شکوفه حسابی
کاربر نگاه دانلود
تشبیه یعنی چیزی را به چیزی دیگه مثل و مانند کردن؛ تشبیه یا مبتنی بر کذبه یا اغراق آمیز.
شقایق مانند ستاره ای در آسمان بود.
اینجا شقایق یه دختر خانومیه که به یکی از ستاره ها تشبیه شده
معمولا هم تو رمانای ویژه(!) شب عروسی از نظر دوماد این امر صورت میگیره
[HIDE-THANKS]
تشبیه، در علم بیان مانند کردن چیزی است به چیزی دیگر. تشبیه مانندگی مبتنی بر کذب است یا با اغراق همراه است؛ یعنی باید دو چیز را که در واقع به یکدیگر شبیه نیستند یا لااقل شباهتی آشکارا ندارند را، به هم مانند کنیم. در تشبیه، نویسنده یا شاعر شباهتی را ادعا و برقرار یا آشکار میکند؛ بنابراین، جملهای که تمام ارکان تشبیه را داشته باشد اما مبتنی بر صدق باشد- چون مخیل نیست، تشبیه نیز به حساب نمیآید. مثلاً در جملهٔ «سگ مانند شغال است» چون جمله مخیل نیست و در عالم واقع هم سگ و شغال از یک گونهاند، تشبیهی روی نداده است. اما جملهٔ تشبیهی جملهای است که به ظاهر درست نمینماید، و باعث اعجاب میشود و کسی در دید منطقی به آن باور ندارد.[/HIDE-THANKS]
خب تشبیه به چهار رکن دسته بندی شده.
مشبه: کلمه ای است که آن را به چیزی مانند شده برای مثال در جمله بالا شقایق خانوم به ستاره تشبیه شده پس شقایق ما میشه مشبه.
مشبه به:کلمه ای که مشبه را به آن تشبیه کنند.(ستاره)
ادات تشبیه: به اداتی که نمایانگر تشبیه هستند مانند:«مثل، مانند، چون، به سان و...»
وجه شبه: به امر ادعایی هم که ارتباط مشبه و مشبه به رو نشان میده وجه شبه گفته میشه.
[/HIDE-THANKS]
به این متن توجه کنید:
[HIDE-THANKS][/HIDE-THANKS][HIDE-THANKS]
به تشبیهی که وجه شبه در آن حذف شده باشد تشبیه مجمل و به تشبیهی که ادات تشبیه در آن حذف شده باشد مؤکّد یا تشبیه محذوفالأدات یا تشبیه بالکنایه میگویند. اگر ادات در تشبیه ذکر شود به آن تشبیه صریح یا تشبیه مرسل میگویند.
تشبیهی که در آن نه وجه شبه ذکر شود و نه ادات تشبیه بلیغ است. تشبیه بلیغ رساترین، زیباترین و مؤثرترین تشبیهات است. تشبیه بلیغ بر دو گونه است: ۱- تشبیه بلیغ اسنادی که در آن مشبّهبه به مشبه اسناد داده میشود مانند علم نور است. ۲- اضافهٔ تشبیهی که در آن یکی از طرفین تشبیه به دیگری اضافه میشود مانند «درخت دوستی».
دو رکن اصلی تشبیه، مشبّه و مشبّهبه هستند که هیچگاه حذف نمیشوند؛ زیرا غرض از تشبیه، وصف مخیل مشبّه به وسیلهٔ مشبّهبه است. آن توصیف مخیّل که همان وجه شبه است- معمولاً از مشبّهبه اخذ میشود، پس وجود مشبّه و مشبّهبه هر دو لازم است.
بر اساس تعریفی دیگر اقسام تشبیهی نیز وجود دارد که به آن اشاره میشود. از جمله:
حسی و غیر حسی: هر دو طرف مشبه و مشبهبه حسی است یعنی با حواس ظاهر درک میشوند.
وهمی و خیالی: مشبهبه وجود خارجی نداشته باشد.
یکی نیزهٔ تیز برداشت گیو
چو دندان غول و چو چنگال دیو
تشبیه مفرد به مفرد:دو طرف تشبیه هر دو مفرد باشد. مانند تشبیه روی به گل.
تشبیه مرکب به مرکب: دو طرف تشبیه دو چیز یا بیشتر باشد.
می اندر کف ساقی بیحجاب
سهیلی است در پنجهٔ آفتاب
تشبیه جمع:یک چیز را به چند چیز تشبیه کنند.
برخیز که شد بار دگر ابر بهار
از بهر صفای بوستان و گلزار
تشبیه تسویه: چند چیز را به یک چیز تشبیه کنند.
!
یک موی خیزد از تن من وز میان تو
یک نقطه آید از لب من وز دهان تو
تشبیه مفروق:هرگاه هر مشبه در شعر با مشبه به خود ذکر شود و«هر مشبه بهی را تالی مشبه خود قرار دهند.» هم ز جهل تو سوخت حاصل تو/عمر چون پنبه جهل چون شرر است تشبیه تمثیل: آنست که شاعر سخنی بگوید و برای روشنتر ساختن مقصود برای آن مثال و مورد مشابه بیاورد و به آن ارسال مثل نیز گفته اند. جهان افروزی از اخگر نیاید/بزرگی خردسالان را نشاید
[/HIDE-THANKS][HIDE-THANKS][/HIDE-THANKS]
آخرین ویرایش:
