DEAD_QUEEN
کاربر نگاه دانلود
سوراخ کردن نرمه گوش و آویزان کردن آویزی به آن، رسمی است که از دیر باز در فرهنگ‌های گوناگون برای خانم‌ها مرسوم بوده است. در بعضی کشورها مثل هند قرار دادن آویزی در بینی نیز متداول است اما در کشور ما، آویز سنتی بر لاله گوش قرار می‌گیرد. اما امروزه، بسیار دیده می‌شود که به تقلید از فرهنگ غرب، زیورآلاتی در نواحی مختلف بدن از جمله لب، زبان، ناف و … قرار می‌گیرد. قرار دادن این زیورآلات در نواحی مختلف به جز نرمه گوش بسیار خطرناک و منبع عوارض گوناگون است. زیورآلاتی که با سوراخ کردن ناحیه لب و زبان در این نواحی قرار می‌گیرد، بسیار خطرناک است.
لب و زبان جزء بافت‌های بسیار پرخون بدن هستند که سوراخ کردن آنها احتمال ایجاد خونریزی‌های شدید و نیز التهاب و عفونت در این نواحی را به همراه دارد. تورم‌های شدیدی که گاه به دنبال سوراخ کردن لب یا زبان ایجاد می‌شود ممکن است به بسته شدن راه‌های هوایی بیانجامد. آویزهای متصل شده به لب یا زبان ممکن است جدا شده و بلعیده شوند و خطر خفگی را ایجاد کنند
این آویزها ممکن است صحبت کردن فرد را دچار اشکال کنند و از سوی دیگر ممکن است باعث لب پر شدن دندان‌ها در آن منطقه شوند و لثه در آن ناحیه تحلیل پیدا کند. همین‌طور آویز قرار گرفته شده در ناحیه دهان، برای گرفتن رادیوگرافی‌های ناحیه دهان ایجاد اختلال می‌کند. آویزهایی که در بینی قرار می‌گیرند نیز خطرناک‌اند.
احتمال عفونت در سوراخ کردن بینی وجود دارد. از طرفی، احتمال رها شدن آویزبینی و کشیده شدن آن به همراه تنفس به نواحی بالای بینی وجود دارد.
در مورد سوراخ کردن ناحیه ناف و اتصال آویزهایی به این منطقه، احتمال باقی ماندن رد زخم‌ها وجود دارد. در افراد چاق و یا کسانی که حامله می‌شوند، سوراخی که برای نصب آویز در کنار ناف قرار داده می‌شود، تغییر شکل و مکان داده و بسیار بد شکل می‌شود.
احتمال ایجاد التهاب نیز در این دوره (حاملگی) وجود دارد. از طرفی آویزهایی که در ناحیه ناف وجود دارند، در اثر مالش لباس‌ها یا کمربندها حرکت کرده، پوست آن منطقه نرم می‌شود و احتمال ایجاد عفونت و زخم افزایش می‌یابد.
و چند منطقه مهم بدن که احتمال عفونت و خونریزی در آن مناطق با وصل کردن جواهرات زیاد است.
منبع: زیبامون
