- عضویت
- 2018/12/22
- ارسالی ها
- 1,800
- امتیاز واکنش
- 42,170
- امتیاز
- 923
گرفتن بازوبند از نیمار؛ تصمیم درست تیته
حتی در فقدان کارلوس آلبرتوها هم نیمار 27 ساله گزینه مناسبی برای کاپیتانی تیم نیست؛ او برای اینکه پایش را در کفش بزرگان بکند هنوز بیش از اندازه جوان است.
کاپیتان برزیل افسانهای سال 1970، بازیکن برجسته آن تیم پله نبود، ژرسون هم نبود، هافبک فوقالعادهای که در بازی تیمش در زمین تغییرات تاکتیکی انجام میداد و سرمربی وقت تیم ماریو زاگالو او را دستیارش در زمین بازی میدانست. مردی که بازوبند کاپیتانی آن تیم را به بازویش میبست، کارلوس آلبرتو بود، کسی که مانند دنی آلوز - او قرار است در کوپا آمهریکای امسال به جای نیمار کاپیتان سلسائو باشد - دفاع راست بود. معیار صلاحیت برای کاپیتانی تیم در سال 1970 مشخص بود. کارلوس آلبرتو در تیم شخصیتی قدرتمند داشت.
بسیاری مصاحبههای تأثیرگذار او با رسانهها را به یاد دارند اما شخصیت او یک روی درندهخو هم داشت. در بازی فوقالعاده مقابل انگلیس در آن جام جهانی 1970، فلیکس دروازهبان برزیل از سوی فرانسیس لی، ضربه بدی خورد. مسوولیت انتقامگیری طبیعتاً به دوش کاپیتان تیم افتاد. چند دقیقه بعد، کارلوس آلبرتو روی لی مرتکب خطای خشن شد. همه اما آن خطا را بخشی از وظایف کارلوس آلبرتو میدانستند اما تندخویی کارلوس فقط شامل حال بازیکنان تیمهای حریف نمیشد و زمانی که لازم بود او از خجالت همتیمیهایش هم درمیآمد. او با شخصیتی که داشت الهامبخش بازیکنان تیم بود، نقش نماینده آنها را ایفا میکرد و هر وقت لازم بود به آنها تشر میزد تا بتواند تیم را هدایت کند.
بسیاری مصاحبههای تأثیرگذار او با رسانهها را به یاد دارند اما شخصیت او یک روی درندهخو هم داشت. در بازی فوقالعاده مقابل انگلیس در آن جام جهانی 1970، فلیکس دروازهبان برزیل از سوی فرانسیس لی، ضربه بدی خورد. مسوولیت انتقامگیری طبیعتاً به دوش کاپیتان تیم افتاد. چند دقیقه بعد، کارلوس آلبرتو روی لی مرتکب خطای خشن شد. همه اما آن خطا را بخشی از وظایف کارلوس آلبرتو میدانستند اما تندخویی کارلوس فقط شامل حال بازیکنان تیمهای حریف نمیشد و زمانی که لازم بود او از خجالت همتیمیهایش هم درمیآمد. او با شخصیتی که داشت الهامبخش بازیکنان تیم بود، نقش نماینده آنها را ایفا میکرد و هر وقت لازم بود به آنها تشر میزد تا بتواند تیم را هدایت کند.
یک باور تاریخی در برزیل وجود دارد که میگوید این همان مدل کاپیتانی است که تیم ملی فوتبال این کشور نیاز دارد. سلسائو معمولاً تیمی است که از دیرباز روی حرکات تکنیکی و بازی فانتزی ستارههایش حساب کرده است اما در به کارگیری آن در قالب یک کار گروهی مشترک تأثیرگذار مشکل داشته است. به همین دلیل خیلیها تصور میکنند که این تیم به یک سرگروهبان مدل قدیمی نیاز دارد، کسی که به سبک شخصیتهای نظامی بر سر نیروهایش داد بزند، راه را به آنها نشان دهد و آنهایی که تمرکزشان را از دست دادهاند و باعث به دردسر افتادن گروه شدهاند را توبیخ کند. کارلوس دونگا در تیم ملی دهه 90 برزیل نمونه عینی چنین شخصیتی در سلسائو بود.