- نام رمان
- حامی‌ام باش
- نام نویسنده
- Samira bedad
- ژانر
-
- اجتماعی
- عاشقانه
- نام ویراستار
- Ham-Raz و Ellery
- سطح رمان
- نیمه حرفه‌ای
خلاصه:
داستان مردی است که زندگی‌اش به دست فراموشی سپرده شده. مردی که هویت خود را از یاد بـرده و دست تقدیر کسی را سر راه او قرار می‌دهد تا به زندگییکنواخت و کسل‌کننده‌اش رنگِ زندگی بپاشد. در این راه، حوادث یکی پس از دیگری
از دل خاکِ زمان بیرون می‌آیند و حقایق یک به یک آشکار می‌شوند و اما او کیست که پا در راهی می‌گذارد به امید آنکه انتهای مسیر به بازگشت خاطرات مرد ختم شود؟
مقدمه:
لیوان سرامیکی را به لب‌هایم نزدیک می‌کنم. بوی هِل در بینی‌ام می‌پیچد.
چای خوش‌طعم را در سکوت می‌نوشم. به مجسمه‌ی آویزان آشپزخانه خیره می‌مانم
و در افکارم غرق می‌شوم. ذهن بیمارم خالی و تهی از هر چیزی است.
گاهی فراموشی آن‌قدر‌ها هم که به نظر می‌رسد بد نیست.
گاهی باید فراموش کرد، گذشت، رفت و زندگی کرد.
دنیای آدم‌بزرگ‌ها پر است از خاطراتی تلخ و شیرین که بعضی‌ها خاطره می‌شوند
در پستوی ذهن و بعضی‌ها خودبه‌خود فراموش می‌شوند.
چه کسی گفته است وقت طلاست؟ مزه‌مزه‌اش کرده‌ام، مزه‌ی …می‌دهد؛
ثانیه به ثانیه‌ات را می‌سوزاند و به عمق وجودت رسوخ می‌کند. …. می‌کند
و تا چشم باز کنی، می‌بینی تو ماندی و خماری از دست دادن یک عمر!
داستان مردی است که زندگی‌اش به دست فراموشی سپرده شده. مردی که هویت خود را از یاد بـرده و دست تقدیر کسی را سر راه او قرار می‌دهد تا به زندگییکنواخت و کسل‌کننده‌اش رنگِ زندگی بپاشد. در این راه، حوادث یکی پس از دیگری
از دل خاکِ زمان بیرون می‌آیند و حقایق یک به یک آشکار می‌شوند و اما او کیست که پا در راهی می‌گذارد به امید آنکه انتهای مسیر به بازگشت خاطرات مرد ختم شود؟
مقدمه:
لیوان سرامیکی را به لب‌هایم نزدیک می‌کنم. بوی هِل در بینی‌ام می‌پیچد.
چای خوش‌طعم را در سکوت می‌نوشم. به مجسمه‌ی آویزان آشپزخانه خیره می‌مانم
و در افکارم غرق می‌شوم. ذهن بیمارم خالی و تهی از هر چیزی است.
گاهی فراموشی آن‌قدر‌ها هم که به نظر می‌رسد بد نیست.
گاهی باید فراموش کرد، گذشت، رفت و زندگی کرد.
دنیای آدم‌بزرگ‌ها پر است از خاطراتی تلخ و شیرین که بعضی‌ها خاطره می‌شوند
در پستوی ذهن و بعضی‌ها خودبه‌خود فراموش می‌شوند.
چه کسی گفته است وقت طلاست؟ مزه‌مزه‌اش کرده‌ام، مزه‌ی …می‌دهد؛
ثانیه به ثانیه‌ات را می‌سوزاند و به عمق وجودت رسوخ می‌کند. …. می‌کند
و تا چشم باز کنی، می‌بینی تو ماندی و خماری از دست دادن یک عمر!
