اصفهان آتشگاه، یادگاری کهن در دل اصفهان

[❤ASAL_M❤]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]آتشکده آتشگاه در غرب شهر اصفهان و در مسیر اصفهان – نجف آباد در نزدیکی منارجنبان بر فراز تپه‌ای سنگی و کم ارتفاع قرار دارد[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]آتشگاه اصفهان از بناهای تاریخی اصفهان و از یادگارهای ایران باستان است. این بنا نزدیک رودخانه زاینده رود است و ساخت آن را به دوران ساسانی یا پیش از آن نسبت داده‌اند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]آتشگاه اصفهان یکی از سه اثر قدیمی به جا مانده از دوران باستان و از نظر بزرگی سومین اثر موجود در شهر اصفهان است و یکی از 7 آتشکده بزرگ ایران در زمان قباد ساسانی می‌باشد.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]بنای آتشگاه آتشدانی بزرگ و مدور است با دریچه‌های متعدد. این ساختمان از خشت‌های گلی خام به طول و عرض 40 سانتیمتر و قطر 14 سانتیمتر ساخته شده و مصالح خشت‌ها، گل و سنگ ریزه و نی‌های ساحل زاینده رود است.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]پایه‌های بزرگ و خشتی بنا تقریبا از میانه تپه آتشگاه آغاز می‌شوند و در بالا به ستون‌هایی محکم تبدیل می‌شدند که در گذشته اتاق‌هایی نیز روی آنها قرار داشته‌است.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]در بالای تپه بنایی گرد وجود دارد و جز آن هیچ بنایی بلندتر ساخته نشده‌است. این بنا دارای 8 گوشه‌است و در هر گوشه یک پنجره هم رو به بیرون دارد. گفته می‌شود موبدان زرتشتی، آتش مقدس را در درون این اتاق قرار می‌داده‌اند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]این مجموعه دارای اتاق‌ها و ساختمان‌هایی در 4 جهت تپه بوده که تا زیر اتاقک آتشگاه ادامه می‌یافته‌اند. در بافت ساختمان‌های این بنا می‌توان سوراخ‌های زیادی را دید که به دست گنج‌یابان کنده شده‌است.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]در اطراف این آتشدان در سطحی پایین‌تر اتاق‌های زیادی ساخته بودند که به علت خام بودن خشت‌ها در مجاورت باد و باران به مرور زمان از بین رفته‌اند. بقایای این اتاق‌ها در شمال و شمال شرقی بر جای مانده است.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]این آتشدان دارای 7 پنجره بزرگ قدی و یک در ورودی است که آتش درون آن از تمامی جهات قابل دید بوده است . ارتفاع ورودی آن به اندازه چند پله از سطوح اطراف است و بطور کامل بر تمامی مجموعه و کوه وقوف دارد . در داخل آن در بالای در و تمامی پنجره‌ها طاقچه‌هایی قرار دارند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]مجموعه آتشگاه اصفهان در طول تاریخ به عنوان یکی از جایگاه‌های آتش مقدس و در دوران‌های اخیر به دلیل موقعیت مذهبی و تفریحی همواره مورد توجه مردم اصفهان و اطراف بوده است.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]آتشگاه اصفهان در سال 1330 و با شماره 380 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]در سال‌های دهه 50 مرمت اساسی شد و در اوایل دهه 60 به جهت جلوگیری از ایجاد صدمات و تخریب، درهای ورودی ساختمان‌های آن بسته شد و بطور کامل استتار گردید.

[/BCOLOR]​

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

[/BCOLOR]​

 

[ATENA_A]

مقاله‌های مرتبط:

• راهنمای سفر به اصفهان
• حقایق جالب در مورد اصفهان

آتشکده اصفهان یا آتشگاه که کهن ترین یادگار تاریخی شهر از دوران ساسانیاست، بر فراز کوه آتشگاه در غرب شهر اصفهان، قرار گرفته است. نام اصلی آن دژ مهربین بوده، و حال مردم به آن قلعه ماربین یا آتشگاه می‎گویند. این آتشکده یکی از ۷ آتشکده بزرگ و مهم دوران ساسانیان بوده است.

موقعیت جغرافیایی


بنای آتشکده، بر بلندای ۱۰۰ متری کوه آتشگاه، در بخش ماربین و ۸ کیلومتری غرب اصفهان، در قسمت جنوبی خمینی‎شهر، با فاصله‎ی ۲ کیلومتری از منارجنبان و در قسمت شمالی بزرگراه اصفهان-نجف‌آباد، قرار گرفته است. از بالای این کوه که در مقابل زاینده‎رود قرار دارد، شاهد چشم‎اندازی زیبا از چهارسوی شهر، باغ‎ها و کشتزارهای اطراف خواهید بود.

مشخصات بنا
معماری باستانی بنای آتشکده، به خوبی نمایانگر دیرینه تاریخی آن است. سازه‎ عظیمی که هر گوشه‎اش ۱۰۷ متر طول داشته و مانند دژی نفوذناپذیر است.

آثار باقی‌مانده از بنا نشان می‎دهد که این سازه دارای ۵ طبقه بوده و اکنون فقط ۲ طبقه از آن دیده می‎شود. آثاری از ستون‎های بلند و محکم از میان کوه تا اتاقک بالای کوه و اتاق‎های متعدد دیگر استوار روی آن ستون‎ها نیز قابل مشاهده است.

در حال بالا رفتن از کوه، ممکن است چشم‌تان به آثار به جای مانده از پله‎هایی بخورد که در میان دل کوه ساخته شده بودند و اکنون فقط اثری ناچیز از آن ها باقی مانده است.

همچنین پایه‌های باقی‌مانده بر دیواره‎ها، نشان می‎دهند که در طی قرون گذشته، این سازه دارای گنبدی دوار و بلند نیز بوده است.

 

[ATENA_A]

بافت بنا
بافت این بنا از جنس خشت خامی بوده که از ملات خاک رس، آهک، و ساقه‎های نی، ساخته شده است. از شاخه‎های نی خشک در بین خشت‎ها، برای استحکام بیشتر استفاده می‎شده است.

اتاقک آتشکده
بر فراز بنا در بلندترین نقطه‎ی کوه، اتاقکی گرد و دارای ۸ گوشه، از جنس خشت دیده می‎شود که دور تا دورش را پنجره‎هایی ۸ گانه پوشانده‎اند و دارای نیم‌متر قطر است. خیلی‎ها معتقد هستند که به دلیل وجود پنجره‎هایی رو به بیرون، موبدان زرتشتی آتش جاودان را در این مکان نگهداری می‎کرده‎اند. از آخرین دورانی که این آتشکده فروزان بوده، گواه چندانی بر جای نمانده است.

بررسی‎های باستان‎‎ شناسان
بررسی‎ها نشان می‎دهند که این بنا به جا مانده از قرن ششم پیش از میلاد بوده و در قرن سوم میلادی، به محلی برای برپایی آتش جاودان تبدیل شده است. در متون کهن از آن با نام دژ مهرین یاد شده و اشارات بسیار به فرهنگ و تمدن دیرینه‎ی شهرک باستانی مهرین و ماربین، نشانگر قدمت و اصالت این بنا است.

بررسی این بنا از سال ۱۹۳۸ میلادی توسط آندره گُدار، در سری مجلات ایران‎شناسی آغاز شد. نخستین نقشه معماری دقیق آن نیز، در سال ۱۹۶۰ میلادی توسط ماکسیم سیرو تهیه شد. از ایرانیان نیز،‌ نخستین بار رشید شهمردان، که یک موبد زرتشتی بود،و سپس دکتر علیرضا جعفری‎زند باستان‎شناس، و میترا آزاد، به بررسی این بنا پرداخته‎اند. این باستان‌شناسان ایرانی، نتایج تحقیقات خود را در کتاب‎هایی با همین عنوان، ارائه داده‎اند.

دانلود رمان و کتاب های جدید