*REIHANEH*
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2015/11/20
- ارسالی ها
- 2,399
- امتیاز واکنش
- 24,204
- امتیاز
- 706
اخرین راهکار درمان رینیت آلرژیک براساس ژورنال بالینی انگلستان ( NEJM):
گزینه های درمان دارویی عبارتتد از انتی هیستامینها،گلوکوکورتیکویدهای داخل بینی و انتاگونیستهای گیرنده لوکوترین.
درمان معمولا با انتی هیستامینها شروع میشود ولی اثر انتی هیستامینها روی علایم خصوصا احتقان بینی کم است. آنتی هیستامینهای نسل جدیدتر،خواب اوری کمتر داشته وبه همان اندازه انتی هیستامینهای نسل قدیم موثرند. میتوان این داروها را با ضد احتقانهای خوراکی ترکیب کرد و این ترکیب میتواند جریان هوا رو از بینی در کوتاه مدت بهبود ببخشد. ضداحتقانهای موضعی بینی موثرتر از انواع خوراکی هستند ولی گزارشهایی از احتقان برگشتی یا کاهش کارایی که پس از 3روز درمان آغاز میشود وجود دارد و فقط استفاده کوتاه مدت ازاین داروها توصیه میشود.
دریک مطالعه،اضافه کردن یک گلدکوکورتیکویید موضعی داخل بینی باعث رفع افت تاثیر ضد احتقان موضعی شد. گلوکوکورتیکیدهای موضعی داخل بینی موثرترین دارو در درمان رینیت الرژیک هستند. بااین حال،کارایی کلی آنها در حد متوسط هست.
اثر انتاگونیستهای گیرنده لکوترین مشابه انتی هیستامین های خوراکی یا مختصری کمتر از آنهاست. برخی مطالعات مزایایی را در افزودن انتاگدنیست گیرنده لوکوترین به یک انتی هیستامین نشان دادند. اگرچه بیشتر مطالعات،مطرح کننده برتری گلوکوکورتیکوییدها موضعی داخل بینی بر چنین ترکیبی بوده اند ولی داده ها دراین رابـ ـطه قطعی نیست.
اضافه کردن یک انتی هیستامین خوراکی یا مونته لوکاست به یک گلوکوکورتیکوید داخل بینی هیچ مزیت قابل توجهی ندارد. بااین حال در مطالعات،ترکیب یک آنتی هیستامین موضعی داخل بینی با یک گلوکوکورتیکویید داخل بینی نسبت به هرکدام از این موارد به تنهایی،برتری داشته است.
راهکارهای درمان:
راهکارهای درمان رینیت الرژیک از مجمع بین المللی (راهکارهای ARIA) و نیز به صورت مشترک از اکادمی آسم و آلرژیک آمریکا و دانشکده آسم وآلرژی وایمونولوژی ایالات متحده در دسترس است.
تفاوتهایی بین دوراهکار وجود دارد مثلا راهکارهای ARIA ضداحتقانهای خوراکی را حتی در ترکیب با انتی هیستامینها به جز در موارد درمان نجات بخش پیشنهاد نمیکند و انتی هیستامینهای موضعی داخل بینی را فقط برای رینیت فصلی توصیه میکند.
راهکارهای ARIA درمانهای ترکیبی را توصیه نمیکند ولی راهکارهای ایالات متحده یک رویکرد گام به گام را توصیه میکند که میتواند شامل بیش از یک دارو باشد. پیشنهادات ارایه شده دراین مقاله تا حد زیادی با هر دو راهکار مطابقت دارد.
راهکارهای ایالات متحده قبل ازانکه سازمان غذاوداروی امریکا ایمونوتراپی زیر زبانی را تایید کند تدوین شده اند ولذا این درمان در انها مورد بحث قرار نگرفته است.
ایمونوتراپی:
ایمونوتراپی علاوه برکارایی ثابت شده در کنترل رینیت الرژیک به کنترل آسم و کونژکتیویت آلرژیک هم کمک میکند. در ایمونوتراپی،برعکس درمان با دارو،اثر درمان بعد از قطع نیز پایدار می ماند.شواهد کافی از مطالعات تصادفی شده برای تصمیم گیری در مورد مدت درمان در دسترس نیست.ایمونوتراپی زیرجلدی باخطر واکنشهای سیستمیک همراه است که در یک دهم درصد موارد رخ میدهد ودر موارد نادری منجر به آنافیلاکسی تهدیدکنتده حیات میشود.درمقایسه با ایمونوتراپی زیرجلدی،ایمونوتراپی زیرزبانی بعدازاولین دوز، در منزل تجویز میشود ولی درمان روزانه لازم است وبنابراین پایبندی بیماران به درمان برای مدت پیشنهادشده در ایمونوتراپی زیرزبانی کمتر از ایمونوتراپی زیرجلدی است.
New England Journal of Medicine ( NEJM ) January 2015
گزینه های درمان دارویی عبارتتد از انتی هیستامینها،گلوکوکورتیکویدهای داخل بینی و انتاگونیستهای گیرنده لوکوترین.
درمان معمولا با انتی هیستامینها شروع میشود ولی اثر انتی هیستامینها روی علایم خصوصا احتقان بینی کم است. آنتی هیستامینهای نسل جدیدتر،خواب اوری کمتر داشته وبه همان اندازه انتی هیستامینهای نسل قدیم موثرند. میتوان این داروها را با ضد احتقانهای خوراکی ترکیب کرد و این ترکیب میتواند جریان هوا رو از بینی در کوتاه مدت بهبود ببخشد. ضداحتقانهای موضعی بینی موثرتر از انواع خوراکی هستند ولی گزارشهایی از احتقان برگشتی یا کاهش کارایی که پس از 3روز درمان آغاز میشود وجود دارد و فقط استفاده کوتاه مدت ازاین داروها توصیه میشود.
دریک مطالعه،اضافه کردن یک گلدکوکورتیکویید موضعی داخل بینی باعث رفع افت تاثیر ضد احتقان موضعی شد. گلوکوکورتیکیدهای موضعی داخل بینی موثرترین دارو در درمان رینیت الرژیک هستند. بااین حال،کارایی کلی آنها در حد متوسط هست.
اثر انتاگونیستهای گیرنده لکوترین مشابه انتی هیستامین های خوراکی یا مختصری کمتر از آنهاست. برخی مطالعات مزایایی را در افزودن انتاگدنیست گیرنده لوکوترین به یک انتی هیستامین نشان دادند. اگرچه بیشتر مطالعات،مطرح کننده برتری گلوکوکورتیکوییدها موضعی داخل بینی بر چنین ترکیبی بوده اند ولی داده ها دراین رابـ ـطه قطعی نیست.
اضافه کردن یک انتی هیستامین خوراکی یا مونته لوکاست به یک گلوکوکورتیکوید داخل بینی هیچ مزیت قابل توجهی ندارد. بااین حال در مطالعات،ترکیب یک آنتی هیستامین موضعی داخل بینی با یک گلوکوکورتیکویید داخل بینی نسبت به هرکدام از این موارد به تنهایی،برتری داشته است.
راهکارهای درمان:
راهکارهای درمان رینیت الرژیک از مجمع بین المللی (راهکارهای ARIA) و نیز به صورت مشترک از اکادمی آسم و آلرژیک آمریکا و دانشکده آسم وآلرژی وایمونولوژی ایالات متحده در دسترس است.
تفاوتهایی بین دوراهکار وجود دارد مثلا راهکارهای ARIA ضداحتقانهای خوراکی را حتی در ترکیب با انتی هیستامینها به جز در موارد درمان نجات بخش پیشنهاد نمیکند و انتی هیستامینهای موضعی داخل بینی را فقط برای رینیت فصلی توصیه میکند.
راهکارهای ARIA درمانهای ترکیبی را توصیه نمیکند ولی راهکارهای ایالات متحده یک رویکرد گام به گام را توصیه میکند که میتواند شامل بیش از یک دارو باشد. پیشنهادات ارایه شده دراین مقاله تا حد زیادی با هر دو راهکار مطابقت دارد.
راهکارهای ایالات متحده قبل ازانکه سازمان غذاوداروی امریکا ایمونوتراپی زیر زبانی را تایید کند تدوین شده اند ولذا این درمان در انها مورد بحث قرار نگرفته است.
ایمونوتراپی:
ایمونوتراپی علاوه برکارایی ثابت شده در کنترل رینیت الرژیک به کنترل آسم و کونژکتیویت آلرژیک هم کمک میکند. در ایمونوتراپی،برعکس درمان با دارو،اثر درمان بعد از قطع نیز پایدار می ماند.شواهد کافی از مطالعات تصادفی شده برای تصمیم گیری در مورد مدت درمان در دسترس نیست.ایمونوتراپی زیرجلدی باخطر واکنشهای سیستمیک همراه است که در یک دهم درصد موارد رخ میدهد ودر موارد نادری منجر به آنافیلاکسی تهدیدکنتده حیات میشود.درمقایسه با ایمونوتراپی زیرجلدی،ایمونوتراپی زیرزبانی بعدازاولین دوز، در منزل تجویز میشود ولی درمان روزانه لازم است وبنابراین پایبندی بیماران به درمان برای مدت پیشنهادشده در ایمونوتراپی زیرزبانی کمتر از ایمونوتراپی زیرجلدی است.
New England Journal of Medicine ( NEJM ) January 2015
