- عضویت
- 2016/07/11
- ارسالی ها
- 4,853
- امتیاز واکنش
- 14,480
- امتیاز
- 791
« ستایش نامۀ آذرپاد مارسپندان »
پیشگفتار :
در میان موبدان بزرگ در زمان ساسانیان ، آذرپاد مارسپندان جایگاهی بسیار ویژه دارد . پس از زمانی که بیشتر بخش های اوستا پس از یورش اسکندر مقدونی سوزانده شد و بعد ها به وسیلۀ بلاش ( = ولخش ) اشکانی و سپس اردشیر پاپکان ؛ تلاش برای گردآوری بیست و یک نسک اوستا شد ، در زمان شاپور دوم ساسانی ؛ شک و تردید دربارۀ اوستا و دین زرتشت افزایش یافت و برخی تلاش داشتند که بدعت و تحریف هایی ؛ وارد دین بهی کنند . ولی چنان چه مشهور است ؛ موبدی به نام آذرپاد فرزند مارسپند (1) و وزیر شاپور دوم ساسانی ؛ برای حقانیت اوستا ؛ آزمایشی سخت به انجام رساند و بدین منظور ؛ حاضر گردید روی گداخته بر سـ*ـینه اش ریخته تا با زنده ماندن پس از آن ، راستی اوستا و دین زرتشت را به اثبات رساند . یک از مهم ترین آثاری که به آذرپاد مارسپندان نسبت داده می شود ؛ خرده اوستا نام دارد که نمازهای روزانه و مهم را در این کتاب گردآوری نمود . دیگر نوشتۀ مهم آذرپاد مارسپندان ؛ اندرزنامۀ اوست که برای فرزندش به نام زرتشت تقریر نموده است که در 154 بند در دستنویس دستور کیخسرو جاماسپ جی جاماسپ آسانا نوشته شده و در دیگر نسک های مزدایی و آثار نویسندگان دوران اسلامی نیز بدان پرداخته شده است . ابن مسکویه این در کتاب جاویدان خرد ، اندرزنامه وی را آورده است و اندرزهای منسوب به وی ، در کتاب ششم دینکرد ، فرگرد 199 کتاب سوم دینکرد به عنوان " ده اندرز به نام آذرپاد مارسپندان و دیگر پوریوتکیشان " ، فرگرد 62 روایات پهلوی ، اندرزی به عنوان " واژه ای چند از آذرپاد مارسپندان " در مجموعه متون پهلوی ( برگۀ 144- 153 ) و دیگر مجموعه های پراکنده به یادگار مانده است و همچنین از فرزندان وی نیز اندرزنامه ها و رهنمود های اخلاقی نیز در دست است . (2)
آن چه از این موبد بزرگ ساسانی اکنون بدان خواهیم پرداخت ، ستایش و نمازی است که در کتاب " روایات پارسی " به وی منسوب شده است . کتاب " روایات پارسی " ، مجموعه ای از آرای پارسیان هند در مورد فقه و تاریخ دین بهی و ادیان دیگر است که در سده های پانزدهم و شانزدهم میلادی گردآوری شده است . در بخش 142 این کتاب و برگۀ 286 - 289 ؛ نمازی به آذرپاد مارسپندان منسوب شده است که توسط بهرام پونجیا به نظم درآمده است (3) . نویسندۀ این ستایش نامه ؛ دستور انوشیروان مرزبان بوده است که خاندان وی در سدۀ شانزدهم میلادی از برجسته ترین کاتبان متون پهلوی و اوستایی بوده اند و بر اساس گفتۀ او ؛ این بخش مربوطه از کتاب باستان یا همان کتاب دینکرد ( کتاب سوم ) ؛ سرچشمه گرفته است . این ستایش نامه بخشی از یک متن کامل تر است که در این جا به ستایش نامۀ آذرپاد به خداوند پرداخته ایم . ترجمۀ این ستایش نامۀ کهن و دلکش را تارنمای تاریخفا به هممیهنان گرامی پیشکش می کند .
![dastkhatBahar2-web.jpg](http://up.tarikhfa.com/uploads/dastkhatBahar2-web.jpg)
پیشگفتار :
در میان موبدان بزرگ در زمان ساسانیان ، آذرپاد مارسپندان جایگاهی بسیار ویژه دارد . پس از زمانی که بیشتر بخش های اوستا پس از یورش اسکندر مقدونی سوزانده شد و بعد ها به وسیلۀ بلاش ( = ولخش ) اشکانی و سپس اردشیر پاپکان ؛ تلاش برای گردآوری بیست و یک نسک اوستا شد ، در زمان شاپور دوم ساسانی ؛ شک و تردید دربارۀ اوستا و دین زرتشت افزایش یافت و برخی تلاش داشتند که بدعت و تحریف هایی ؛ وارد دین بهی کنند . ولی چنان چه مشهور است ؛ موبدی به نام آذرپاد فرزند مارسپند (1) و وزیر شاپور دوم ساسانی ؛ برای حقانیت اوستا ؛ آزمایشی سخت به انجام رساند و بدین منظور ؛ حاضر گردید روی گداخته بر سـ*ـینه اش ریخته تا با زنده ماندن پس از آن ، راستی اوستا و دین زرتشت را به اثبات رساند . یک از مهم ترین آثاری که به آذرپاد مارسپندان نسبت داده می شود ؛ خرده اوستا نام دارد که نمازهای روزانه و مهم را در این کتاب گردآوری نمود . دیگر نوشتۀ مهم آذرپاد مارسپندان ؛ اندرزنامۀ اوست که برای فرزندش به نام زرتشت تقریر نموده است که در 154 بند در دستنویس دستور کیخسرو جاماسپ جی جاماسپ آسانا نوشته شده و در دیگر نسک های مزدایی و آثار نویسندگان دوران اسلامی نیز بدان پرداخته شده است . ابن مسکویه این در کتاب جاویدان خرد ، اندرزنامه وی را آورده است و اندرزهای منسوب به وی ، در کتاب ششم دینکرد ، فرگرد 199 کتاب سوم دینکرد به عنوان " ده اندرز به نام آذرپاد مارسپندان و دیگر پوریوتکیشان " ، فرگرد 62 روایات پهلوی ، اندرزی به عنوان " واژه ای چند از آذرپاد مارسپندان " در مجموعه متون پهلوی ( برگۀ 144- 153 ) و دیگر مجموعه های پراکنده به یادگار مانده است و همچنین از فرزندان وی نیز اندرزنامه ها و رهنمود های اخلاقی نیز در دست است . (2)
آن چه از این موبد بزرگ ساسانی اکنون بدان خواهیم پرداخت ، ستایش و نمازی است که در کتاب " روایات پارسی " به وی منسوب شده است . کتاب " روایات پارسی " ، مجموعه ای از آرای پارسیان هند در مورد فقه و تاریخ دین بهی و ادیان دیگر است که در سده های پانزدهم و شانزدهم میلادی گردآوری شده است . در بخش 142 این کتاب و برگۀ 286 - 289 ؛ نمازی به آذرپاد مارسپندان منسوب شده است که توسط بهرام پونجیا به نظم درآمده است (3) . نویسندۀ این ستایش نامه ؛ دستور انوشیروان مرزبان بوده است که خاندان وی در سدۀ شانزدهم میلادی از برجسته ترین کاتبان متون پهلوی و اوستایی بوده اند و بر اساس گفتۀ او ؛ این بخش مربوطه از کتاب باستان یا همان کتاب دینکرد ( کتاب سوم ) ؛ سرچشمه گرفته است . این ستایش نامه بخشی از یک متن کامل تر است که در این جا به ستایش نامۀ آذرپاد به خداوند پرداخته ایم . ترجمۀ این ستایش نامۀ کهن و دلکش را تارنمای تاریخفا به هممیهنان گرامی پیشکش می کند .