متفرقه_گردشگری ارزان ترین مقاصد برای گردشگری

[*samira*]

خوشبختانه نانِ بعضی از کشورهای دنیا از صنعت گردشگری در میآید و اگر راه توریستها بسته شود باید دسته جمعی غسل میت بگیرند و رو به قبله بخوابند. به همین خاطر مجبورند ناز گردشگران را بکشند. اگر کماکان کِرم سفر کردن دارید، ۱۲ کشور کم خرج بهتان معرفی میکنیم تا بتوانید با روزی کمتر از ۵۰ دلار در این کشورها، لُردی بگردید و بخورید و تفریح کنید. بخوانید و برای بچه محلهایتان تعریف کنید:

فیجی

اگر نقشه را باز کنید و یک وجب آنطرفتر از استرالیا و نیوزلند را نگاه کنید مجموعه جزایری به چشمتان میخورد به نام فیجی که قند را در دل هر گردشگری آب میکند.عکسهای فیجی را که در اینترنت ببینید فکر میکنید صد سال سیاه هم وسعتان به زیارت چنین جایی نخواهد رسید. البته که در این مجمع الجزایر مکانهای لوکس مثل ریگ ریخته است. قیمت بعضی از هتلهای فیجی شبی ۱۰۰۰ دلار است که حتی فشار خون بعضی از پسر حاجیها را هم بالا میبرد، اما اگر جوینده باشید مهمانخانهها و اقامتگاههایی در اینجا مییابید که شبی ۲۵ دلار اجارهشان است. حمل و نقل درون جزیره خیلی ارزان است و لب ساحل که برای سوار کردنتان حتی یک ماچ هم نمیگیرند.

ولخرجی کردن در این منطقه اصلاً هنر نمیخواهد، اما اگر هدفتان این است که در سواحل بکر اقیانوس آرام آبتنی کنید، لباس غواصی بپوشید و دست عطوفت بر سر کوسههای گاوی اقیانوس آرام بکشید، غذاهای دریایی خوشمزه بخورید، بدنتان را زیر آفتاب دلچسب ساحل برنزه کنید و با محلیهایشان رفیق شوید و عکس بگیرید بسم الله.

کامبوج

جنوب شرق آسیا کلاً خوراک سفرهای مقرون به صرفه است و از این نظر کامبوج یکی از بهترین کشورهای این منطقه به حساب میآید. هر چیزی که فکرش را بکنید در این کشور ارزان است. میتوانید یک اتاق خصوصی مجهز به سیستم تهویه هوا برای خود اجاره کنید با فقط ۲۰ دلار. غذای محلیشان فقط ۲ دلار است و غذای فرنگیشان ۷ دلار. برای خرج کردن ۵۰ دلار باید بارها و بارها دستتان را در جیبتان وارد کنید تا حدی که ممکن است بر اساس تکرار زیاد این کار مفصل کتفتان هرز شود. کامبوج با برخورداری از مردمی مهربان، سواحلی زیبا، خرابههایی باستانی و جنگلهایی دراندشت یکی از محبوبترین نقاط توریستی روی کره زمین است. کامبوج جان میدهد برای یک کوله پشتی و یک قمقمه آب و یک آدم اهل پیاده روی. فقط یادتان نرود که پشهکُش با خودتان ببرید.

پرتغال

اگر دوست دارید جنوب اروپا را ببینید و خیلی پول ندهید چرا ایتالیا؟ بروید پرتغال. پرتغال گزینهی ایدهآلی خواهد بود. این کشور در شبه جزیره ایبریا و در همسایگی اسپانیا واقع شده است و توریست خورَش ملس است. لیسبون پایتخت پرتغال شهری زیبا و دیدنی است. کوچه سنگفرشهای باریک و بناهای قدیمی و زیبایش را که سیاحت کردید سوار تراموا شوید و بروید لب دریا. بزرگترین اکواریوم آب شور و پل معلق در اروپا در اینجا قرار دارد.

همچنین ماهی کبابی لیسبون را هیچ جایی گیر نخواهید آورد. بعد از غذا، به عنوان دسر، قهوه و شیرینی بزنید و به موسیقی Fado گوش دهید. حتی اگر یک دفه قاط زدید و دلتان خواست لارج بازی در بیاورید و در هتلهای ۵ ستاره لیسبون اتاق رزرو کنید باز هم هزینهی کمتری نسبت به سایر کشورهای این منطقه پرداخت خواهید کرد. گفتنی است کریستیانو رونالدو بازیکن مشهور فوتبال که روزگاری در تیم فوتبال اسپورتینگ لیسبون توپ میزد، صاحب بعضی از همین هتلهاست.

 

[*samira*]

پرو

لنگر کشتی را از سواحل پرتغال می‎ کشیم و اقیانوس اطلس را رد میکنیم تا به آمریکای لاتین برسیم. پرو کشوری است که با قوم اینکا شناخته میشود. اما اگر جهانگرد هستید چیزهای بسیار بیشتری از میراث اینکاها در آنجا خواهید یافت. میتوانید در رودخانهی آمازون قایقرانی کنید، پا لُخت روی شنهای سفید ساحل مانکورا بدوید، با شترهای لاما عکس یادگاری بگیرید و بناهای بهجا مانده از زمان اینکاها را سیاحت کنید. هزینه پر کردن شکم، ۵ دلار هم نمیشود. میتوانید با شبی ۲۵ دلار در هتلهای گردشگری اتاق اجاره کنید و با ۳۰ دلار از هر جایی به هر جای دیگری در این کشور مسافرت کنید.

مردم این کشور جزو باحالترین و خوشمشربترین مردم آمریکای لاتین به شمار میآیند و اگر این راه دور و دراز را تا آنجا رفتید حتماٌ از خجالتتان در میآیند.
جایزه برای حرفهایها: اگر به Cuzco بروید، میتوانید تور گردشگری شهر افسانهای ماچوپیچو و معبد آفتاب را با ۵۰درصد تخفیف بدست بیاورید.

چین

برای گردشگرها چین یعنی اصل جنس. از مارکو پولو که جهانگردتر نداریم. خود همین مارکوپولو هم خرابِ چین و جادهی ابریشم بود و اگر ریشش گروی ایتالیا نبود، حتماً یک زن چینی میگرفت و همانجا میماند.

چین قبلاً خیلی ارزانتر بود، اما همین الان هم جزو کشورهایی است که خیلی خرج گردن گردشگر نمیگذارد. بهخصوص شهرستانهایش. در چین با کمتر از ۲۰ دلار میتوانید روزانه اتاق اجاره کنید، بین ۲ تا ۵ دلار پول هر وعده شام و نهار بدهید و با کمتر از یک دلار از سیستم حمل و نقل شهری چین استفاده کنید. از کوه و جنگل و دریا و بیابان چیزی نیست که در چین پیدا نشود. بناهای تاریخیاش هم نیازی به معرفی ندارند. میتوانید سری به مقبرهی کنفسیوس بزنید و علاوه بر اینکه فاتحهای نثارش کنید ازدیدن جلال و جبروت آن محظوظ شوید. خود چینیها هم برخلاف چیزی که چُو افتاده آدمهای عُنُقی نیستند و گردشگران را اذیت نمیکنند. از قدیم هم گفتهاند اگر ثریا در چین باشد مردمی از سرزمین پارس به دنبال او هستند.

کره جنوبی

از آن کشورهایی است که به قیافهاش نمیخورد جای ارزانی باشد اما هست. کرهجنوبی از بابت ارزان بودن تقریباً با کشورهای جنوب شرق آسیا برابری میکند اما درعین حال کشوری است بسیار مدرنتر. هر ۱۱۱۳ وون کرهجنوبی معادل ۱ دلار امریکا است و معمولاً چیزهایی که توریستها بخواهند بخرند بیشتر از چند هزار وون خرج برنمیدارد. یک کباب باربکیوی کامل با نوشیدنی و همه مخلفات در کره جنوبی ۸ دلار تمام میشود. هزینهی اینترنت در این کشور چنان ارزان است که گداها و بیخانمانهای سئول شبها یک باجه اینترنت اجاره میکنند و در آن میخوابند. معلوم نیست به چه دلیلی اسم این کشور خیلی در زمرهی کشورهای ارزان قیمت به گوش نمیرسد.

جدا از بحث اقتصادی، کره کشوری است با طبیعتی خیره کننده و تمدنی نسبتاً کهن. فرهنگ کرهایها هم برای ما ناشناخته نیست و انقدر سریال کرهای دیدهایم که خودمان یک پا کرهای هستیم. البته کرهایها هم تا حدودی با فرهنگ ما آشنا هستند و اگر در کره از خوشی زیاد دِق کردید نگران مراسم شب هفتتان نباشید چون کره مساجد با شکوهی دارد. راستی تیم ملی فوتبالشان هم که چپ و راست به تیم ملی ما میبازد و میتوانید حسابی برایشان کری بخوانید.

هندوستان

در این چند ساله ارزش روپیه هندوستان پایین آمده و اگر قبلاً با هر دلار میتوانستید ۳۹ روپیه بگیرد اکنون میتوانید ۶۰ روپیه دشت کنید. یعنی نزدیک به ۵۰درصد روپیه بیشتری داخل جیبتان میرود. اگر میخواهید بدانید هند چقدر ارزان است تصور کنید که در هند هستید. صبح که از خواب بلند شدید پولهایتان را داخل جیبتان بگذارید. حتی اگر جیبتان سوراخ باشد و همینطور که راه میروید پولها از پاچهتان به کف کوچه بریزد، آخر شب که تلو تلو خوران به سمت هتل برمیگردید، هنوز به اندازه پول یک چایی و سیگار ته جیبتان باقیمانده است. مگر اینکه در هتل ۵ ستاره سکنی گزیده باشید و هر روز یک گله فیل دربست کرایه کنید.

فقط به علت وسعت هندوستان اگر بخواهید سرتاسر هند را ببینید هزینهی رفت و آمدتان زیاد میشود. برای اینکه هزینهی رفت و آمدتان کمتر شود میتوانید بجای اینکه سوار تاکسی شوید، سوار آن ماشینهای سهچرخه شوید که بهشان میگویند “ریکشا”. اما حتی اگر هندوستان جای گرانقیمتی هم بود ارزشش را داشت که برای دیدن تاج محل و سواحل گوا و ملکهی مارها و شنیدن لهجهی هندیها کوله بار خود را ببندید و عازم شوید.

 

[*samira*]

[h=2]بلغارستان (یا اوکراین یا رومانی یا گرجستان یا ارمنستان …)[/h]

خلاصه بلوک شرق اروپا. ارزانترین منطقهی کل اروپا همان کشورهای کمونیستی سابق هستند. در این کشورها هر کسی ۴۰ دلار در جیبش باشد اسمش “پادشاه” است. مثلاً اوکراین که جای نسبتاً خوبی محسوب میشود هزینهی هر شب اتاق اجاره کردنش ۸ دلار است (البته تازگیها اوضاعش بدجوری شیر تو شیر شده است). اگر در ایروانِ ارمنستان بخواهید با تاکسی از مرکز شهر به اطراف شهر بروید ۱ دلار هزینهتان است. در بلغارستان یک نوشابه رژیمی ۱٫۵ لیتری قیمتش یک دلار است و هر جایی از این کشورها بروید میتوانید با چند دلار ناقابل به اندازهی خرس بخورید. شاید این کشورها از خیلی جهات در حد کشورهای غرب اروپا نباشند، اما قدم زدن در کوچه سنگفرشهای این کشورها که مزین به تیرچراغ برقهای فانوسی است، لحظات خاطرهانگیزی را برای هر گردشگری برجای میگذارد.

---

---

خوبی این کشورها این است که خلوتاند. اگر در رُم بخواهید کنار کولوزیوم بایستید و فیگور اسپارتاکوس بگیرید و عکس بیندازید رهگذران دائم از جلوی دوربینتان رد میشوند و کفرتان را در میآورند، اما در کشورهای بلوک شرق برای پیدا کردن کسی که بخواهد از شما عکس بگیرد باید در روزنامه آگهی بدهید.
[h=2]یونان[/h]

حتی قبل از بحران اقتصادی اروپا که یونان را در آمپاس قرار داد، این کشور جزو اروپاییهای مقرون به صرفه بود. الان که دیگر خیلی بهتر از قبل هم شده است. ساندویچ جیروس اصل یونان دور و بر ۳ دلار است، یک وعده کباب بره ۱۰ دلار، انواع نوشیدنیها زیر ۳ دلار و اجاره یک اتاق زیر ۳۰ دلار است. اگر بخواهند کلاه سرتان بگذارند و زیاد ازتان اجاره بگیرند ۵۵ دلار! به هر حال الان اوضاع مالیشان چندان خوب نشده که بخواهند توریستها را خیلی اذیت کنند. طفلک یونان با فرهنگ غنی و معماریهای چشمنواز و سواحل زیبای مدیترانه و دریای سیاه و دریای اژه بدجوری به خنسی خورده است.

خدا را خوش نمیآید. اگر اهل سفر هستید، بروید آنجا هم خودتان تفریح کنید و هم به نوه، نتیجههای افلاطون و سقراط نوایی برسانید.

 

[*samira*]

[h=2]گواتمالا (یا نیکاراگوئا یا السالوادور یا …)[/h]

باور کنید از این فلهای معرفی کردن کشورها منظور بدی نداریم. فقط شبیه همدیگر هستند.
اگر دوست دارید در خرابههای باستانی سیگار بکشید، با عیالتان داخل جنگل وحشی چادر بزنید، موج سواری کنید و غذاهای خوشمزه بخورید، آنهم در حالیکه توریستهای ژاپنی از منزلتان در حین سرپا گرفتن بچه کنار درخت، عکس نگرفته باشند و روی جلد مجلهی زن روز ژاپن چاپ نکرده باشند، انتخابهای زیادی ندارید. میتوانید به کشورهای کوچک آمریکای مرکزی یعنی گواتمالا یا السالوادور یا هندوراس و یا نیکاراگوئا تشریف فرما شوید. در این کشورها هتلش شبی ۱۵ دلار از شما میگیرد و شام و نهارش وعدهای ۳ دلار است. با همین ۳ دلار میتوانید سوار اتوبوس شوید و دور تا دور کشور بچرخید و تخمه بشکنید. اگر در این چند کشور خوراکی و تنقلاتی پیدا کردید که بالای ۱ دلار بود مطمئن باشید که شب غذای سنگین خوردهاید و خواب بد دیدهاید.
البته این کشورها به خاطر آمار بالای جرم و جنایتشان کمی خطری هستند. ممکن است در حین اینکه بیرون کافه بر روی صندلی نشستهاید و دارید رانی خود را برای بیرون آمدن آخرین تکهی آناناسش تکان میدهید، ناگهان دو تا وانت یکی در سمت چپ و دیگری در سمت راست شما چنان ترمزی بکشند که صدای قیــــژ ترمزش باعث شود درجا فاق شلواتان جِــر بخورد. بعد دو گروه آدم گولاخ که اسمشان هرمانوس است و تا وسط پیشانیشان را خالکوبی کردهاند از وانتها میپرند پایین و همدیگر را به رگبار مسلسلها … رگبار مسلسلها … رگبار مسلسلها… میبندند. این وسط شمای از همه جا بیخبر را هم با خودشان به سردخانهی پزشکی قانونی می‎کشانند. البته آش به این شوری هم نیست و اگر نصفه شب در محلههای جرمخیز این کشورها دنبال اجناس خلاف قانون نباشید شناسنامهتان به این زودیها باطل نمیشود. [h=2]اندونزی (در اصل، بالی)[/h]

بالی یکجایی است که حتی برای ساکنین منهتن هم زیادی خارجکی است اما از طرف دیگر دستان کاسبهایش برخلاف جاهای مشابه، چندان چسبناک نیست. در مجاورت بالی مناطق دیگری به نامهای کوتا، سمینیاک و اوبود وجود دارد که قیمت هتلهایش سرسام آور است، رستورانهایش ارث پدرشان را از شما میخواهند و سواحل کثیفش پر از خارجیهای مـسـ*ـت و پاتیلی است که همهشان بوی ادرار میدهند و عربده میکشند.

یک وقت خر نشوید که وقت و پولتان را در این مناطق خز و خیل به باد فنا بدهید. به بهشت بالی بروید و از فضای تمیز و زیبای آنجا لـ*ـذت ببرید و شبی ۱۵ الی ۲۰ دلار اجاره اتاق بدهید و با ۲ دلار شام بخورید و هر چیز دیگری که دلتان خواست را با نهایتاً ۱۰ دلار بدست آورید. به دور از هیاهو و شلوغی، راحت از مناظر شالیزارهای برنج، سواحل شن سیاه و سفید، کوههای آتشفشانی، کوچه بازار بالی و جنگلهای پر دار و درخت آن فیض ببرید. بعضی وقتها شنا کردن خلاف جهت آب نه تنها احمقانه نیست بلکه خیلی هم هوشمندانه است. [h=2]تایلند[/h]

هر چند که اسم تایلند خیلی بد درفته است اما در پاتایا و بانکوک نه تنها کسی از پیروان ابوبکر بغدادی نیست که سرشما را مثل ته خیار بِکند، بلکه کسبهاش انقدر باانصاف هستند که به صورت استعاری هم گوشتان را نمیبرند. تایلند ارزانترین کشور برای گردشگری است. هتلهایش برای همه جور قشر آدم اتاق دارند. مقرون به صرفهترین اتاقی که در هتلهای تایلند میتوانید گیر بیاورید دارای تخت خواب، پنکه و حمام و دستشویی مشترک است و شبی ۶ تا ۱۰ دلار اجارهاش است. اگر حشره خور باشید با ۵ دلار هم میتوانید شکم خود را سیر کنید و پشتبندش با سر کشیدن یک نوشابه ۱ دلاری، سوسکهایی که خوردید را بشویید و بفرستید پایین.

تورهای گردشگری معمولی نیز دور و بر ۱۵ دلار خرج دارد. حتی آن جزیرههای خوشگلی که در بروشورهای تبلیغاتی دیدهاید را هم میتوانید سر و تهش را با همین مبالغ هَم بیاورید. هوای گرم، غذاهای دریایی متنوع، تفریحات و سرگرمیهای جور واجور در کنار مردم خونگرم و خندهروی تایلند باعث میشود که چیزی برای خوشگذراندن کم و کسر نداشته باشید. سواحل و جنگل‎های تایلند به حدی زیباست که فکتان میافتد. مخلص کلام اینکه اگر هیچکدام از کشورهای بالا را نرفتید، تایلند را حتماً بروید. به بدنامیاش میارزد.

در پایان توصیه میکنیم خیلی یک جا نمانید. اگر خشتکتان ۲ تا شد، به جای اینکه حرمسرا راه بیندازید یا برای خودتان بادی گارد استخدام کنید و ماشینتان را اسپرت کنید یا به هر طریق دیگری پولتان را صاف داخل مستراح بریزید، سفر کنید و دنیا را ببینید تا وقتی پیر شدید بهتان نگویند پیرهافهافو. بگویند پیردنیا دیده. حتی اگر پول هتل ندارید، شده یک تکه کارتن یخچال پیدا کنید و شبها داخل آن بخوابید اما تا میتوانید دنیا را بگردید.