Behtina
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2015/11/08
- ارسالی ها
- 22,523
- امتیاز واکنش
- 65,135
- امتیاز
- 1,290
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
امتياز فيلم در (I MDB (8.2/10
جشن گرم و کوچک مالکوم و همسرش که به افتخار دریافت لوح افتخار برگزار شده به زودی با حضور هراسناک وینسنت به هم می ریزد. بعد از صحنۀ شلیک، به پائیز آینده در فیلادلفیا منتقل می شویم. کول 9 ساله در اولین ظاهر شدنش در فیلم، وقتی از خانه خارج می شود با قدم های سریع مثل فردی وحشتزده حرکت می کند.
The Sixth Sense ( حس ششم ) به کارگردانی M. Night Shyamalan و محصول سال ۱۹۹۹از آندسته فیلم هایی است که شاید هیچ وقت آنرا فراموش نکنیم. دلیل خاطره شدن این فیلم در ذهن ما نه به خاطر پیام و محتوای فیلم بلکه به دلایلی است که در ادامه به توضیح آن می پردازم.
حس ششم به خصوص در نیمۀ اولش بسیار پرمایه پیش می رود. تک تک صحنه ها به نظر در جای خودشان قرار دارند و صحنۀ زائد یا کسالت باری نمی بینیم. بازی درخشان هالی جوئل اسمنت حیرت آور است.
ریتم پر کشش فیلم در نیمۀ دوم تا حدودی از رونق می افتد، اما همچنان شیامالان بیننده اش را با قدرت حفظ می کند.
حس ششم از آن دسته فیلم هایی است که بعد از دیدنشان تمایل برای دیدن دوباره و دقت بیشتر در تماشاگر ایجاد می شود و جزئیات فیلمنامۀ شیامالان به حدی است که دیدن دوبارۀ آن ارزشش را دارد. دیالوگ های فیلم هم از نقاط قوت آن محسوب می شود که در بعضی موارد بسیار تاثیر گذار و گیرا هستند.
اما آيا هدف فيلم تنها به اين خلاصه مي شود که دو ساعت بر روي صندلي بنشينيم و تحت تأثير موسيقي زيبا و هيجان انگيز و صحنه هاي تکان دهنده که حاصل هنرنمايي "بروس ويليس" و "هلي جوئل اسمت" مي باشد، از ترس و وحشتي که در دوران کودکي برايمان عذاب آور بود، لـ*ـذت ببريم؟
يکي از منتقدين مي گويد: «وقتي براي اولين بار اين فيلم را مي ديدم، نمي دانستم چه انتظاري بايد داشته باشم. فکر مي کردم بعد از يک روز پرکار بد نيست که يک فيلم خوش ساخت وحشتناک و هيجاني ببينم (چون که خيلي تعريف آن را شنيده بودم). اما مدت کوتاهي از شروع فيلم نگذشته بود که دريافتم اهدافي که اين فيلم به دنبال دارد، خيلي فراتر از اين است که بينندگان را بترساند و آنها را مدتي سرگرم کند.»
گرچه فيلم "حس ششم" از اين امتياز نيز مستثنا نيست اما در تلاش است به نوعي توجه ببيننده را به اين نکته جلب کند که چطور مي توان با ترس هايي که در زندگي با آنها درگير هستيم، روبرو شويم. کارگردان فيلم، نايت شيامالان، مي گويد: «"حس ششم" بر مبناي ترس انسان هاي واقعي، بچه هاي واقعي و بزرگسالان واقعي ساخته شده است. ترس از دست دادن، ترس از ناشناخته ها، ترس از داشتن توانايي و قدرتي که کمک مي کند با آنچه که در پشت پرده قرار دارد، روبرو شد و در آخر ترس از ندانستن احساسات دروني مان و واقعيات.» واضح است که بيشترين تأکيد کارگردان بر روي ايجاد ارتباط است.
نايت شيامالان در فيلم از صحنه هاي سمبوليک زيادي استفاده کرده که بايستي با ذره بين هنرمندان به آنها نگاه کرد. يکي از اين صحنه هاي سمبوليک استفاده از در و پنجره است. او معتقد است که ارتباط نادرست همانند در و پنجره اي عمل مي کند که ما را از رابـ ـطه عاشقانه و صميمي که بدان نيازمنديم، جدا مي سازد. داستان اين فيلم به نوعي به زندگي هر يک از ما نيز بر مي گردد. خوب است در زماني که اين فيلم را مجدداً يا براي اولين بار تماشا مي کنيد، از خود بپرسيد چه چيزهايي در زندگي من موجب ترس و نگراني شده است؟ و آيا براي من هم جاي اميدي هست؟
. همچنين کارگردان فيلم ناخواسته به ما درس ديگري نيز مي آموزد. ما نمي توانيم تنها به جنگ با ترس هايمان برويم. ما به يک دوست، به کسي که ما را باور کند و حاضر باشد تا آخرين لحظه در کنارمان بايستند، نياز داريم.[/BCOLOR]
The Sixth Sense- حس ششم
[/BCOLOR][BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
جشن گرم و کوچک مالکوم و همسرش که به افتخار دریافت لوح افتخار برگزار شده به زودی با حضور هراسناک وینسنت به هم می ریزد. بعد از صحنۀ شلیک، به پائیز آینده در فیلادلفیا منتقل می شویم. کول 9 ساله در اولین ظاهر شدنش در فیلم، وقتی از خانه خارج می شود با قدم های سریع مثل فردی وحشتزده حرکت می کند.
The Sixth Sense ( حس ششم ) به کارگردانی M. Night Shyamalan و محصول سال ۱۹۹۹از آندسته فیلم هایی است که شاید هیچ وقت آنرا فراموش نکنیم. دلیل خاطره شدن این فیلم در ذهن ما نه به خاطر پیام و محتوای فیلم بلکه به دلایلی است که در ادامه به توضیح آن می پردازم.
حس ششم به خصوص در نیمۀ اولش بسیار پرمایه پیش می رود. تک تک صحنه ها به نظر در جای خودشان قرار دارند و صحنۀ زائد یا کسالت باری نمی بینیم. بازی درخشان هالی جوئل اسمنت حیرت آور است.
ریتم پر کشش فیلم در نیمۀ دوم تا حدودی از رونق می افتد، اما همچنان شیامالان بیننده اش را با قدرت حفظ می کند.
حس ششم از آن دسته فیلم هایی است که بعد از دیدنشان تمایل برای دیدن دوباره و دقت بیشتر در تماشاگر ایجاد می شود و جزئیات فیلمنامۀ شیامالان به حدی است که دیدن دوبارۀ آن ارزشش را دارد. دیالوگ های فیلم هم از نقاط قوت آن محسوب می شود که در بعضی موارد بسیار تاثیر گذار و گیرا هستند.
اما آيا هدف فيلم تنها به اين خلاصه مي شود که دو ساعت بر روي صندلي بنشينيم و تحت تأثير موسيقي زيبا و هيجان انگيز و صحنه هاي تکان دهنده که حاصل هنرنمايي "بروس ويليس" و "هلي جوئل اسمت" مي باشد، از ترس و وحشتي که در دوران کودکي برايمان عذاب آور بود، لـ*ـذت ببريم؟
يکي از منتقدين مي گويد: «وقتي براي اولين بار اين فيلم را مي ديدم، نمي دانستم چه انتظاري بايد داشته باشم. فکر مي کردم بعد از يک روز پرکار بد نيست که يک فيلم خوش ساخت وحشتناک و هيجاني ببينم (چون که خيلي تعريف آن را شنيده بودم). اما مدت کوتاهي از شروع فيلم نگذشته بود که دريافتم اهدافي که اين فيلم به دنبال دارد، خيلي فراتر از اين است که بينندگان را بترساند و آنها را مدتي سرگرم کند.»
گرچه فيلم "حس ششم" از اين امتياز نيز مستثنا نيست اما در تلاش است به نوعي توجه ببيننده را به اين نکته جلب کند که چطور مي توان با ترس هايي که در زندگي با آنها درگير هستيم، روبرو شويم. کارگردان فيلم، نايت شيامالان، مي گويد: «"حس ششم" بر مبناي ترس انسان هاي واقعي، بچه هاي واقعي و بزرگسالان واقعي ساخته شده است. ترس از دست دادن، ترس از ناشناخته ها، ترس از داشتن توانايي و قدرتي که کمک مي کند با آنچه که در پشت پرده قرار دارد، روبرو شد و در آخر ترس از ندانستن احساسات دروني مان و واقعيات.» واضح است که بيشترين تأکيد کارگردان بر روي ايجاد ارتباط است.
نايت شيامالان در فيلم از صحنه هاي سمبوليک زيادي استفاده کرده که بايستي با ذره بين هنرمندان به آنها نگاه کرد. يکي از اين صحنه هاي سمبوليک استفاده از در و پنجره است. او معتقد است که ارتباط نادرست همانند در و پنجره اي عمل مي کند که ما را از رابـ ـطه عاشقانه و صميمي که بدان نيازمنديم، جدا مي سازد. داستان اين فيلم به نوعي به زندگي هر يک از ما نيز بر مي گردد. خوب است در زماني که اين فيلم را مجدداً يا براي اولين بار تماشا مي کنيد، از خود بپرسيد چه چيزهايي در زندگي من موجب ترس و نگراني شده است؟ و آيا براي من هم جاي اميدي هست؟
. همچنين کارگردان فيلم ناخواسته به ما درس ديگري نيز مي آموزد. ما نمي توانيم تنها به جنگ با ترس هايمان برويم. ما به يک دوست، به کسي که ما را باور کند و حاضر باشد تا آخرين لحظه در کنارمان بايستند، نياز داريم.
