غزلیات کمال‌الدین اسماعیل

خیز در ده نوشید*نی گلگون را شادی اندرون و بیرون را آن چنان مـسـ*ـت کن ز باده مرا که ندانم ز کوه هامون را چون ز باده سرم شود گردان نارم اندر شمار گردون را خون من خورد چرخ ساغر شکل باز خواهم ز ساغر آن خون را جرعه بر خاک ریز بیشترک مـسـ*ـت گردان دماغ قارون را تا ز شادیّ آن بر اندازد از دل خلق گنج...