*فریال*
کاربر نگاه دانلود
عرصه سیاست و سیاست ورزی داخلی این روزها دوران جدیدی را آغاز کرده است؛ دورانی که با نزدیک شدن به انتخابات مجلس در اسفند امسال، روز به روز چالش برانگیزتر و پرابهام تر می شود.
اگر تا چند روز پیش همه چیز در سطح گمانه زنی های رسانه ای و صحبت های در گوشی ختم می شد اما صحبت مشاور فرهنگی رییس جمهور ناگهان معادلات را عوض کرد و حالا صحبت درباره تغییرات احتمالی در برخی اعضای کابینه و وزرا به صورت علنی تری پیگیری می شود.
از سوی دیگر وزیر کشور هم روز گذشته در نشست مشترک استانداران سراسر کشور از آغاز تحرکات انتخاباتی در میان مسئولان و برخی محافل خبر داد. این نشست دقیقا میان گروهی برگزار شد که سه روز پیش، حسام الدین آشنا در سخنرانی جنجالی خود خواستار تغییر برخی از آنها شده بود: «استانداران».
همین صحبت ها کافی بود تا طوفانی در سطح سیـاس*ـی کشور به راه بیفتد، مخصوصا آن که مشاور فرهنگی رییس جمهور در لابلای صحبت های خود علاوه بر تغییر استانداران، اشاره ای نیز به تغییرات احتمالی در میان برخی وزیران هم داشت.
آیا فصل جدیدی در حوزه سیاست داخلی در حال آغاز شدن است؟ پس از حرکت آرام و نسبتا کم تنش دولت در حوزه سیاست داخلی و تمرکز بر مذاکرات هسته ای، آیا با نزدیک شدن به پایان ماراتن هسته ای و آغاز انتخابات مجلس، روزهای شلوغ و پرهیاهوی سیاست داخلی آغاز می شود؟
اگر صحبت های مشاور رییس جمهور را پایه ای برای تحلیل ها و گمانه زنی ها بگذاریم، کدام یک از وزیران دولت تکنوکرات دولت روحانی در معرض تغییرات احتمالی قرار خواهند گرفت؟
در اینجا با یک تیغ دو لبه روبرو هستیم و باید دید دولت یازدهم در میان حلقه محاصره شده توسط منتقدان اصولگرا و اصلاح طلب ترجیح می دهد کدام وزیران خود را تغییر دهد و خود را به کدام یک از وزنه های سیـاس*ـی کشور نزدیک کند؟
در این میان البته تعدادی از وزیران دولت روحانی خارج از محدوده انتقادها قرار گرفته اند (مثل وزیر بهداشت یا وزرای دفاع، اقتصاد یا نیرو). برای برخی از وزرا آلترناتیو دیگری وجود ندارد و افکار عمومی تغییر در آن مناصب را قبول نمی کند. مثل وزیر امور خارجه یا وزیر نفت اما به نظر می رسد باید منتظر طوفان های احتمالی برای هفت وزیر باشیم. هفت وزیری که یا از جانب طیف های نزدیک به اصولگرایان یا اصلاح طلبان یا افکار عمومی تحت فشار هستند و فراز و نشیب های سیـاس*ـی ماه های آینده سرنوشت آنها را تعیین خواهد کرد. در این گزارش حاشیه های اطراف این وزیران را مرور می کنیم.
عبدالرضا رحمانی فضلی؛ وزیر کشور
از همان زمان انتخاب رحمانی فضلی به عنوان وزیر کشور، می توان انتظار داشت که دوران وزارت او با حاشیه های زیادی همراه باشد. اصولگرایان رادیکال از یک سو و طیف های نزدیک به گروه های اصلاح طلب از سوی دیگر جزو منتقدین اصلی وزیر کشور به شمار می روند. در حالی سکان یکی از کلیدی ترین وزارتخانه ها به رحمانی فضلی سپرده شد که اصلاح طلبان او را یکی از چهره های نزدیک به علی لاریجانی، رییس مجلس می دانستند و اعتقاد داشتند رییس جمهور باید فردی را برای این مسند انتخاب کند که از لحاظ سیـاس*ـی به دولت نزدیک باشد.
پست وزارت کشور به خصوص به خاطر اجرای انتخابات از حساس ترین پست های هر کابینه ای است. از سوی دیگر برخی صحبت های وزیر کشور مانند «پول های کثیف» باعث اعتراض برخی گروه های اصولگرای مجلس شده و حتی او را به مجلس کشاندند؛ اتفاقاتی که سبب شد رحمانی فضلی صحبت های خود را تعدیل کند واین دسته از منتقدان را آرام کند و با یک معذرتخواهی دوپهلو از گردنه استیضاح احتمالی عبور کند.
اصلاح طلبان نیز که هدف سوژه پول های کثیف را جمعی از نمایندگان طیف مقابل می دانستند این عقب نشینی را برنتافتند. در روزهای پر التهاب آینده کدام یک از فشارها می تواند او را از زمین بازی خارج کند یا حمایت های رییس جمهور و رییس مجلس سبب ادامه حیات سیـاس*ـی او در کابینه خواهد شد؟
نعمت زاده؛ تیغ تند اصولگرایان
مرد سن بالای کابینه روحانی از همان زمان روی کار آمدنش مورد انتقاد اصولگرایان قرار داشته و روز به روز نیز فشارها بر او بیشتر می شود. وزیری که نزدیک به کارگزارانی ها و اصلاح طلبان محسوب می شود و از زاویه های مختلف در تیررس انتقادها قرار گرفته است.
«انحصار واردات خودرو»، «احتمال ارائه رانت 650 میلیون یورویی به افرادی خاص برای واردات برخی کارها»، «ناهماهنگی برای پرداخت یارانه تولیدکنندگان»، «مجوز تولید سیگار مارلبورو» و ... تنها بخش کوچکی از انتقادهای گروه بزرگی از اصولگرایان را شامل می شود که تا به حال او را چندین بار تا پای سوال و استیضاح بـرده است.
وزیر ارشاد؛ بخت کوتاه
شاید از بخت کوتاه علی جنتی باشد که در مسند وزارتخانه ای قرار گرفته که به طور سنتی در تیررس انواع و اقسام انتقادها قرار گرفته است. از یک طرف طیف های نزدیک به اصولگرایان همواره خواستار تعیین چارچوب ها و سختگیری های بیشتری در حوزه فرهنگی هستند واز سوی دیگر قشر بزرگی از هنرمندان و افراد طبقه متوسط جامعه تساهل و تسامح بیشتری را خواهانند...
نکته جالب آنجاست که تفاوتی وجود ندارد دولت بر سر کار اصلاح طلب باشد یا اصولگرا؛ در هر صورت فشارها از هر دو طیف سیـاس*ـی کشور بر وزیر ارشاد وجود داشته و به نظر می رسد در آینده نیز وجود خواهد داشت. فقط شمردن موارد جنجالی وزارت جنتی و کوتاه آمدن ها و عقب نشینی ها و پاتک های غافلگیرانه او مثنوی هفتاد من است که تنها بخش کوچکی از آن را این روزها در حاشیه های نمایشگاه کتاب و اکران محدود قصه ها می بینید.
آخوندی؛ شمشیر مسکن مهر
وزیر مسکن و شهرسازی دولتی از نظر جایگاه سیـاس*ـی موقعیتی شبیه نعمت زاده دارد و از این جهت او هم از همان ابتدا مورد انتقاد طیف های اصولگرا قرار داشت. او از همان ابتدا جزو منتقدان طرح «مسکن مهر» به شمار می رفت. طرحی که اصولگرایان و خصوصا طرفداران «احمدی نژاد» آن را نقطه عطفی در کارنامه دولت نهم و دهم می دانند.
بهمن سال گذشته برخی رسانه های نزدیک به اصولگرایان در گزارشی به نقل از سایت حق مسکن، خبری را منتشر کردند که طبق آن آخوندی در اظهارنظری عنوان کرده بود: «مسکن مهر طرح مزخرفی است.»
در گزارش سایت های اصولگرا در توضیح این خبر آمده بود: «این پاسخ را آقای وزیر در جواب سوالی که از ایشان پرسیده بودند که وضعیت مسکن مهر مناسب نیست و چندین هزار نفر در کشور و مخصوصا تهران درگیر این موضوع هستند. متاسفانه شما در این قضیه کار مفیدی انجام نداده اید و چندین بار هم علیه این طرح صحبت کرده اید، می خواستیم بدانیم نظرتان در این مورد چیست؟ اظهار کرد.»
آخوندی هفته پیش انتقادات تندی را به شکل غافلگیرانه ای از سوی کرباسچی نیز تحمل کرد.
وزیر آموزش و پرورش؛ انتقادهایی از هر سو
علی اصغر فانی نیز زیر تیغ انتقادهای مختلفی قرار دارد. از یک سو گروهی از اصولگرایان مجلس و از سوی دیگر، اقشار معلمان و فرهنگیان که البته انتقادهایشان فقط به این وزیر محدود نمی شود و هم.اره نسبت به وضعیت معیشتی خود اعتراض داشته اند.
حدود یک سال پیش بود که وزیر آموزش و پرورش از سوی مجلس یک کارت زرد دریافت کرد. در آن زمان مهرداد بذرپاش که به عنوان نماینده سوال کنندگان از وزیر آموزش و پرورش در صحن علنی مجلس صحبت می کرد، نسبت به برخی انتصابات علی اصغر فانی انقتاد داشت و همین موضوع سبب گرفتن کارت زرد از سوی او شد.
وزیر ارتباطات، برزخ فیلترینگ و اینترنت ملی
محمود واعظی در ماه های اولیه قرار گرفتن خود بر مسند وزارت کم حاشیه بود اما آرام آرام بر دامنه انتقادها اضافه شد. راه اندازی اینترنت 3G و 4G و مکالمات تصویری، عدم فیلترینگ برخی برنامه ها مانند وایبر، لاین و ... تاخیر در زمان اجرایی شدن فیلترینگ هوشمند و ... جزو انتقادهایی بودند که از سوی اصولگرایان مطرح شده و همچنان نیز ادامه دارند.
از سوی دیگر برخی منتقدان او دست روی این نکته می گذارند که وزیر ارتباطات برخلاف دولت قبلی در پروژه اینترنت ملی یا همان شبکه ملی اطلاعات تاخیر انداخته و عنوان می کنند وزارتخانه او عزم جدی برای راه اندازی این پروژه ندارد.
سیاست واظعی معمولا سکوت تا افتادن آب ها از آسیاب است. به هر حال چالش های این وزارتخانه با کمیته فضای مجازی که تحت نظر قوه قضاییه است همچنان ادامه دارد.
وزیر ورزش؛ فشار افکار عمومی
در اینجا با یک پارادوکس عجیب روبرو هستیم. در حالی که به نظر نمی رسد گروه های اصولگرا و حتی برخی طیف های نزدیک به اصلاح طلبان با او مخالفت چندانی داشته باشند اما فشار افکار عمومی بر او بسیار بالاست. افکار عمومی با دقت اعمال نظرهای دولت بر تعیین سرمربی تیم ملی، فدراسیون های مختلف، خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس و ... را مشاهده می کنند و حتی در کامنت های خود در صفحه رییس جمهور از او درخواست کرده اند که گودرزی را تغییر دهد. این ماجراها در حالی رخ می دهد که به نظر می رسد رسانه های اصولگرا و افرادی مانند خادم، دبیر و ... جزو طرفداران وزیر ورزش محسوب می شوند و در طیف های اصلاح طلبان نیز به جز معدود انتقادهایی، مخالفت های خاص و علنی با گودرزی دیده نمی شود.
اگر تا چند روز پیش همه چیز در سطح گمانه زنی های رسانه ای و صحبت های در گوشی ختم می شد اما صحبت مشاور فرهنگی رییس جمهور ناگهان معادلات را عوض کرد و حالا صحبت درباره تغییرات احتمالی در برخی اعضای کابینه و وزرا به صورت علنی تری پیگیری می شود.
از سوی دیگر وزیر کشور هم روز گذشته در نشست مشترک استانداران سراسر کشور از آغاز تحرکات انتخاباتی در میان مسئولان و برخی محافل خبر داد. این نشست دقیقا میان گروهی برگزار شد که سه روز پیش، حسام الدین آشنا در سخنرانی جنجالی خود خواستار تغییر برخی از آنها شده بود: «استانداران».
همین صحبت ها کافی بود تا طوفانی در سطح سیـاس*ـی کشور به راه بیفتد، مخصوصا آن که مشاور فرهنگی رییس جمهور در لابلای صحبت های خود علاوه بر تغییر استانداران، اشاره ای نیز به تغییرات احتمالی در میان برخی وزیران هم داشت.
آیا فصل جدیدی در حوزه سیاست داخلی در حال آغاز شدن است؟ پس از حرکت آرام و نسبتا کم تنش دولت در حوزه سیاست داخلی و تمرکز بر مذاکرات هسته ای، آیا با نزدیک شدن به پایان ماراتن هسته ای و آغاز انتخابات مجلس، روزهای شلوغ و پرهیاهوی سیاست داخلی آغاز می شود؟
اگر صحبت های مشاور رییس جمهور را پایه ای برای تحلیل ها و گمانه زنی ها بگذاریم، کدام یک از وزیران دولت تکنوکرات دولت روحانی در معرض تغییرات احتمالی قرار خواهند گرفت؟
در اینجا با یک تیغ دو لبه روبرو هستیم و باید دید دولت یازدهم در میان حلقه محاصره شده توسط منتقدان اصولگرا و اصلاح طلب ترجیح می دهد کدام وزیران خود را تغییر دهد و خود را به کدام یک از وزنه های سیـاس*ـی کشور نزدیک کند؟
در این میان البته تعدادی از وزیران دولت روحانی خارج از محدوده انتقادها قرار گرفته اند (مثل وزیر بهداشت یا وزرای دفاع، اقتصاد یا نیرو). برای برخی از وزرا آلترناتیو دیگری وجود ندارد و افکار عمومی تغییر در آن مناصب را قبول نمی کند. مثل وزیر امور خارجه یا وزیر نفت اما به نظر می رسد باید منتظر طوفان های احتمالی برای هفت وزیر باشیم. هفت وزیری که یا از جانب طیف های نزدیک به اصولگرایان یا اصلاح طلبان یا افکار عمومی تحت فشار هستند و فراز و نشیب های سیـاس*ـی ماه های آینده سرنوشت آنها را تعیین خواهد کرد. در این گزارش حاشیه های اطراف این وزیران را مرور می کنیم.
عبدالرضا رحمانی فضلی؛ وزیر کشور
از همان زمان انتخاب رحمانی فضلی به عنوان وزیر کشور، می توان انتظار داشت که دوران وزارت او با حاشیه های زیادی همراه باشد. اصولگرایان رادیکال از یک سو و طیف های نزدیک به گروه های اصلاح طلب از سوی دیگر جزو منتقدین اصلی وزیر کشور به شمار می روند. در حالی سکان یکی از کلیدی ترین وزارتخانه ها به رحمانی فضلی سپرده شد که اصلاح طلبان او را یکی از چهره های نزدیک به علی لاریجانی، رییس مجلس می دانستند و اعتقاد داشتند رییس جمهور باید فردی را برای این مسند انتخاب کند که از لحاظ سیـاس*ـی به دولت نزدیک باشد.
پست وزارت کشور به خصوص به خاطر اجرای انتخابات از حساس ترین پست های هر کابینه ای است. از سوی دیگر برخی صحبت های وزیر کشور مانند «پول های کثیف» باعث اعتراض برخی گروه های اصولگرای مجلس شده و حتی او را به مجلس کشاندند؛ اتفاقاتی که سبب شد رحمانی فضلی صحبت های خود را تعدیل کند واین دسته از منتقدان را آرام کند و با یک معذرتخواهی دوپهلو از گردنه استیضاح احتمالی عبور کند.
اصلاح طلبان نیز که هدف سوژه پول های کثیف را جمعی از نمایندگان طیف مقابل می دانستند این عقب نشینی را برنتافتند. در روزهای پر التهاب آینده کدام یک از فشارها می تواند او را از زمین بازی خارج کند یا حمایت های رییس جمهور و رییس مجلس سبب ادامه حیات سیـاس*ـی او در کابینه خواهد شد؟
نعمت زاده؛ تیغ تند اصولگرایان
مرد سن بالای کابینه روحانی از همان زمان روی کار آمدنش مورد انتقاد اصولگرایان قرار داشته و روز به روز نیز فشارها بر او بیشتر می شود. وزیری که نزدیک به کارگزارانی ها و اصلاح طلبان محسوب می شود و از زاویه های مختلف در تیررس انتقادها قرار گرفته است.
«انحصار واردات خودرو»، «احتمال ارائه رانت 650 میلیون یورویی به افرادی خاص برای واردات برخی کارها»، «ناهماهنگی برای پرداخت یارانه تولیدکنندگان»، «مجوز تولید سیگار مارلبورو» و ... تنها بخش کوچکی از انتقادهای گروه بزرگی از اصولگرایان را شامل می شود که تا به حال او را چندین بار تا پای سوال و استیضاح بـرده است.
وزیر ارشاد؛ بخت کوتاه
شاید از بخت کوتاه علی جنتی باشد که در مسند وزارتخانه ای قرار گرفته که به طور سنتی در تیررس انواع و اقسام انتقادها قرار گرفته است. از یک طرف طیف های نزدیک به اصولگرایان همواره خواستار تعیین چارچوب ها و سختگیری های بیشتری در حوزه فرهنگی هستند واز سوی دیگر قشر بزرگی از هنرمندان و افراد طبقه متوسط جامعه تساهل و تسامح بیشتری را خواهانند...
نکته جالب آنجاست که تفاوتی وجود ندارد دولت بر سر کار اصلاح طلب باشد یا اصولگرا؛ در هر صورت فشارها از هر دو طیف سیـاس*ـی کشور بر وزیر ارشاد وجود داشته و به نظر می رسد در آینده نیز وجود خواهد داشت. فقط شمردن موارد جنجالی وزارت جنتی و کوتاه آمدن ها و عقب نشینی ها و پاتک های غافلگیرانه او مثنوی هفتاد من است که تنها بخش کوچکی از آن را این روزها در حاشیه های نمایشگاه کتاب و اکران محدود قصه ها می بینید.
آخوندی؛ شمشیر مسکن مهر
وزیر مسکن و شهرسازی دولتی از نظر جایگاه سیـاس*ـی موقعیتی شبیه نعمت زاده دارد و از این جهت او هم از همان ابتدا مورد انتقاد طیف های اصولگرا قرار داشت. او از همان ابتدا جزو منتقدان طرح «مسکن مهر» به شمار می رفت. طرحی که اصولگرایان و خصوصا طرفداران «احمدی نژاد» آن را نقطه عطفی در کارنامه دولت نهم و دهم می دانند.
بهمن سال گذشته برخی رسانه های نزدیک به اصولگرایان در گزارشی به نقل از سایت حق مسکن، خبری را منتشر کردند که طبق آن آخوندی در اظهارنظری عنوان کرده بود: «مسکن مهر طرح مزخرفی است.»
در گزارش سایت های اصولگرا در توضیح این خبر آمده بود: «این پاسخ را آقای وزیر در جواب سوالی که از ایشان پرسیده بودند که وضعیت مسکن مهر مناسب نیست و چندین هزار نفر در کشور و مخصوصا تهران درگیر این موضوع هستند. متاسفانه شما در این قضیه کار مفیدی انجام نداده اید و چندین بار هم علیه این طرح صحبت کرده اید، می خواستیم بدانیم نظرتان در این مورد چیست؟ اظهار کرد.»
آخوندی هفته پیش انتقادات تندی را به شکل غافلگیرانه ای از سوی کرباسچی نیز تحمل کرد.
وزیر آموزش و پرورش؛ انتقادهایی از هر سو
علی اصغر فانی نیز زیر تیغ انتقادهای مختلفی قرار دارد. از یک سو گروهی از اصولگرایان مجلس و از سوی دیگر، اقشار معلمان و فرهنگیان که البته انتقادهایشان فقط به این وزیر محدود نمی شود و هم.اره نسبت به وضعیت معیشتی خود اعتراض داشته اند.
حدود یک سال پیش بود که وزیر آموزش و پرورش از سوی مجلس یک کارت زرد دریافت کرد. در آن زمان مهرداد بذرپاش که به عنوان نماینده سوال کنندگان از وزیر آموزش و پرورش در صحن علنی مجلس صحبت می کرد، نسبت به برخی انتصابات علی اصغر فانی انقتاد داشت و همین موضوع سبب گرفتن کارت زرد از سوی او شد.
وزیر ارتباطات، برزخ فیلترینگ و اینترنت ملی
محمود واعظی در ماه های اولیه قرار گرفتن خود بر مسند وزارت کم حاشیه بود اما آرام آرام بر دامنه انتقادها اضافه شد. راه اندازی اینترنت 3G و 4G و مکالمات تصویری، عدم فیلترینگ برخی برنامه ها مانند وایبر، لاین و ... تاخیر در زمان اجرایی شدن فیلترینگ هوشمند و ... جزو انتقادهایی بودند که از سوی اصولگرایان مطرح شده و همچنان نیز ادامه دارند.
از سوی دیگر برخی منتقدان او دست روی این نکته می گذارند که وزیر ارتباطات برخلاف دولت قبلی در پروژه اینترنت ملی یا همان شبکه ملی اطلاعات تاخیر انداخته و عنوان می کنند وزارتخانه او عزم جدی برای راه اندازی این پروژه ندارد.
سیاست واظعی معمولا سکوت تا افتادن آب ها از آسیاب است. به هر حال چالش های این وزارتخانه با کمیته فضای مجازی که تحت نظر قوه قضاییه است همچنان ادامه دارد.
وزیر ورزش؛ فشار افکار عمومی
در اینجا با یک پارادوکس عجیب روبرو هستیم. در حالی که به نظر نمی رسد گروه های اصولگرا و حتی برخی طیف های نزدیک به اصلاح طلبان با او مخالفت چندانی داشته باشند اما فشار افکار عمومی بر او بسیار بالاست. افکار عمومی با دقت اعمال نظرهای دولت بر تعیین سرمربی تیم ملی، فدراسیون های مختلف، خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس و ... را مشاهده می کنند و حتی در کامنت های خود در صفحه رییس جمهور از او درخواست کرده اند که گودرزی را تغییر دهد. این ماجراها در حالی رخ می دهد که به نظر می رسد رسانه های اصولگرا و افرادی مانند خادم، دبیر و ... جزو طرفداران وزیر ورزش محسوب می شوند و در طیف های اصلاح طلبان نیز به جز معدود انتقادهایی، مخالفت های خاص و علنی با گودرزی دیده نمی شود.
