می‌شود.
کرملین مثلث‌شکل، با جهت شمالی دارای ضلعهایی به طول ۷۵۰ متر است. کرملین را واقعا میتوان از هر نظر، سمبلیک، تاریخی، و استراتژیکی قلب مسکو نامید. بزرگترین کلیسای کرملین مسکو، کلیسای جامع اوسپنسکی است که طی سالهای ۱۴۷۵ تا ۱۴۷۹ ساخته شده و تزارها در آن‌جا تاج‌گذاری می‌کردند. ابتدا دیوار آجری کرملین در کنار رودخانه مسکو بنا شد، زیرا تاتارها اغلب از آن‌جا حمله می‌کردند.
تمام عملیات ساختمانی ۱۰ سال به طول انجامید. کرملین جدید را روی کرملین قدیم که از سنگ سفید بود بنا کردند. دیوارهای قبلی را در حد امکان باقی گذاشتند، فقط دور آن‌ها را دیوارهای آجری کشیده و آن‌ها را بلندتر، ضخیمتر و محکمتر کردند. کاخ بزرگ کرملین در سال ۱۸۴۹ شکل کنونی را کسب کرد. کاخ جدید به طول ۱۲۵ متر بود و دارای ۷۰۰ اتاق از جمله آپارتمانهای شخصی خانواده شخص اول کشور بود.
در سال ۱۹۶۱ عمارت جدیدی به کرملین اضافه شد؛ کاخ کنگرهها. از کاخ کنگرهها برای اهداف گوناگون استفاده میکنند؛ برای اجرای نمایشهای تئاتری و جشنهای عمومی. سالن بزرگ آن برای ۶ هزار نفر در نظر گرفته شده است. وسایل صوتی برای ترجمه بیش از ۲۹ زبان در این کاخ نصب شدهاند. بالشوی تئاتر و اپرا روی صحنه کاخ کنگرهها به نمایش گذاشته می‌شود.
این کاخ دارای ۸۰۰ اتاق جداگانه از جمله سالنها، رختکن، راهرو و اتاقهای اختصاصی برای اعضای شخص اول مملکت، اتاق مطبوعات و اتاقهایی برای خدمه فنی است. برای ساخت این کاخ فقط ۱۶ ماه وقت صرف شد و جایزه لنین به طراحان و معماران آن تعلق گرفت.
از دیروز تا امروز کاخ کرملین
از هزاره دوم قبل از میلاد، این محل پیوسته محل اسکان مردمان بوده و اصلیت آن از ویاتیچ ساختار دارای استحکامات بوده که بر روی تپه کرملین (تپه بروویتسکی) جایی که رودخانه نگلین نایا به رودخانه مسکوا می‌پیوندد، ساخته شده است. در اوایل سده یازدهم، اسلاوها بخش جنوب-غرب تپه را به تصرف خود در آوردند. این اقدام به منظور گواهی نمودن و صحه‌گذاری بر پایتخت از دهه ۱۰۹۰ انجام شد. باستان‌شناسان شوروی در حفاری‌های خود در منطقه آن را از زیر زمین خارج نمودند.
تا قرن چهاردهم این ناحیه به عنوان گراد مسکو شناخته می‌شد. استعمال کلمه «کرملین» برای اولین بار در سال ۱۳۳۱ ثبت گردیده و ریشه لغوی آن نیز مورد مناقشه است. در سال ۱۱۵۶، «گراد» توسط پرنس یوری دولگروکی گسترش یافت ولی در سال ۱۲۳۷ توسط مغولان نابود شد. بازسازی مجدد این شهر به سال ۱۳۳۹ و با چوب بلوط انجام شد.
مسند دوک‌های کبیر
اولین بناهای سنگی ثبت شده در کرملین به دستور ایوان کالیتا در اواخر دهه ۱۳۲۰ و اوایل دهه ۱۳۳۰ پس از آن‌که پیتر، پایتخت راگ مسند حکومت خود را از کیف به مسکو منتقل نمود، ساخته شدند. پایتخت جدید منسوب به کلیسا در عین حال نیازمند ساخت کلیساهای دائمی نیز می‌بود. کلیساهای ساخته شده عبارت بودند از کلیسای اعظم دورمیشن (۱۳۲۷، به همراه کلیسای کوچک، ۱۳۲۹)، برج زنگ کلیسای سنت جان کلیماکوس (۱۳۲۹)، صومعه کلیسای ناجی تجلی (۱۳۳۰)، کلیسای اعظم فرشته مقرب (۱۳۳۳) که تماما بر سنگ آهک ساخته شده، با حکاکی‌های استادانه تزیین و با یک گنبد تاج‌گذاری گردیدند. از تمام این کلیساها، تنها صومعه کلیسای ناجی تجلی بازسازی شد و تا قرن بیستم پابرجا باقی ماند که آن هم با ظهور استالین در سال ۱۹۳۳ تخریب گردید.
هنگامی که دیمیتری دونسکی مشغول آماده‌سازی جهت مقابله با حکومت تاتار بود، دیوارهای ساخته شده با چوب بلوط را با دیوارهای مستحکم از جنس سنگ سفید تعویض نمود (۱۳۶۸ – ۱۳۶۶) که توانستند در برابر محاصره خان توختامیش مقاومت نمایند. واسیلی اول پسر دیمیتری با تاتارها صلح نمود و به ساخت کلیساها و صومعه‌های جدید اهتمام ورزید. در سال ۱۴۰۵، کلیسای اعظم تازه‌تاسیس بشارت، توسط تئوفان‌های یونانی، اندری رابلف و پروخور رنگ‌آمیزی شد. صومعه چادوف نیز توسط متروپلیتن آلکسیز، استاد دیمیتری بنا شد؛ در همین زمان بیوه او اودوکسیا نیز صومعه معراج را در سال ۱۳۹۷ بنا نهاد.
اقامتگاه تزارها
در سال ۱۴۷۵ قلمرو شاهزادگی روسیه قرون وسطی تحت حکومت پرنس کبیر ایوان سوم کسی که عنوان پرنس کبیر تمام راگ‌ها را به خود اختصاص داده بود و مسکو را نیز در خیالات خود به عنوان تنها جانشین قانونی روم و قسطنطنیه تلقی می‌کرد، متحد گردیدند. ایوان به منظور نمایش جاه‌طلبی‌های سلطنتی خود به بازسازی کرملین پرداخته و در این راستا از شماری از معماران مشهور رنسانس ایتالیا مانند آنتونیو سولاری و مارکو رافو دعوت به عمل آورد. در زمان حکمرانی وی سه کلیسای اعظم کرملین، کلیسای استشهاد و قصر جواهرنشان ساخته شدند. در سال ۰۸-۱۵۰۵، مرتفع‌ترین سازه شهر و مسکوویت روسیه یعنی برج زنگ ایوان کبیر ساخته شد. البته ارتفاع آن تا سطح فعلی که در سال ۱۶۰۰ ثبت گردیده، مورد بحث است.
پس از خاتمه ساخت دیوارهای جدید کرملین و کلیساهای مربوط در سال ۱۵۱۶، یک حاکم وقت دستور عدم ساخت هر نوع سازه در مجاورت قلعه را صادر نمود. از آن گذشته، کرملین توسط یک خندق پهن ۳۰ متری از شهر تجاری دیوارکشی شده (کیتای – گورود) جدا شد. در زمان حکومت ایوان مخوف بر فراز این خندق کلیسای واسطه به روی خندق بنا شد. همچنین همان تزار به بازسازی قصرهای اجداد خود اهتمام ورزیده و یک قصر و کلیسای جدید نیز برای پسران خود بنا نهاد. او با این عمل تثلیث متوچییون داخل کرملین را ثبت کرد. مدیریت متوچییون را صومعه تثلیث بر عهده داشت که در خصوص فیض بخشی برج کلیسای سنت سرجیوس، که خارجیان آن را یکی از عالی‌ترین بناهای کشور توصیف می‌کردند، به اغراق پرداخت.
در خلال دوران مصائب، کرملین به مدت دو سال از ۲۱ سپتامبر سال ۱۶۱۰ تا ۲۶ اکتبر سال ۱۶۱۲ به تصرف نیروهای لهستانی- لیتوانیایی در آمد. آزادسازی کرملین توسط ارتش داوطلب کوزما مینین ودیمیتری پوزارسکی راه را برای انتخاب میخائیل رومانف به عنوان تزار جدید، هموار کرد. در طی دوران حکمرانی وی و پسر او تزار الکسیس، کلیسای دوازده گنبد ناجی بزرگ، دروازه تسلیحات، قصر تریم، قصر تفریحات و قصر پاتریارک نیکون ساخته شدند.
