- عضویت
- 2018/11/16
- ارسالی ها
- 4,075
- امتیاز واکنش
- 70,793
- امتیاز
- 1,076
- سن
- 21
برخی افراد سفر را دوست دارند و معتقدند یکی از معدود چیزهای زندگی است که ارزش پول خرج کردن دارد. برخی دیگر هم راحتی مبل خود، امنیت خانه خود و کشف فرهنگهای جدید را از طریق کانالهای تلویزیونی ترجیح میدهند. افرادی هم هستند که هیچ علاقهای به شناختن فرهنگهای جدید ندارند و فکر میکنند هیچ چیز در بیرون از کشورشان ارزش دیدن ندارد. برخی افراد که ماجراجویی را دوست دارند، برنامه ریزی را زیاد دوست ندارند، در حالی که برخی دیگر ترجیح میدهند سفرشان را با کوچکترین جزئیات برنامه ریزی کنند. آنها معمولا کسانی هستند که دوست دارند با خیال راحت عمل کنند و از اتفاقات و چیزهای سرزده استقبال نمیکنند. اما اگر جزء دسته ماجراجویان هستید احتمالا از هیچ چالشی در سفر به مکان هایی که از دید دیگران ممکن است خطرناک به نظر برسد یا حتی کشورهایی مثل کره شمالی که در لیست کشورهای ممنوعه قرار دارند نمیترسید و از هیجان کشف مکانی که قبلا چیز زیادی درباره آن نمیدانستید لـ*ـذت میبرید.
هر کشوری میتواند خطرناک باشد. اما برخی خطرناکتر از بقیه هستند، اما چیزهای بد میتوانند هرجایی اتفاق بیفتند؛ که بستگی به شانس، زمان، سرنوشت یا هرچیزی دارد که به آن اعتقاد دارید. اما اجازه ندهید ترس شما را از انجام دادن چیزهایی که دوست دارید باز دارد، حتی اگر سفر به خطرناکترین نقاط جهان باشد.
جزیره سنتینل شمالی (North Sentinel)
این جزیره کوچک در اقیانوس هند قرار دارد و اندازه تقریبی آن نصف منهتن است. جزیره سنتینل شمالی بخشی از جزایر آندامان است. این جزیره یکی از دورافتادهترین مکانهای روی زمین و محل زندگی یکی از خطرناکترین قبایل جهان است: جاراوا. آنها از تمدن حذف شده اند و به زبانی صحبت میکنند که هیچکس نمیفهمد. آنها سایر انسانها را دوست ندارند و بسیار وحشی هستند. جاواها در سال ۲۰۰۶ دو ماهیگیر را کشتند که به جزیره آنها نزدیک شده بودند. جاواها و سایر قبایلی که در آندامان زندگی میکنند حدود ۶۰۰۰۰ سال است که آنجا هستند. اما شهرنشینی و پیشرفت باعث شد در دهه ۷۰ میلادی یک بزرگراه از میان سکونتگاه آنها عبور کند و برای اولین بار غریبهها به آنجا راه پیدا کردند.
بعضی افراد نابغه فکر میکنند که اگر بزرگراه در آنجا ساخته شد چرا افراد بیشتری به آنجا نیاورده است. فکر کنید سوار یک اتوبوس شده اید و از میان جنگل و مردم ترسناکی عبور میکنید که به شما خیره شده اند. ممنوعیت دادگاه عالی سال ۲۰۰۲ نتوانست مانع گردشگران و تورها شود تا اینکه در سال ۲۰۱۳ سفر به این منطقه کاملا ممنوع شد. گردشگری در چنین مناطقی خطرناکتر از آن چیزی است که بیشتر مردم فکر میکنند. آن نه تنها برای بازدید کنندگان خطرناک است، چون ممکن است کشته شوند، بلکه برای افرادی که نسل هاست اینجا زندگی میکنند هم خطرناک است. کسانی که از بیرون میآیند با خودشان بیماری میآورند که کل جمعیت را میکشد. وسایل نقلیه حیات وحش را دچار اختلال میکند که منبع غذای اصلی این قبیله است. علاوه بر این، اگر گردشگران توسط مردم محلی کشته شوند، دولت مجبور است مداخله کند و دستور جابجایی بومیان یا دستور بدتری بدهد.
هائیتی
در یک دهه اخیر طوفانها و زلزلههای زیادی به هائیتی آسیب رسانده اند. بسیار غم انگیز است چنین مناطقی که با فقر شدید دست و پنجه نرم میکنند بارها و بارها مورد چنین بلایایی قرار بگیرند. نرخ فقر هائیتی ۷۷ درصد است که آن را فقیرترین کشور آمریکایی و یکی از فقیرترین کشورهای جهان میکند. اما حتی فقیرترین مکانهای دنیا هم اغلب زیبایی های زیادی برای ارائه دارند؛ و هائیتی هم جاذبههای طبیعی و هم نشانههای مشهور و زیبای معماری دارد.
کشورهای فقیر معمولا با نرخ بالای جرم و جنایت همراه هستند که هائیتی را برای مسافران نسبتا خطرناک میکند. «Cité Soleil» به معنای شهر آفتاب نام زیبایی است، اما بزرگترین محله فقیرنشین این کشور است که جرائم زیادی هم در آن اتفاق میافتد. این محله در منطقه شهری پورتو پرنس با حدود ۴۰۰۰۰۰ نفر جمعیت قرار دارد. این شهر هیچ زیرساختی ندارد، حتی هیچ سیستم فاضلابی وجود ندارد و بسیاری از خانهها با ضایعات و زبالهها ساخته شده اند. تا سال ۲۰۰۷ این منطقه توسط باندهای مسلح اداره میشد. اگرچه چنین چیزی دیگر اتفاق نمی افتد، اما هنوز تیراندازی، قتل، تجـ*ـاوز و آدم ربایی در آن زیاد است. بنابراین همیشه از سفر به این منطقه اجتناب کنید، اما از آتیس رزیستانس (Atis Rezistans) دیدن کنید، موزهای که مجسمههای ترسناکی را نمایش میدهد که از استخوانهای انسان و ضایعات فلزی ساخته شده اند و داستان هایی از مبارزات روزمره هائیتی را بیان میکنند.
دارین گپ (Darién Gap)
زمین هایی که به طول ۱۵۰ کیلومتر بین کلمبیا و پاناما کشیده شده اند به عنوان خطرناکترین منطقه سفر دنیا شناخته میشود. هر جنگلی خطرات خودش را دارد، اما این یکی ترسناکتر از بقیه به نظر میرسد. دمای هوای واقعا بالا و هوای چنان غلیظی را تصور کنید که نفس کشیدن در آن تقریبا غیرممکن است. همه گیاهان مانند درخت نخل چونگا برآمدگیهای بسیار تیز پوشیده از باکتری دارند. یا موجودات خطرناکی مثل مارهای کشنده، مورچههای آتشین، قورباغههای سمی یا مگسهای ناقل بیماری که زیر پوست شما تخم میگذارند. افراد کمی که که هنگام سفر به این منطقه با آنها مواجه میشوید، معمولا افراد غیربومی، قاچاقچیان مواد مخـ ـدر، مهاجرانی که سعی دارند از مرز عبور کنند یا گروههای خطرناک شبه نظامی هستند. تلفنهای ماهوارهای و ردیابهای جی پی اس در اینجا کار نمیکنند بنابراین روی آنها حساب نکنید.
با چنین ویژگی هایی دارین گپ مقصد توریستی جذابی به نظر نمیرسد. به رغم همه این ها، یک دانشجوی ۲۶ ساله سوئدی در سال ۲۰۱۳ به این سفر مرگبار رفت. او ناپدید شد و خانواده اش دو سال منتظر نشانهای از او بودند. او یک جهانگرد باتجربه بود که از ۵۰ کشور بازدید کرده بود و هدفش این بود که در میان حداقل یک جنگل راه برود. جسد او دو سال بعد پیدا شد و یک گروه شورشی اعتراف کردند که او را با یک جاسوس خارجی اشتباه گرفته و کشته اند.
هر کشوری میتواند خطرناک باشد. اما برخی خطرناکتر از بقیه هستند، اما چیزهای بد میتوانند هرجایی اتفاق بیفتند؛ که بستگی به شانس، زمان، سرنوشت یا هرچیزی دارد که به آن اعتقاد دارید. اما اجازه ندهید ترس شما را از انجام دادن چیزهایی که دوست دارید باز دارد، حتی اگر سفر به خطرناکترین نقاط جهان باشد.
جزیره سنتینل شمالی (North Sentinel)
این جزیره کوچک در اقیانوس هند قرار دارد و اندازه تقریبی آن نصف منهتن است. جزیره سنتینل شمالی بخشی از جزایر آندامان است. این جزیره یکی از دورافتادهترین مکانهای روی زمین و محل زندگی یکی از خطرناکترین قبایل جهان است: جاراوا. آنها از تمدن حذف شده اند و به زبانی صحبت میکنند که هیچکس نمیفهمد. آنها سایر انسانها را دوست ندارند و بسیار وحشی هستند. جاواها در سال ۲۰۰۶ دو ماهیگیر را کشتند که به جزیره آنها نزدیک شده بودند. جاواها و سایر قبایلی که در آندامان زندگی میکنند حدود ۶۰۰۰۰ سال است که آنجا هستند. اما شهرنشینی و پیشرفت باعث شد در دهه ۷۰ میلادی یک بزرگراه از میان سکونتگاه آنها عبور کند و برای اولین بار غریبهها به آنجا راه پیدا کردند.
بعضی افراد نابغه فکر میکنند که اگر بزرگراه در آنجا ساخته شد چرا افراد بیشتری به آنجا نیاورده است. فکر کنید سوار یک اتوبوس شده اید و از میان جنگل و مردم ترسناکی عبور میکنید که به شما خیره شده اند. ممنوعیت دادگاه عالی سال ۲۰۰۲ نتوانست مانع گردشگران و تورها شود تا اینکه در سال ۲۰۱۳ سفر به این منطقه کاملا ممنوع شد. گردشگری در چنین مناطقی خطرناکتر از آن چیزی است که بیشتر مردم فکر میکنند. آن نه تنها برای بازدید کنندگان خطرناک است، چون ممکن است کشته شوند، بلکه برای افرادی که نسل هاست اینجا زندگی میکنند هم خطرناک است. کسانی که از بیرون میآیند با خودشان بیماری میآورند که کل جمعیت را میکشد. وسایل نقلیه حیات وحش را دچار اختلال میکند که منبع غذای اصلی این قبیله است. علاوه بر این، اگر گردشگران توسط مردم محلی کشته شوند، دولت مجبور است مداخله کند و دستور جابجایی بومیان یا دستور بدتری بدهد.
هائیتی
در یک دهه اخیر طوفانها و زلزلههای زیادی به هائیتی آسیب رسانده اند. بسیار غم انگیز است چنین مناطقی که با فقر شدید دست و پنجه نرم میکنند بارها و بارها مورد چنین بلایایی قرار بگیرند. نرخ فقر هائیتی ۷۷ درصد است که آن را فقیرترین کشور آمریکایی و یکی از فقیرترین کشورهای جهان میکند. اما حتی فقیرترین مکانهای دنیا هم اغلب زیبایی های زیادی برای ارائه دارند؛ و هائیتی هم جاذبههای طبیعی و هم نشانههای مشهور و زیبای معماری دارد.
کشورهای فقیر معمولا با نرخ بالای جرم و جنایت همراه هستند که هائیتی را برای مسافران نسبتا خطرناک میکند. «Cité Soleil» به معنای شهر آفتاب نام زیبایی است، اما بزرگترین محله فقیرنشین این کشور است که جرائم زیادی هم در آن اتفاق میافتد. این محله در منطقه شهری پورتو پرنس با حدود ۴۰۰۰۰۰ نفر جمعیت قرار دارد. این شهر هیچ زیرساختی ندارد، حتی هیچ سیستم فاضلابی وجود ندارد و بسیاری از خانهها با ضایعات و زبالهها ساخته شده اند. تا سال ۲۰۰۷ این منطقه توسط باندهای مسلح اداره میشد. اگرچه چنین چیزی دیگر اتفاق نمی افتد، اما هنوز تیراندازی، قتل، تجـ*ـاوز و آدم ربایی در آن زیاد است. بنابراین همیشه از سفر به این منطقه اجتناب کنید، اما از آتیس رزیستانس (Atis Rezistans) دیدن کنید، موزهای که مجسمههای ترسناکی را نمایش میدهد که از استخوانهای انسان و ضایعات فلزی ساخته شده اند و داستان هایی از مبارزات روزمره هائیتی را بیان میکنند.
دارین گپ (Darién Gap)
زمین هایی که به طول ۱۵۰ کیلومتر بین کلمبیا و پاناما کشیده شده اند به عنوان خطرناکترین منطقه سفر دنیا شناخته میشود. هر جنگلی خطرات خودش را دارد، اما این یکی ترسناکتر از بقیه به نظر میرسد. دمای هوای واقعا بالا و هوای چنان غلیظی را تصور کنید که نفس کشیدن در آن تقریبا غیرممکن است. همه گیاهان مانند درخت نخل چونگا برآمدگیهای بسیار تیز پوشیده از باکتری دارند. یا موجودات خطرناکی مثل مارهای کشنده، مورچههای آتشین، قورباغههای سمی یا مگسهای ناقل بیماری که زیر پوست شما تخم میگذارند. افراد کمی که که هنگام سفر به این منطقه با آنها مواجه میشوید، معمولا افراد غیربومی، قاچاقچیان مواد مخـ ـدر، مهاجرانی که سعی دارند از مرز عبور کنند یا گروههای خطرناک شبه نظامی هستند. تلفنهای ماهوارهای و ردیابهای جی پی اس در اینجا کار نمیکنند بنابراین روی آنها حساب نکنید.
با چنین ویژگی هایی دارین گپ مقصد توریستی جذابی به نظر نمیرسد. به رغم همه این ها، یک دانشجوی ۲۶ ساله سوئدی در سال ۲۰۱۳ به این سفر مرگبار رفت. او ناپدید شد و خانواده اش دو سال منتظر نشانهای از او بودند. او یک جهانگرد باتجربه بود که از ۵۰ کشور بازدید کرده بود و هدفش این بود که در میان حداقل یک جنگل راه برود. جسد او دو سال بعد پیدا شد و یک گروه شورشی اعتراف کردند که او را با یک جاسوس خارجی اشتباه گرفته و کشته اند.