ஜ ℱαт℮мℯ ஜ
کاربر ارزشمند تالار خانواده و زندگی
- عضویت
- 2017/01/17
- ارسالی ها
- 3,080
- امتیاز واکنش
- 4,193
- امتیاز
- 688
دهه‌ها مطالعه مستمر نشان داده‌اند که تجمع پروتئین‌های سمی در مغز می‌تواند به بیماری الزایمر منجر شود، اما چیزی که هنوز کاملا مشخص نشده، این است که تجمع این پروتئین‌ها چه علتی دارد؟ تعدادی از مطالعات جدیدتر سعی کرده‌اند که علتی برای این فرآیند پیدا کنند و درنهایت نشان داده‌اند که علت ابتلا به بیماری آلزایمر، فراتر از ژنتیک و عادت‌های ناسالم است. در ادامه با چند مورد از غیرعادی‌ترین و عجیب‌ترین علت‌های ابتلا به بیماری آلزایمر آشنا می‌شویم.
استفاده از داروهای ضداضطرابی
داروهای مشهوری مانند لورازپام، آلپرازولام و کلونازپام در گروهی از داروها با عنوان بنزودیازپین‌ها قرار می‌گیرند و معمولا هم برای درمان اختلال اضطرابی و بی خوابی به‌کار می‌روند. اگرچه مطالعات متعددی، ایمنی و کارآمدی این داروها را در کوتاه‌مدت تایید کرده‌اند، اما بسیاری افراد هنوز هم در درازمدت از این داروها استفاده می‌کنند. یکی از مطالعات British Medical Journal نشان می‌دهد که مصرف بنزودیازپین‌ها برای مدتی بیش از ۳ ماه، شانس ابتلا به بیماری آلزایمر را ۵۱ درصد افزایش می‌دهد.
اصابت ضربه‌های متعدد به سر
همه ما با مشکلاتی که می‌توانند بعد از اصابت ضربه احتمالی به ناحیه سر شکل بگیرند، آشنا هستیم. بسیاری از افراد بعد از این ضربه‌ها دچار مشکل نمی‌شوند، اما التهاب در ناحیه سر بعضی از آنان به حالت مزمن تبدیل می‌شود و بهبود پیدا نمی‌کند. دقیقا در همین وضعیت است که باید ارتباط بین اصابت ضربه به سر و خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را جست‌وجو کرد. بعضی از سلول‌های مغز، میکروگلیا نام دارند که نقش مهمی در التهاب ایفا می‌کنند. وقتی که میکروگلیا دائما در وضعیت التهابی قرار می‌گیرد، دیگر نمی‌تواند بتا-آمیلوئیدها را از مغز بیرون بریزد. این اختلال به تجمع بتا-آمیلوئیدها در مغز و نابودی نورون‌های مغزی منجر می‌شود.
کمبود خواب مزمن
کمبود خواب در سال‌های اخیر روبه‌افزایش بوده و تقریبا به اپیدمی تبدیل شده است. هر دلیلی هم که برای این کمبود خواب داشته باشید، باید بدانید که کمبود خواب مزمن و همیشگی می‌تواند شانس ابتلا به بیماری آلزایمر را بیشتر کند.
متخصصان می‌گویند که مشکلات خواب در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر شایع هستند، اما هنوز روشن نیست که کدام یک از آن‌ها در جایگاه علت و کدام یک در جایگاه معلول قرار می‌گیرند. آزمایش‌های حیوانی نشان می‌دهند که کمبود خواب در موش‌های آزمایشگاهی، میزان تائو را در مغز این موجودات بیشتر می‌کند و قابلیت‌های حافظه‌ای و یادگیری آنان را به‌صورت منفی تغییر می‌دهد. به‌گفته محققان، کمبود خواب مزمن، مغز و بدن را تحت فشار می‌گذارد و سرعت فرآیندهای مضری که منجر به بیماری آلزایمر می‌شوند را بیشتر می‌کند.
تنهایی
حفظ روابط انسانی و اجتماعی با خانواده، دوستان و به‌طور کلی جامعه، بخشی از یک زندگی مطلوب و سالم است. یکی از مطالعات Journal of Neurology، Neurosurgery، and Psychiatry نشان می‌دهد که نوعی ارتباط بین تنهایی و افزایش خطر ابتلا به زوال عقل وجود دارد. محققان هنوز نمی‌دانند که این ارتباط از کجا نشات می‌گیرد، اما توصیه مشخصی برای همه انسان‌ها دارند: روابط اجتماعی خودتان را حفظ کنید و جدی بگیرید.
دیابت مغزی
بیماری آلزایمر، نوعی بیماری متابولیک است که مغز را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد. این مساله تا حدی جدی است که محققان، بیماری آلزایمر را به‌عنوان بیماری دیابت نوع ۳ معرفی می‌کنند. سلول‌های مغزی نیز از گلوکز به‌عنوان سوخت کمک می‌گیرند و درنتیجه با انسولین مرتبط می‌شوند. درواقع، سلول‌های مغزی هم دقیقا مانند باقی سلول‌های بدن می‌توانند به مقامت به انسولین مبتلا شوند. دانشمندان در سال‌های اخیر متوجه شده‌اند که این اختلال، محیط مغز را سمی می‌کند و به تجمع پروتئین‌ها و نورون‌های مرده در مغز افراد منجر می‌شود.
منبع:سلامتیسم
استفاده از داروهای ضداضطرابی
داروهای مشهوری مانند لورازپام، آلپرازولام و کلونازپام در گروهی از داروها با عنوان بنزودیازپین‌ها قرار می‌گیرند و معمولا هم برای درمان اختلال اضطرابی و بی خوابی به‌کار می‌روند. اگرچه مطالعات متعددی، ایمنی و کارآمدی این داروها را در کوتاه‌مدت تایید کرده‌اند، اما بسیاری افراد هنوز هم در درازمدت از این داروها استفاده می‌کنند. یکی از مطالعات British Medical Journal نشان می‌دهد که مصرف بنزودیازپین‌ها برای مدتی بیش از ۳ ماه، شانس ابتلا به بیماری آلزایمر را ۵۱ درصد افزایش می‌دهد.
اصابت ضربه‌های متعدد به سر
همه ما با مشکلاتی که می‌توانند بعد از اصابت ضربه احتمالی به ناحیه سر شکل بگیرند، آشنا هستیم. بسیاری از افراد بعد از این ضربه‌ها دچار مشکل نمی‌شوند، اما التهاب در ناحیه سر بعضی از آنان به حالت مزمن تبدیل می‌شود و بهبود پیدا نمی‌کند. دقیقا در همین وضعیت است که باید ارتباط بین اصابت ضربه به سر و خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را جست‌وجو کرد. بعضی از سلول‌های مغز، میکروگلیا نام دارند که نقش مهمی در التهاب ایفا می‌کنند. وقتی که میکروگلیا دائما در وضعیت التهابی قرار می‌گیرد، دیگر نمی‌تواند بتا-آمیلوئیدها را از مغز بیرون بریزد. این اختلال به تجمع بتا-آمیلوئیدها در مغز و نابودی نورون‌های مغزی منجر می‌شود.
کمبود خواب مزمن
کمبود خواب در سال‌های اخیر روبه‌افزایش بوده و تقریبا به اپیدمی تبدیل شده است. هر دلیلی هم که برای این کمبود خواب داشته باشید، باید بدانید که کمبود خواب مزمن و همیشگی می‌تواند شانس ابتلا به بیماری آلزایمر را بیشتر کند.
متخصصان می‌گویند که مشکلات خواب در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر شایع هستند، اما هنوز روشن نیست که کدام یک از آن‌ها در جایگاه علت و کدام یک در جایگاه معلول قرار می‌گیرند. آزمایش‌های حیوانی نشان می‌دهند که کمبود خواب در موش‌های آزمایشگاهی، میزان تائو را در مغز این موجودات بیشتر می‌کند و قابلیت‌های حافظه‌ای و یادگیری آنان را به‌صورت منفی تغییر می‌دهد. به‌گفته محققان، کمبود خواب مزمن، مغز و بدن را تحت فشار می‌گذارد و سرعت فرآیندهای مضری که منجر به بیماری آلزایمر می‌شوند را بیشتر می‌کند.
تنهایی
حفظ روابط انسانی و اجتماعی با خانواده، دوستان و به‌طور کلی جامعه، بخشی از یک زندگی مطلوب و سالم است. یکی از مطالعات Journal of Neurology، Neurosurgery، and Psychiatry نشان می‌دهد که نوعی ارتباط بین تنهایی و افزایش خطر ابتلا به زوال عقل وجود دارد. محققان هنوز نمی‌دانند که این ارتباط از کجا نشات می‌گیرد، اما توصیه مشخصی برای همه انسان‌ها دارند: روابط اجتماعی خودتان را حفظ کنید و جدی بگیرید.
دیابت مغزی
بیماری آلزایمر، نوعی بیماری متابولیک است که مغز را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد. این مساله تا حدی جدی است که محققان، بیماری آلزایمر را به‌عنوان بیماری دیابت نوع ۳ معرفی می‌کنند. سلول‌های مغزی نیز از گلوکز به‌عنوان سوخت کمک می‌گیرند و درنتیجه با انسولین مرتبط می‌شوند. درواقع، سلول‌های مغزی هم دقیقا مانند باقی سلول‌های بدن می‌توانند به مقامت به انسولین مبتلا شوند. دانشمندان در سال‌های اخیر متوجه شده‌اند که این اختلال، محیط مغز را سمی می‌کند و به تجمع پروتئین‌ها و نورون‌های مرده در مغز افراد منجر می‌شود.
