RASHA
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2019/04/30
- ارسالی ها
- 4,521
- امتیاز واکنش
- 4,207
- امتیاز
- 593
چندین پادشاهی در گذر تاریخ پنج هزار ساله کره ظهور و سقوط کرده اند. یکی از این سلسله های از دست رفته گایا نام داشت که در کرانه های پائینی رودخانه ناکدونگ در بخش جنوب شرقی شبه جزیره کره از حدود قرن اول تا سال ۵۶۲ در صفحه تاریخ به حیات خویش ادامه می داد. اما تاریخ آن به لطف یک ابزار موسیقیایی به نام گایاگیوم تا به امروزه ادامه یافته است.
گایاگیوم که به عنوان گل سرسبد ابزار آلات سنتی موسیقیایی کره ای نامیده شده است، به خاطر آهنگ ملایم و دلپذیر، و گوناگونی روش های اجرا به خوبی شناخته می شود. همانطور که نام ” گایاگیوم ” نشان می دهد، این ابزار سیمی فرهنگ، روح و تاریخ پادشاهی گایا را نسل ها انتقال داده است. و مخترع این میراث فرهنگی با ارزش شخصی به نام اوریوک بود.
گوگوریو وپارک یون از پادشاهی چوسون، به عنوان یکی از سه استاد بزرگ تاریخ موسیقی کره مشهور است. اوریوک بومی پادشاهی گایا بود. گایا اتحادیه بزرگی از ایالت ها به حساب می آمد که گیوم گوان گایا، ته گایا، سونگسان گایا، آراگایا، گوریونگ گایا و سوگایا را شامل می شد. هیچ مدرک تاریخی مبنی بر تاریخ تولد دقیق اوریوک و خانواده ای که او از آن آمده است وجود ندارد، اما گفته می شود که این موسیقی دان در قرن ششم میلادی زندگی می کرد. در سال های گرگ و میش گایا، اوریوک به عنوان موسیقی دان درباری پادشاهی ته گایا که در استان گوریونگ امروزی در منطقه گیونگ سانگ شمالی قرار داشت خدمت می نمود. او این وظیفه را در معیت پادشاه گاسیل انجام می داد.
گمان می رود که پادشاه در زمانی در اواسط قرن ششم میلادی و همزمان با دوره پادشاه جین هیونگ (۵۷۶-۵۴۶) از سلسله شیلا می زیست. پادشاه ته گایا به اوریوک دستور داد تا ابزار آلات موسیقیایی مورد استفاده در مناطق مختلف را در گونه واحدی ترکیب کرده و ۱۲ تصنیف بیان کننده هویت های موسیقیایی هر منطقه را بنویسد. پادشاه گاسیل که عنوان پادشاه با احترام فرهنگ را یدک می کشید، به خاطر اطلاعات هنری عمیقش مشهور است. او که کاملا از قدرت موسیقی برای تاثیر بر مردم آگاه بود، در جستجوی دستیابی به استحکام ملی با ترکیب موسیقی بومی هر روستا برآمد که صدای واحد گایا را نشان دهد. تلاش هایش باعث تولد ابزار موسیقیایی جدیدی به نام گایاگیوم شد که معنای آن حاکی از تار گایا، با ۱۲ تار ایستاده آن برای ۱۲ قبیله ته گایا می باشد. این دستاورد با اختراع تاریخی هانگول الفبای کره ای توسط پادشاه سجونگ کبیر از سلسله چوسون با هدف هماهنگی زبان گفتاری و نوشتاری قابل مقایسه است. متاسفانه گایاگیوم هرگز به آروزی اصلی خویش برای اتحاد کشور نرسید ولی آن در سلسله شیلا جایی برای خود دست و پا کرد.
فیلم ها مورد استفاده بوده است. رمان نویسی به نام کیم هون گسترش گایاگیوم را در رمانش ” صدای تارها” اینگونه توصیف کرده است:
آهنگ های شیرینی که اوریوک در گایاگیوم گنجانده بود، صداهای روستاهایی هستند که بدون یاور با شمشیر شیلا سقوط می کردند. اما تارهایی که جوانان شیلایی پاره می نمودند، به طور پیوسته صداهای روستاهای از دست رفته گایا را با نام هایی زیبا چون مولهه، دالگی، دارو، آلتو و بارامتو احیا کردند. هنرمندان جوان با بازگشت به سورابول پایتخت شیلا، شاگردان خود را برگزیده و مفاهیم صدایی اوریوک را انتقال دادند. با سقوط سلسله گایا، قصرهای سلطنتی آن نیز سقوط کردند. اما موسیقی آن به ضدیت با سرنوشت غم انگیز کشور برخواسته و اقدام به ادامه حیات و گسترش کرد.
رویای گایاگیوم برای اتحاد کشور همانگونه که به وضوح در اسمش به تصویر کشیده شده است، هرگز به واقعیت نپیوست. اما آن به عنوان صدای نمایانگر گایا زندگی جاودانه پیدا کرد. و اوریوک به عنوان یکی از مشهورترین موسیقی دانان کره ای که قدرت این صدای جاودانه را نشان داد، در یادها مانده است.
گایاگیوم که به عنوان گل سرسبد ابزار آلات سنتی موسیقیایی کره ای نامیده شده است، به خاطر آهنگ ملایم و دلپذیر، و گوناگونی روش های اجرا به خوبی شناخته می شود. همانطور که نام ” گایاگیوم ” نشان می دهد، این ابزار سیمی فرهنگ، روح و تاریخ پادشاهی گایا را نسل ها انتقال داده است. و مخترع این میراث فرهنگی با ارزش شخصی به نام اوریوک بود.
گوگوریو وپارک یون از پادشاهی چوسون، به عنوان یکی از سه استاد بزرگ تاریخ موسیقی کره مشهور است. اوریوک بومی پادشاهی گایا بود. گایا اتحادیه بزرگی از ایالت ها به حساب می آمد که گیوم گوان گایا، ته گایا، سونگسان گایا، آراگایا، گوریونگ گایا و سوگایا را شامل می شد. هیچ مدرک تاریخی مبنی بر تاریخ تولد دقیق اوریوک و خانواده ای که او از آن آمده است وجود ندارد، اما گفته می شود که این موسیقی دان در قرن ششم میلادی زندگی می کرد. در سال های گرگ و میش گایا، اوریوک به عنوان موسیقی دان درباری پادشاهی ته گایا که در استان گوریونگ امروزی در منطقه گیونگ سانگ شمالی قرار داشت خدمت می نمود. او این وظیفه را در معیت پادشاه گاسیل انجام می داد.
گمان می رود که پادشاه در زمانی در اواسط قرن ششم میلادی و همزمان با دوره پادشاه جین هیونگ (۵۷۶-۵۴۶) از سلسله شیلا می زیست. پادشاه ته گایا به اوریوک دستور داد تا ابزار آلات موسیقیایی مورد استفاده در مناطق مختلف را در گونه واحدی ترکیب کرده و ۱۲ تصنیف بیان کننده هویت های موسیقیایی هر منطقه را بنویسد. پادشاه گاسیل که عنوان پادشاه با احترام فرهنگ را یدک می کشید، به خاطر اطلاعات هنری عمیقش مشهور است. او که کاملا از قدرت موسیقی برای تاثیر بر مردم آگاه بود، در جستجوی دستیابی به استحکام ملی با ترکیب موسیقی بومی هر روستا برآمد که صدای واحد گایا را نشان دهد. تلاش هایش باعث تولد ابزار موسیقیایی جدیدی به نام گایاگیوم شد که معنای آن حاکی از تار گایا، با ۱۲ تار ایستاده آن برای ۱۲ قبیله ته گایا می باشد. این دستاورد با اختراع تاریخی هانگول الفبای کره ای توسط پادشاه سجونگ کبیر از سلسله چوسون با هدف هماهنگی زبان گفتاری و نوشتاری قابل مقایسه است. متاسفانه گایاگیوم هرگز به آروزی اصلی خویش برای اتحاد کشور نرسید ولی آن در سلسله شیلا جایی برای خود دست و پا کرد.
فیلم ها مورد استفاده بوده است. رمان نویسی به نام کیم هون گسترش گایاگیوم را در رمانش ” صدای تارها” اینگونه توصیف کرده است:
آهنگ های شیرینی که اوریوک در گایاگیوم گنجانده بود، صداهای روستاهایی هستند که بدون یاور با شمشیر شیلا سقوط می کردند. اما تارهایی که جوانان شیلایی پاره می نمودند، به طور پیوسته صداهای روستاهای از دست رفته گایا را با نام هایی زیبا چون مولهه، دالگی، دارو، آلتو و بارامتو احیا کردند. هنرمندان جوان با بازگشت به سورابول پایتخت شیلا، شاگردان خود را برگزیده و مفاهیم صدایی اوریوک را انتقال دادند. با سقوط سلسله گایا، قصرهای سلطنتی آن نیز سقوط کردند. اما موسیقی آن به ضدیت با سرنوشت غم انگیز کشور برخواسته و اقدام به ادامه حیات و گسترش کرد.
رویای گایاگیوم برای اتحاد کشور همانگونه که به وضوح در اسمش به تصویر کشیده شده است، هرگز به واقعیت نپیوست. اما آن به عنوان صدای نمایانگر گایا زندگی جاودانه پیدا کرد. و اوریوک به عنوان یکی از مشهورترین موسیقی دانان کره ای که قدرت این صدای جاودانه را نشان داد، در یادها مانده است.
