متفرقه 20 پیانیست برتر تمام تاریخ تا به امروز +نمونه کار

[*SAmiN]

3- ولادیمیر هوروویتس (1903-1989)، روسی​

ولادیمیر هوروویتس، پیانیست و آهنگساز قرن بیستم است که امروزه یکی از بزرگترین نوازندگان پیانو تمام دوران ها بشمار می آید. او به دلیل اجراهای تکنیکی و استفاده از رنگ های هیجانی در موسیقی و نوازندگی خود، به شهرت رسید.

هوروویتس در طول سه دهه فعالیت هنری و تا زمان بازنشستگی 12 ساله خود از کنسرت های زنده (65 – 1953)، شخصیت و رفتاری آرام از خود نشان داد.

برخی از اجراهای هوروویتس از آثار آهنگسازان رمانتیک مانند آثار فرانتس لیست (از جمله سونات پیانو و راپسودی مجار شماره ۲)، کنسرتو پیانو ۳ سرگئی راخمانینف و همچنین بالاد شماره ۱ فردریک شوپن بودند که بسیار مورد توجه عموم قرار گرفتند.

استثنایی ترین جنبه نوازندگی هوروویتس، طیف رنگ و فیزیکی موسیقی او بود. نرم ترین اجراهای او بسیار دلنواز و بلندترین قسمت های کار همیشه شفاف بود. در هر قطعه، مجوعه ای از نت های پویا و هماهنگ در یک ریتم مداوم و در حال تغییر قرار می گرفتند و همین امر نوازندگی او را استثنایی و زیبا می کرد. هوروویتس معتقد بود که “کمال خودش نوعی نقص است”.

ولادمیر در سال 1982 تحت درمان افسردگی قرار گرفت و همین امر اجراهای او را تحت تاثیر قرار داد و باعث افت برخی از کارهای وی شد.

 

[*SAmiN]

2- آرتور روبینشتاین (1887-1982)، لهستانی​

اگر جایزه ای برای پیانیستی که به کارنامه ایده آل هنری نزدیک شده بود، در نظر گرفته می شد، این جایزه قطعاً به آرتور روبینشتاین تعلق می گرفت. اجراهای آرتور مانند فاوره یا برامس، آلبنیس یا بتهوون، راول یا شوبرت، همگی بی نقص و عالی بودند. با این حال او بیشتر بخاطر تفسیر آثار شوپن مشهور است بطوریکه در تفسیر آثار او، خوش ذوقی، ظرافت و نبوغ زیادی از خود نشان می دهد. وی هنوز هم یکی از نوازندگان مطرح آثار شوپن محسوب می شود.

آرتور روبنشتاین در طول زندگی هنری خود بیش از ۲۰۰ اثر ضبط نمود و در ۱۹۷۶ میلادی، نشان آزادی آمریکا را دریافت کرد. به عقیده ی افراد زیادی، او از بهترین نوازندگان پیانو تاریخ محسوب می شود.

آرتور در اجراهای انفرادی و گروهی عالی بود و ظاهراً چیزی نبود که نتواند به بهترین نحو اجرا کند. کنسرت ها و رسیتال های انفرادی و چند نفره ی او ابتدا با یاشا هایفتز و امانوئل فورمن و سپس با هنریک سزرینگ و پیر فورنیه، که با هم رکوردهای بینظیری از برامس، شوبرت و شومان داشتند، گواه این مسئله است.

آرتور در سال ۱۹۰۰ زمانی که تنها ۱۳ سال داشت، برای نخستین بار با فیلارمونیک برلین به اجرای زنده پرداخت. پس از آن و در سال ۱۹۰۶، نخستین برنامه ی زنده‌ ی خود را در آمریکا همراه با ارکستر فیلادلفیا در تالار کارنگی اجرا نمود. جالب است بدانید که آرتور روبنشتاین، به هشت زبان دنیا مسلط بود و به همین خاطر در جنگ جهانی اول، به عنوان یک مترجم نظامی مشغول کار شد و در آنجا به همراه یک نوازنده ی ویولون بنام اوژن ایزایی، به اجرا پرداخت.

روبنشتاین یکی از مشهورترین پیانیست ها در دهه ی 80 و پس از آن بود. او به گرامافون هم علاقه ی زیادی نشان می داد. وی در طول دو سال به اسپانیا و آمریکای جنوبی سفر کرد و با آثار بزرگانی مانند مانوئل د فایا، ایساک آلبنیس و انریکه گرانادس احساسات شنوندگان و حضار را برانگیخت. آرتور در دهه ی 1920، به شهرت و اعتبار جهانی رسیده بود و مانند یک نابغه، مورد ستایش مردم جهان واقع شد.

روبنشتاین نوازنده ای خودجوش و منحصر بفرد بود و آثار ارزشمندی از آهنگسازان برجسته مانند بتهوون، شوپن و موتسارت به یادگار گذاشت. آرتور روی صحنه بسیار جدی بود و کار خود را با دقت و ظرافت خاصی انجام می داد. این درحالی بود که به گفته ی اطرافیان و دوستانش، شخصیتی شوخ طبع و برونگرا داشته است. وی در سال 1972 در 95 سالگی در ژنو سوئیس درگذشت.

 

[*SAmiN]

1- سرگئی راخمانینوف (1873-1943)، روسی​

سرگئی راخمانینوف بهترین نوازنده ی پیانو و نامبر وان ما در این لیست است. اگر ضبط های سرگئی راخمانینوف وجود نداشتند، ما از اجرای او هیچ چیز نمی دانستیم. از موسیقی او می توان نتیجه گیری ها و تفاسیر زیادی کرد. راخمانینف در خانواده ای متولد شد که بسیار به موسیقی علاقمند بودند. وی از کودکی استعداد بینظیری در زمینه ی موسیقی نشان داد و در 4 سالگی نواختن پیانو را آغاز نمود.

سرگئی راخمانینوف در سال ۱۸۹۲ از “کنسرواتوار چایکوفسکی مسکو” فارغ‌ التحصیل شد و چند قطعه پیانو و قطعات ارکستری تصنیف نمود که بازخوردهای خوبی بهمراه نداشت. اما او ناامید نشد و پس از 4 سال (در سال 1901)، کنسرتو شماره 2 خود را آغاز کرد که با استقبال بینظیری همراه شد و از همین زمان بود که به شهرت رسید.

استعداد راخمانینوف در نوازندگی پیانو بسیار خارق العاده بود و اگر به چند مورد از ضبط های او گوش کنید، متوجه ریتم موزون و بینظیر وی خواهید شد. برخی افراد معتقدند که نوازندگی راخمانینوف یکنواخت نیست و بیشتر شبیه یک موج جزر و مد است.

راخمانینوف یکی از آخرین نمایندگان بزرگ موسیقی رمانتیک در موسیقی کلاسیک روسیه هم بود و تحت تاثیر آهنگسازان روس، لهجه ای کاملا متفاوت و شخصی بدست آورد. از آثار معروف وی میتوان به پیانو کنسرتو شماره ۲ و شماره ۳ اشاره نمود.

وی پس از انقلاب روسیه در سال 1918، به همراه خانواده اش به آمریکا رفت و در آنجا مستقر شد. پس از آن در اروپا و آمریکا زندگی کرد و بطور تمام وقت به تمرین می پرداخت. آثار هنرمندان بزرگی مانند باخ، بتهوون (بخصوص سونات شماره 23 با نام اوپاسیوناتا)، بورودین، شوپن، دبوسی، گریگ، لیست، مندلسون، موتزارت، شوبرت، شومان و چایکوفسکی در برنامه های راچمانینوف حضور داشتند. او روزانه حداکثر 15 ساعت تمرین می کرد و تورهای زیادی داشت.

این اسطوره ی موسیقی در سال 1943 در اثر ملانوما در بورلی هیلز ایالات متحده درگذشت و میراث موسیقی ارزشمند خود را برای مردم جهان برای همیشه باقی گذاشت.

منبع : سازی ها